Του Κυριάκου Βελισσάριου
Είναι απολύτως αναμενόμενο, τουλάχιστον για όσους αντέχουν στον πειρασμό της οπαδοποίησης και του… σανού. Ο Ταγίπ Ερντογάν αξιοποιεί, με χειρουργικό τρόπο, το “δώρο” που του έκανε ο Τζο Μπάιντεν με την “αναγνώριση” της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Και σε μια δύσκολη συγκυρία για την πολιτική ηγεμονία του, με τον τουρκικό λαό να υφίσταται τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αλλάζει την ατζέντα, αντεπιτίθεται σε εκείνους που επιχειρούν να “αμαυρώσουν την τουρκική Ιστορία”, και εκ των πραγμάτων συσπειρώνει γύρω του κοινωνικές ομάδες που μέχρι πρότινος τον αντιμετώπιζαν κριτικά, λόγω των αστοχιών της πολιτικής του.
Και μόνο το γεγονός ότι ο Ταγίπ Ερντογάν εμφανίζεται ως… μετριοπαθής έναντι των ΗΠΑ, την ώρα που τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκονται στα κάγκελα κατά του Τζο Μπάιντεν και της Δύσης, επιβεβαιώνει την αλλαγή ατζέντας και την πρόκληση της εργαλειοποίησής της υπέρ του, από τον Τούρκο Πρόεδρο.
Κανένας λαός δεν επιθυμεί να του θυμίζουν τις σκοτεινές πτυχές της Ιστορίας του. Γι’ αυτό και η πρωτοβουλία Μπάιντεν είχε πλεονεκτήματα για όλα τα… εμπλεκόμενα μέρη. Ίσως όμως να βοήθησε τον Ταγίπ Ερντογάν περισσότερο από τους άλλους.
