“Το γράφω κάθε χρόνο, οι μέρες που διανύουμε, δεν είναι γιορτινές. Γιορτή είναι μόνο η Ανάσταση. Είμαι η νίκη της ζωής. Αυτές που προηγούνται, είναι ημέρες πένθους, ημέρες παθών. Είναι ημέρες που καλούμαστε μέσα από τη σιωπή και με ένα κεράκι αναμμένο, ένα ποτήρι κρασί, λίγα φύλλα χαρτί κι ένα κομμάτι κάρβουνο, να επαναλάβουμε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε με ανθρώπους που πια δεν βρίσκονται στη ζωή, αλλά και εκείνους που με το χρόνο ή μέσα από καταστάσεις, απλώς ξεμακρύναμε. Και μέσα από αυτή τη σιωπή, το πένθος και τα πάθη, να “ζωγραφίσουμε” ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μας, σημάδι ανάστασης. Και κάθε χαμόγελο που συναντάμε, θα ξέρουμε ότι είναι κι αυτό μια προσωπική Ανάσταση.

ΥΓ. Αυτές τις ημέρες, μην φοβάστε τις δυσκολίες. Είναι ίσως οι μόνες, για τις οποίες μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο…”