Του Κυριάκου Βελισσάριου
Η δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία σκληρού Εμφυλίου, που η Συρία φτάνει στις κάλπες. Φυσικά για να επανεκλέξει, πανηγυρικά τον Μπασάρ αλ Άσαντ στην Προεδρία μιας χώρας, που προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της.
Δημοκρατικές διαδικασίες; Όχι… και τόσο. Όχι όμως και κόντρα στη βούληση του λαού του. Παρά τη λυσσώδη πολυετή εκστρατεία της Δύσης, με τη στήριξη και χρηματοδότηση μάλλον γραφικών προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης, ο κληρονόμος της δυναστείας της Άσαντ κατάφερε να αναδειχθεί νικητής από τον Εμφύλιο που… δεν έχει τελειώσει, και να ελέγχει περίπου το 80% της Συρίας.
Πολιτικά, δεν βρέθηκε ποτέ ένα αξιόπιστο αντίπαλο δέος. Και η επικράτησή του απέναντι στην αντιπολίτευση, με τη στήριξη του Βλαντιμίρ Πούτιν και των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, του έχει προσδώσει διαστάσεις μύθου.
Η Πρώτη Κυρία, Άσμα Άσαντ, δίπλα του, την ώρα που ο 55χρονος… οφθαλμίατρος έχει βάλει τα γυαλιά στους αντιπάλους του. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναγκαστεί να μελετήσει προσεκτικά και εις βάθος το φαινόμενο Άσαντ, καθώς η Συρία δεν είναι κάποια τριτοκοσμική χώρα, ώστε να είναι ο λαός της… παιχνιδάκι στα χέρια του.
