Γράφει ο Τάσος Παππάς
Δύο χρόνια με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και έξι χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015. Οι επέτειοι είναι αφορμή για τους νικητές να γιορτάσουν ακόμη και με κούφια πολυλογία, είναι διδακτικές για τους ηττημένους και τους υποχρεώνουν να αναζητήσουν τις αιτίες της υποχώρησής τους, ορισμένες όμως, όπως αυτή για το δημοψήφισμα, προκαλούν θλίψη επειδή το αποτέλεσμα της κάλπης και η πολιτική που εφαρμόστηκε στη συνέχεια ήταν σε σύγκρουση.
Οι παρεμβάσεις των πρωταγωνιστών έχουν σημασία: είτε είναι αποθεωτικές για τις επιλογές τους, είτε περιλαμβάνουν στοιχεία αυτοκριτικής, είτε, πολύ περισσότερο, όταν δίνουν την εντύπωση ότι αναζητούν την εξιλέωση για τις πράξεις τους. Ενας εκ των πρωταγωνιστών ήταν ο Μάρτιν Σουλτς.
Συμμετείχε ενεργά με την ιδιότητα του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις επαφές της ελληνικής κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους το πρώτο πεντάμηνο του 2015. Είχε αναλάβει τη δύσκολη αποστολή να πείσει τον Αλέξη Τσίπρα να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις των δανειστών. Σίγουρα δεν ανήκε σ’ αυτούς που ήθελαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Μαζί με τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Φρ. Ολάντ (σοβαρός αλλά αδύναμος) και τον τότε πρωθυπουργό της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι (και γραφικός και οπορτουνιστής) προσπαθούσαν να λειάνουν τις πιο επαχθείς πλευρές του πακέτου των Βρυξελλών, ωστόσο σε καμία φάση δεν τόλμησαν να συγκρουστούν με τον Σόιμπλε, ο οποίος από το 2012 μεθόδευε την απομάκρυνση της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Δεν πολέμησε δυναμικά ο Σουλτς ούτε τις απόψεις που εξέφραζε ο τότε αντικαγκελάριος της Γερμανίας και επικεφαλής του SPD Ζ. Γκάμπριελ, ο οποίος είχε δηλώσει ότι «δεν θα αφήσουμε τους Γερμανούς εργάτες να πληρώσουν για τις υπερβολικές υποσχέσεις μιας εν μέρει κομμουνιστικής κυβέρνησης». Η αλήθεια είναι ότι επιχείρησε να λειτουργήσει ως μεσολαβητής.
Οχι κρατώντας ίσες αποστάσεις. Τον Τσίπρα αγωνιζόταν να ρυμουλκήσει στις θέσεις των δανειστών. Λογικό από την πλευρά του, αφού ήταν εκπρόσωπος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και επιπλέον το κόμμα του στη Γερμανία, το οποίο συγκυβερνούσε με τους Χριστιανοδημοκράτες και φιλοδοξούσε να το αναλάβει ο Σουλτς, ήταν σε τελείως άλλη λογική. Συμφωνούσε χωρίς αστερίσκους με τη στρατηγική του Σόιμπλε.
Πολύ πολύ αργότερα η ηγεσία του εμφανίστηκε οργισμένη λέγοντας ότι δεν γνώριζε το σχέδιο του Σόιμπλε. Ουδείς την πίστεψε. Ο Σουλτς προσπαθούσε να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί. Και τη γερμανική κυβέρνηση να μην ενοχλήσει και να εμποδίσει το παράδειγμα του ατίθασου ΣΥΡΙΖΑ να μεταδοθεί στην Ευρώπη και τις αρχές της παράταξής του να υπηρετήσει.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε εκμυστηρευτεί σε στενούς συνεργάτες του ότι σε μία συνάντηση που είχε με τον Μάρτιν Σουλτς εκείνες τις δύσκολες μέρες ο τότε πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου τού είπε:« Η καρδιά μας είναι μαζί σου, το μυαλό μας όμως δεν μας αφήνει, γιατί θα έχουμε πρόβλημα με τους ψηφοφόρους μας».
Γιατί θυμηθήκαμε στα καλά καθούμενα τον κ. Σουλτς; Μα, γιατί με συνέντευξή του στα «Νέα» (9/7/2021) ξύπνησε μνήμες. Μας είπε: «Πρέπει να αναγνωριστεί στους Ελληνες ότι πλήρωσαν το τίμημα και ότι έχουν το δικαίωμα να πάρουν μεγαλύτερο μισθό, περισσότερες κρατικές παροχές, μεγαλύτερη υποστήριξη για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια». Μάλιστα.
Οι Ελληνες, που όντως πλήρωσαν βαρύ τίμημα, περιμένουν ακόμη αποζημίωση για την ομολογία του ΔΝΤ ότι χρησιμοποίησε λάθος πολλαπλασιαστή. Εγκληματική πράξη. Περιμένουν ακόμη αποζημίωση για την ομολογία του Ντάισελμπλουμ ότι η ηγεσία της Ε.Ε. νοιάστηκε κυρίως για τη σωτηρία των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών που ήταν φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα. Επονείδιστη στάση. Ούτε αποζημίωση πήραν ούτε καν μια συγγνώμη. Σ’ ό,τι αφορά το αύριο οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της πατρίδας του κ. Σουλτς απαιτούν την επιστροφή στη δημοσιονομική πειθαρχία.
Ανάγωγα
Μιλώντας ο Αλ. Τσίπρας στον Β. Σκουρή στο iEidiseis σχετικά με τις πολιτικές συμμαχίες είπε: «Ακουσα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, την προηγούμενη εβδομάδα στη Σύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, την πλειοψηφία των ομιλητών να αποκηρύσσουν τη σύμπλευση με τη Δεξιά, που στο παρελθόν θόλωσε το στίγμα τους και ενίσχυσε μόνο τις συντηρητικές δυνάμεις». Αναρωτιέμαι αν αποκήρυξαν τη σύμπλευση με τη Δεξιά και οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες. Μπορούν να φανταστούν το κόμμα τους εκτός κυβέρνησης; Μπορούν να το φανταστούν σε μια κυβέρνηση με την Αριστερά και τους Πράσινους;
