Του Αλέκου Ευγενικού
Οι πολιτικοί δυσκολεύτηκαν πάντοτε να κατανοήσουν τη δύναμη του ποδοσφαίρου. Του αθλήματος των μαζών. Του αθλήματος που κατήργησε τις διαχωριστικές γραμμές. Του αθλήματος που ήταν προσιτό σε όλους, χωρίς ιδιαίτερες προδιαγραφές ταλέντου.
Γι’ αυτό και οι περισσότερες δημόσιες τοποθετήσεις πολιτικών ηγετών ανά τον πλανήτη, για τη… φαρσοκωμωδία της Super League, που σχεδίασαν να δημιουργήσουν οι ισχυροί της Ευρώπης, και τελικά… το μετάνιωσαν, προκάλεσαν σχόλια και θυμηδία. Για την πραγματική απόσταση πολιτικής και κοινωνίας.
Το παρασκήνιο γέννησε πολλά σενάρια για όσα μεσολάβησαν μέσα σε 48 ώρες, από τη στιγμή της ανακοίνωσης της ίδρυσης στη στιγμή της ανακοίνωσης της… διάλυσης της Super League. Η επίδειξη δύναμης των Αμερικανών ιδιοκτητών των μεγάλων βρετανικών συλλόγων. Το… παιχνίδι των Αράβων της Μάντσεστερ Σίτι. Οι πιέσεις του ρωσικού παράγοντα προς τους… ολιγάρχες που μπορούν να επηρεάσουν το ποδόσφαιρο, ειδικά στη Γηραιά Αλβιόνα. Η ιστορική συνείδηση των βρετανικών συλλόγων, εκεί δηλαδή όπου γεννήθηκε το ποδόσφαιρο.
Όλα αυτά μαζί, και… κάτι ακόμη, πάνω από κάθε άλλο. Η δύναμη των πολιτών. Των φιλάθλων. Της κοινωνίας. People have the power, ειδικά στο ποδόσφαιρο. Ή, όπως μας κληρονόμησαν οι “πατέρες” του αμερικανικού έθνους, μέσω της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας… we, the people.
