Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν πάρει απόφαση να τρέξουν και να δημιουργήσουν το αφήγημα της επόμενης ημέρας. Στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι πολιτική δεν μπορείς να παραγάγεις μόνο με τη διαχείριση των προβλημάτων, αλλά πρέπει να βάλεις τη δική σου ατζέντα. Αυτή σου δίνει το στίγμα, αυτή καθορίζει και το διακύβευμα των εκλογών, όποτε και εάν γίνουν, και από αυτή σε κρίνουν οι πολίτες. Αυτό πράττει, λοιπόν, με σαφήνεια και καθαρότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δημιουργεί το δικό του αφήγημα, αυτό που είχε δεσμευτεί προεκλογικά και για το οποίο τον ψήφισαν οι πολίτες.
Στην κυβέρνηση εκτιμούν ότι η πανδημία βρίσκεται στο τέλος της και η κανονικότητα πρέπει να συνοδευτεί με πολιτικές πρωτοβουλίες. Εργασιακό, τηλεργασία, εκλογικός νόμος στην Αυτοδιοίκηση, νέος πτωχευτικός κώδικας, πανεπιστημιακή αστυνομία, βάση εισαγωγής αποτελούν τις κορωνίδες των πρωτοβουλιών που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, πιάνοντας επί της ουσίας… στον ύπνο την αντιπολίτευση.
Η Κουμουνδούρου, την ίδια ώρα, αντί να αναζητά τη δική της εναλλακτική πρόταση στα όσα νομοθετεί η κυβέρνηση, επιλέγει τον εύκολο δρόμο τού «όχι σε όλα». Την ώρα, δηλαδή, που μιλάμε για τη σύγκρουση των δύο κόσμων, ο ένας τον σχεδιάζει και ο άλλος παραμένει στον δικό του δρόμο, που περικλείεται από τη μια στο «όχι σε όλα» και από την άλλη στον εγκλωβισμό σε μια άλλη εποχή. Και αυτό είναι το πρόβλημα της αντιπολίτευσης. Δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα πειστικό αφήγημα, που να ακουμπά στην κοινωνία, η οποία έχει αλλάξει. Την ίδια ώρα, έχουν απέναντί τους έναν μεθοδικό και εργασιομανή πρωθυπουργό, που μέσα του έχει ξεκαθαρίσει το πού θέλει να πάει το καράβι. Είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μαζί του, τουλάχιστον δεν σε αιφνιδιάζει. Ξέρεις τι περιμένεις και αυτό είναι σημαντικό, τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνία.
Το αφήγημα του κ. Μητσοτάκη, λοιπόν, είναι σε πλήρη εξέλιξη. Εκείνο που απαιτείται από την κυβέρνηση είναι να έχει σε συναγερμό τις «κεραίες» της. Διότι πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος του ατυχήματος. Και γι’ αυτό πρέπει να προσεχθεί η δοσολογία στο αφήγημα. Ούτε πάρα πολλή ούτε πολύ λίγη. Μόνο έτσι θα προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις με σύμμαχο την κοινωνία. Και, φυσικά, να υπάρχει συνάφεια λόγων και πράξεων. Να μη διαπιστώνει ο άλλος στην καθημερινότητά του ότι αυτά που του λες απέχουν από αυτά τα οποία βιώνει. Διότι από το αφήγημα στο παραμύθι είναι ένα… τσιγάρο δρόμος, όπως έλεγαν παλιά. Και επειδή το κάπνισμα απαγορεύεται, πρέπει να αποφευχθούν και οι παραμυθίες…
