Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Ό,τι και να γίνει, το EURO 2020 θα περάσει στην ιστορία όχι για το ποιος θα το πάρει στο τέλος, αλλά για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος αφορά το ότι το EURO 2020 έγινε το 2021 εξαιτίας της πανδημίας. Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν και αποτυπώνονται στις εξέδρες είναι ενδεικτικές. Καμία σχέση με το πανηγύρι, ποδοσφαιρικό και οικονομικό, που στηνόταν σε αντίστοιχες διοργανώσεις. Απλώς όσα βλέπουμε δείχνουν μια επιστροφή σε μια νέου τύπου κανονικότητα, με μάσκες, αποστάσεις και διαχωρισμούς μεταξύ εμβολιασμένων και μη.
Και αν το πρώτο που δεν θα ξεχάσουμε είναι τα όσα παρατηρούμε στις εξέδρες αλλά και σε όλο το κλίμα του EURO, το δεύτερο είναι που έστειλε πολλαπλά μηνύματα. Τόσο εντός των γηπέδων όσο και, κυρίως, εκτός. Εστάλη ένα μήνυμα σε έναν κόσμο που πλέον, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, εκμεταλλευόμενος και την τεχνολογία, καταγράφει τους πάντες και τα πάντα για ένα «κλικ» και ένα «λάικ».
Η συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών της Δανίας, οι οποίοι με τα σώματά τους απαγόρευσαν την παραβίαση μιας τραγικής ιδιωτικής στιγμής, ώστε να μη γίνει… τροφή για τους κανίβαλους ανά τον πλανήτη, κατάργησε δύο στερεότυπα. Το πρώτο, ότι οι βόρειοι δεν έχουν συναισθήματα και ότι είναι… βάρβαροι και… κλειστοί. Απέδειξαν με τη συμπεριφορά τους ότι και ομαδικοί είναι και έχουν ενσυναίσθηση για τα όσα συμβαίνουν.
Το δεύτερο, και κυριότερο για εμένα, ήταν το μήνυμα κατά της ανθρωποφαγίας που κυριαρχεί πλέον στις ζωές μας. Μιας ζωής χωρίς όρια, χωρίς σεβασμό στην ιδιωτικότητα κανενός. Αυτό ήταν το καλύτερο… γκολ που μπήκε. Με τη συμπεριφορά τους έβαλαν ένα τεράστιο «στοπ» σε όλους εκείνους που θεωρούν μαγκιά και επιτυχία τη λογική της κλειδαρότρυπας. Και απέδειξαν ότι μόνο όλοι μαζί μπορούμε να προστατεύσουμε την κοινωνία από εκείνους τους ελάχιστους που θέλουν να επιβάλουν λογικές και τακτικές εισβολέα για να κερδίσουν… συμπάθεια και χρήματα στο διαδίκτυο. Όλους αυτούς που θεωρούν ότι μπορούν να εισβάλουν στις ζωές των συνανθρώπων τους χωρίς κανέναν κανόνα, χωρίς κανέναν σεβασμό.
Οι παίκτες της Εθνικής Δανίας έκαναν αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας, καθώς οι απανταχού Πολιτείες δεν τόλμησαν να κάνουν. Για αυτό αξίζουν και τον σεβασμό και την αναγνώριση. Για άλλη μια φορά, ο αθλητισμός μάς έδειξε τον δρόμο. Εμείς απλώς πρέπει να διαλέξουμε αν θα είμαστε με τους κανίβαλους ή όχι…
