Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: newsbreak.gr
Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να νομοθετήσει βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ και να μειώσει τους εισακτέους κατά 30.000 δημιουργεί αντικειμενικά νέα δεδομένα και στον χώρο της ιδιωτικής εκπαιδεύσεως. Ιδία στον τομέα των ιδιωτικών ΙΕΚ, ιδιωτικών κολεγίων και των Κέντρων Διά Βίου Μάθησης.
Ο χώρος αυτός της εκπαίδευσης που, ούτως ή άλλως, από το παρελθόν -προ της εφαρμογής των νέων ρυθμίσεων- αποτελούσε μεγάλη αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών είναι κατά βάση αρρύθμιστος. Τα ξερά καίγονται με τα χλωρά. Ως ξερά νοούνται επιχειρήσεις των οποίων οι επικεφαλής έχουν καταδικαστεί πλειστάκις από τη Δικαιοσύνη για κακουργηματικές πράξεις. Παιδεία και μουντζουρωμένο ποινικό μητρώο δεν πάνε ποτέ μαζί.
Ως ξερά νοούνται -έχει συμβεί στο παρελθόν- κολέγια των οποίων οι ιδιοκτήτες παραπέμφθηκαν στη Δικαιοσύνη για απάτη επειδή ισχυρίζονταν ψευδώς ότι το κολέγιό τους είναι αναγνωρισμένο από αντίστοιχο αμερικανικό. Ως ξερά νοούνται ΙΕΚ, κυρίως της περιφέρειας, τα οποία στεγάζονται μέσα σε ένα διαμέρισμα 300 τετραγωνικών μέτρων και διαφημίζουν ότι παρέχουν εκπαιδευτικά προγράμματα για δέκα ή και είκοσι ειδικότητες, ενώ την ίδια ώρα χρωστούν της Μιχαλούς στην Εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία.
Ως ξερά νοούνται ακόμη και σήμερα Κέντρα Διά Βίου Μάθησης (ΚΕΚ) τα οποία με 3-5 άτομα διοικητικό προσωπικό, χωρίς επιστημονικό προσωπικό, άνευ τραπεζικών εγγυήσεων, διεκδικούν έργα εκατομμυρίων ευρώ από το ΕΣΠΑ ή από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ως ξερά νοούνται τα περισσότερα από τα 31 κολέγια που λειτουργούν σήμερα στην πατρίδα μας. Σύμφωνα με γνώστες της εκπαιδευτικής αγοράς υπηρεσιών, από τα 31 αναγνωρισμένα κολέγια στην Ελλάδα ζήτημα είναι αν τα πέντε από αυτά μπορούν να σταθούν σε μια πιθανή αξιολόγηση για το είδος της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που προσφέρουν στους φοιτητές τους – ποιότητα σπουδών, υποδομές, αναγνώριση πτυχίου.
Καλή και σωστή η ελεύθερη αγορά, λοιπόν, αρίστη, είναι το καλύτερο σύστημα που υπάρχει στον κόσμο παρά τα προφανή και διευρυνόμενα ελαττώματά του, αλλά δεν είναι και όλοι άγιοι! Και τώρα που, λόγω της μείωσης των εισακτέων, ανοίγει η αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών στην Ελλάδα, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι το κράτος φέρει ακεραία την ευθύνη για την αξιολόγησή τους. Για την τήρηση των νόμιμων προϋποθέσεων λειτουργίας τους. Απέναντι στις Αρχές (οφειλές – εγγυητικές επιστολές) και, το κυριότερο, απέναντι στους σπουδαστές. Ο ιδιωτικός τομέας της εκπαίδευσης, είτε αυτός αφορά την κατάρτιση (ΙΕΚ – ΚΕΚ) είτε αφορά την Ανώτατη Εκπαίδευση (κολέγια που συνεργάζονται με ΑΕΙ του εξωτερικού στη βάση της γνωστής κοινοτικής οδηγίας), μεγαλώνει πολύ φέτος. Και για την κατάσταση που θα επικρατήσει -επαναλαμβάνουμε- φέρει ακεραία την ευθύνη η κυβέρνηση. Το υπουργείο Παιδείας.
Η Πολιτεία. Από αυτήν θα ζητήσουν αύριο τα «ρέστα» γονείς και σπουδαστές, αν το πτυχίο τους ή το δίπλωμά τους κάνει μόνο για «ταπετσαρία» στο οικογενειακό σαλόνι επειδή επετράπη σε απατεώνες, μπαταχτσήδες, ανευθύνους να φέρουν τον τίτλο του κολεγιάρχη ή του σχολάρχη και να παραπλανούν νέα παιδιά, τα οποία, σημειωτέον, ψηφίζουν και δεν δείχνουν εσχάτως καλές διαθέσεις έναντι της Ν.Δ., σε αντίθεση με τις εκλογές του 2019 κατά τις οποίες ψήφισαν φανατικά Μητσοτάκη.
Καθώς είναι λοιπόν πολύ της μόδας οι ανεξάρτητες Αρχές -το ΣΕΠΕ θα υποκατασταθεί από μία τέτοια-, διερωτώμεθα μήπως θα έπρεπε να ιδρυθεί από το υπουργείο Παιδείας και μία ad hoc ανεξάρτητη Αρχή για την ιδιωτική εκπαίδευση με αποστολή μία και μόνη: να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι.
Μόνο έτσι θα δρέψουν στο μέλλον καρπούς των κόπων τους οι σπουδαστές και οι γονείς. Κάτι τελευταίο, συναφές: Μου προξενεί τεραστία εντύπωση η πληροφορία ότι φέτος θα λειτουργήσουν μέσα στα πανεπιστήμια Κέντρα Κατάρτισης Ανέργων Πτυχιούχων με χρηματοδότηση από τον ΟΑΕΔ. Η ιδέα ότι ένα ΑΕΙ εκπαιδεύει έναν φοιτητή επί τέσσερα χρόνια, του χορηγεί πτυχίο και ο πτυχιούχος φοιτητής επιστρέφει στο πανεπιστήμιό του ως άνεργος για να… καταρτιστεί από το Κέντρο Διά Βίου Μάθησής του είναι κάτι που πραγματικά με ξεπερνά! Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά.
