Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Ίσως η πιο ολοκληρωμένη στιγμή στο κάδρο της ζωής. Το χαμόγελο που έρχεται να ντύσει ένα πρόσωπο, συννεφιασμένο και μελαγχολικό. Απρόσμενα και συγκυριακά. Γεμίζοντας με φως σκοτεινούς ορίζοντες.
Όσα ουράνια τόξα και αν χρειαστεί να διαδεχθούν τις καταιγίδες της θλίψης..
Η δύναμη να καλωσορίζεις ένα χαμόγελο, παραμερίζοντας τις απρόσκλητες ενοχές που χτυπούν την πόρτα του μυαλού.
Για να θυμίσουν στην καρδιά τις ρωγμές που της άφησε η άρνηση της ζωής να είναι γενναιόδωρη μαζί της.
