Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 12 Ιουνίου 2021
Η πιο συναρπαστική, θορυβώδης και αυτοκαταστροφική ήπειρος στον πλανήτη μας. Η ήπειρος στην οποία έχουμε το προνόμιο να διεκδικούμε μερίδιο ισότιμης συμμετοχής στην κοινή διαμόρφωση ενός κοινού μέλλοντος.
Αυτή είναι η Ευρώπη μας. Αυτή ήταν πάντα η Ευρώπη. Ο γεωγραφικός χώρος που γέννησε συντριπτικά μεγαλύτερο πλεόνασμα Ιστορίας, από όσα θα μπορούσε να καταναλώσει και να ενσωματώσει στο συνειδησιακό dna της. Ο πολιτισμικός χώρος που ενσωμάτωσε ως συγκριτικό ταυτοτικό πλεονέκτημα τη διαφορετικότητα των κοινωνιών της, ακόμη και τη συγκρουσιακή προδιάθεσή τους. Ο πολιτικός χώρος που, μέχρι και σήμερα, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στο επίμονο κάλεσμα της Ιστορίας, και να αποτελέσει την πιο προοδευτική πολιτική ένωση εθνών στη σύγχρονη ανθρωπότητα.
Η Ενωμένη Ευρώπη. Χωρίς την οποία, η ποιότητα ζωής των λαών της θα ήταν ασυγχώρητα υποτιμημένη και απαξιωμένη. Χωρίς την οποία, η εξελικτική διαδρομή της ανθρωπότητας δεν θα ήταν τόσο αβίαστα αυτονόητη.
Η Ευρώπη που μας απογοητεύει. Επειδή έχει χάσει τον εμπνευσμένο προσανατολισμό των προλογικών βημάτων της. Επειδή στερείται, κατά τρόπο εξοργιστικό, εμπνευσμένη και διορατική ηγεσία. Το πολιτικό δυναμικό που θα συνυπογράψει την υπέρβαση των συστημικών ατελειών μας. Που θα επανεκκινήσει τη σχέση αδιαμεσολάβητης και ακλόνητης εμπιστοσύνης ηγεσίας και κοινωνίας. Που θα σπρώξει μπροστά τις ζώσες γενεές της ηπείρου μας.
Από την απόγνωση και τη φτωχοποίηση της οικονομικής κρίσης, στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα της υγειονομικής κρίσης της πανδημίας του κορονοϊού. Η Ευρώπη στερείται ηγεσίας, κατά τρόπο ιστορικά άδικο. Σε αυτή την τόσο οριακή συγκυρία, η αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ από την ηγεσία της Γερμανίας, φορτίζει κατά τρόπο μη αναστρέψιμο το μωσαϊκό της φθοράς.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος κατάφερε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ιστορικής συγκυρίας, αλλάζοντας και η ίδια. Εξελίχτηκε στην τελευταία γραμμή άμυνας, στην ισχυρότερη χώρα της ηπείρου μας, και με ένα αποκρουστικό ιστορικό παρελθόν, ίχνη του οποίου εντοπίζονται και στο σημερινό πολιτικό δυναμικό της.
Η (Ενωμένη) Ευρώπη θα είναι… χειρότερη χωρίς την Άνγκελα Μέρκελ. Επειδή η Γερμανία θα είναι χειρότερη. Τη χειρότερη δυνατή στιγμή για την Ευρώπη. Τώρα που, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο πρόσφατο παρελθόν, έχουμε ανάγκη τη συνεννόηση, τη συμφιλίωση, τη συνεργασία, την κατανόηση, την ανοχή, την ενσωμάτωση.
Τα Τείχη που με κόπο γκρεμίσαμε μέσα μας, αρχίζουν να ανοικοδομούνται. Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν επελαύνουν…
