Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν λειτούργησε σαν ξυπνητήρι στα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Εκείνο, βέβαια, που δεν λένε άπαντες είναι ότι η Αρμενία κυνηγούσε το θέμα πάνω από 50 χρόνια και πίεζε με κάθε τρόπο για να καταφέρει τον εθνικό της στόχο. Δυστυχώς για την Ελλάδα, ουδέποτε υπήρξε εθνικός στόχος η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας, που πραγματοποίησαν αρχικά η Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη συνέχεια οι Νεότουρκοι.
Οι πολιτικές ηγεσίες από τη μία δεν ξεπέρασαν τη Μικρασιατική Καταστροφή και από την άλλη πάντα στον διάλογο με την Τουρκία λειτουργούσαν με φοβικά σύνδρομα. Ούτε καν στο… τραπέζι δεν έβαζαν το θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων αλλά και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών. Τους ήταν πολύ πιο εύκολο να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων από εκείνη των Ελλήνων του Πόντου. Δεν είναι τυχαίο ότι χρειάστηκε να περάσουν δεκάδες χρόνια για να αναγνωρίσει μόλις το 1994 τη γενοκτονία η Βουλή.
Αλλά ακόμη και αυτό η Ελλάδα δεν το προχώρησε όσο θα έπρεπε. Δεν πίεσε, δεν το έκανε κυρίαρχο θέμα της εξωτερικής της πολιτικής, για να μην ενοχληθεί η Άγκυρα. Η πολιτική του κατευνασμού σε κάθε επίπεδο ήταν κυρίαρχη και όποιος έθετε τέτοια θέματα ήταν το λιγότερο… ακροδεξιός. Μην ξεχνάμε ότι εδώ –και αναφέρομαι στα πολιτικά κόμματα– υπάρχουν και αρνητές της γενοκτονίας, τα επιχειρήματα των οποίων αξιοποιούσε κατά καιρούς η Τουρκία.
Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται πως κάτι αρχίζει να αλλάζει στον τομέα αυτόν. Χρειάστηκε να περάσει ένας και κάτι αιώνας για να αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι η γενοκτονία δεν μπορεί να κρύβεται στα χρονοντούλαπα της Ιστορίας. Ότι πρέπει να συγκεντρωθούν οι μαρτυρίες έστω και τώρα. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που έζησαν τη θηριωδία έχουν φύγει από τη ζωή. Υπάρχουν, όμως, οι απόγονοί τους, υπάρχουν τα αρχεία στις πρεσβείες χωρών αλλά και στην Τουρκία και στη Ρωσία. Υπάρχουν βιβλία που έχουν γραφτεί με μαρτυρίες-σοκ για τα όσα διέπραξαν σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών. Αυτή η «Μαύρη Βίβλος» πρέπει να συγκεντρωθεί, να μεταφραστεί και να μοιραστεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μόνο έτσι θα πετύχουμε αυτό που κατάφεραν οι Αρμένιοι. Μόνο έτσι θα δικαιωθούν οι ψυχές εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων –και όχι μόνο– που έπεσαν θύματα μιας μαύρης σελίδας της Ιστορίας. Στόχος μας δεν είναι η εκδίκηση, αλλά η αναγνώριση ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Ώστε να μην τολμήσει κανείς να το διαπράξει εκ νέου. Ας αναλάβουν, λοιπόν, όλα μαζί τα κόμματα την πρωτοβουλία. Θα είναι μια ιστορική στιγμή για την Ελλάδα και για την Ιστορία μας. Κοινό κείμενο με όλες τις υπογραφές των αρχηγών και της Προέδρου. Να ξεκινήσουν η καμπάνια και ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας.
