Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Στους περισσότερους… δεν έχει λείψει. Η τελευταία εκδοχή του εαυτού του, με την οποία έγινε ευρέως γνωστός στην ελληνική κοινωνία άλλωστε, είχε την άγαρμπη πτυχή του… βασανιστή των Μνημονίων.
Πολύ άδικο για έναν από τους τελευταίους Ευρωπαίους οραματιστές. Ο Δρ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν περιμένει την Ιστορία να τον κρίνει σύμφωνα με τα συναισθήματα των ευρωπαϊκών λαών προς το πρόσωπό του. Αλλά από την ορθότητα των απόψεών του.
Υπήρξε η θεσμική ψυχή των Γερμανικής Επανένωσης, που πρακτικά άνοιξε το δρόμο για την πολιτική και οικονομική άλωση της ηπείρου μας από το Βερολίνο. Και το πλήρωσε με μια δολοφονική απόπειρα που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι.
Ήταν ο αυτονόητος διάδοχος του Χέλμουτ Κολ, και υπέμεινε το στίγμα του διεφθαρμένου, για τα “μαύρα ταμεία” του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, ανοίγοντας το δρόμο για την Άνγκελα Μέρκελ.
Όταν ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, το 2008, κατάλαβε εγκαίρως την ιστορικά μοναδική ευκαιρία που δημιουργούσε η υπερδύναμη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για τον εαυτό της, προκειμένου να γονατίσει οικονομικά την ευρωζώνη. Και ηγήθηκε της αμυντικής θωράκισης, αρχικά της γερμανικής οικονομίας και στη συνέχεια της ευρωζώνης.
Κάπου εκεί, η χώρα ο πρωθυπουργός της οποίας υπέγραψε την παράδοση της εθνικής αυτοδιάθεσής της, σε ένα ακριτικό νησί, δηλαδή… εμείς, δια του τελευταίου των Παπανδρέου στο Καστελόριζο έγινε ο πυρήνας του προβλήματος. Και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο πρόθυμος και βολικός κακός.
Σήμερα, με την Άνγκελα Μέρκελ να αποχωρεί, και το μεγαλύτερο κόμμα της Ευρώπης να φλερτάρει με μια ιστορική εκλογική οπισθοδρόμηση, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε διαισθάνεται ότι η Ιστορία τον καλεί σε έναν τελευταίο ρόλο. Εκείνον του αφυπνιστή. Για τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες και την ενότητά τους. Και από την άλλη, για την Ευρώπη μετά την πανδημία του κορονοϊού. Για την ευρωζώνη των συσσωρευμένων χρεών.
Η πρόσφατη τοποθέτηση Σόιμπλε για τον κίνδυνο “πανδημίας χρεών” στην ευρωζώνη, μετά την πανδημία του κορονοϊού, είναι… αυτό ακριβώς που νομίζετε. Η ιδρυτική διακήρυξη των νέων Μνημονίων. Και με την Ευρώπη να βρίσκεται καθηλωμένη στα χέρια… χαρωπών ηγετών από το… παζάρι, η επέλαση του λαϊκισμού θα είναι αυτή τη φορά μη αναστρέψιμη. Με ιστορικά επικίνδυνες συνέπειες.
