14.821 σχόλια αναρτήθηκαν στη διαβούλευση.
Περισσότερα απ’ ότι αναρτήθηκαν σε όλα τα άλλα σχέδια νόμου μαζί.
Η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων ζητάει τη συνεπιμέλεια.
Η συντριπτική πλειοψηφία επίσης προέρχεται από μεμονωμένους συμπολίτες μας που γράφουν τη δική τους γνώμη ή προτάσεις.
Υπάρχουν όμοια σχόλια που προέρχονται προφανώς από μέλη οργανώσεων είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Δεν είναι πολλά.
Το δημόσιο διάλογο δε τον χαρακτηρίζει ούτε η πόλωση ούτε οι οργανώσεις.
Αντίθετα, μέσα από αυτό μεταφέρεται το κοινωνικό αίτημα για κοινή ανατροφή των παιδιών.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα 85 % των συμπολιτών μας είναι υπέρ της συνεπιμέλειας και μόλις το 15 % είναι ευχαριστημένο από τη λειτουργία της δικαιοσύνης.
Μπροστά σε αυτό το κλίμα πασχίζει ν’ ανταποκριθεί το νομοσχέδιο, έστω και λίγο, στις προσδοκίες της κοινωνίας.
2.007 σχόλια που αναρτήθηκαν, τα περισσότερα, αφορούσαν το συμφέρον του τέκνου. Αυτό που σκόπιμα έχει παρερμηνευτεί από τη νομολογία. Με την αυθεντία των αρεοπαγιτών έκρινε η νομολογία ότι λόγω της βιοκοινωνικής κατωτερότητας του πατέρα (δηλαδή της ανωτερότητας της μητέρας) στην ανατροφή του παιδιού συνίσταται να το ανατρέφει πάντα η μητέρα του.
Η αλήθεια είναι ότι νομικός κανόνας μετά το 1992 (κύρωση διεθνούς σύμβασης δικαιωμάτων του παιδιού από την Ελλάδα) επιβάλει σαν δικαίωμα του παιδιού την ανατροφή του και από τους δύο γονείς του είτε αυτοί είναι παντρεμένοι είτε ζουν μαζί είτε όχι. Και ότι κανένας γονέας δεν μπορεί ν’ απομακρυνθεί χωρίς τη θέλησή του από τη ζωή του παιδιού.
Αυτός ο κανόνας, η φυσική κατάσταση, το δικαίωμα του ανθρώπου και του παιδιού. Κατ’ εξαίρεση, ενόψει των συνθηκών, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπορεί το δικαστήριο ν’ αποφασίσει διαφορετικά, όπως για παράδειγμα στη περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος του παιδιού στην Ελλάδα.
Η δυσάρεστη πραγματικότητα είναι ότι σκόπιμα η σειρά των κανόνων αντιστρέφονται από μερικούς και μερικές. Η εξαίρεση γίνεται κανόνας και ζητάν να εξετάζεται από το δικαστή κατά περίπτωση αν θα πρέπει ν’ ανατρέφουν μαζί το παιδί.
Ας τους απαντήσουμε ότι με αυτά που λένε θα πρέπει όταν πάνε να ψηφίσουν να κρίνει ο δικαστής αν μπορούν ν’ ασκήσουν το δικαίωμά τους και τότε μόνο να ψηφίζουν.
1.766 σχόλια αφορούσαν το λεγόμενο τεκμήριο επικοινωνίας στο 1/3.΄Παρακολουθήσαμε όλοι την έκπτωση από το «ίσος χρόνος» από το βήμα της Βουλής στο 1/3 του συνολικού χρόνου του παιδιού στο «συνολικό χρόνο επικοινωνίας». Επιλέξει : «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας,»
Ούτε διανυκτέρευση, ούτε διαμονή στο νόμο. Υπάρχει ο χρόνος του τέκνου «με τον γονέα με τον οποίο διαμένει» και ο χρόνος επικοινωνίας. Αυτό που προστατεύεται είναι το 1/3 του χρόνου επικοινωνίας.
Μέχρι σήμερα ο νόμος δεν καθόριζε χρόνο επικοινωνίας. Αυτό το έκανε η νομολογία και τον ήθελε ένα ή δύο απογεύματα τη βδομάδα και κάθε δεύτερο Σάββατο βράδυ. Στις διακοπές πέντε με επτά μέρες Χριστούγεννα και Πάσχα και το καλοκαίρι δέκα μέρες με ένα μήνα.
Η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων ζήτησε να είναι ο χρόνος 50 / 50 του χρόνου του παιδιού περιλαμβανομένων των διανυκτερεύσεων και ο δικαστής να μη μπορεί να δώσει λιγότερο από το 1/3 των διανυκτερεύσεων κατά τη σχολική χρονιά και ίσο χρόνο κατά τις σχολικές διακοπές. Εφόσον βέβαια έστω και ένας γονέας το ζητήσει.
1.656 σχόλια αφορούσαν το σκοπό του νόμου. Σκόπιμα δεν αναφέρεται ο κανόνας της από κοινού ανατροφής του τέκνου και από τους δύο γονείς του. Η διατύπωση «Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού.» δεν αποτυπώνει τον κανόνα
Η παρουσία του ενός γονέα γίνεται και από το απέναντι πεζοδρόμιο. Μπορεί η ανατροφή να γίνεται κάπου αλλού και να είναι απλά παρών ο ένας γονέας. Και λίγες ώρες στα ballons κάποιο απόγευμα. Και σήμερα ο άλλος γονέας, ο χωρίς επιμέλεια, είναι παρών. Με την επικοινωνία και τη διατροφή.
Πάλι στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι σχολιαστές ζήτησαν την ισόχρονη ανατροφή του τέκνου και από τους δύο γονείς. Την ανατροφή, όχι την παρουσία.
Πως λοιπόν να μη προκαλέσει 1656 σχόλια ένας νόμος Dural, ένας νόμος βιομηχανίας παραθύρων; Που ανοίγει με κάθε άρθρο του και ένα παράθυρο για να πετύχει την ανισοβαρή ανατροφή του τέκνου;
Πως φθάσαμε εδώ; Από τις μεγάλες εξαγγελίες σε ένα ανούσιο συμβιβασμό;
Μεγάλες αλλαγές, αντάξιες ενός 1983, δεν γίνονται προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τους πάντες. Έτσι ούτε αλλαγές γίνονται ούτε ικανοποιείται κάποιος.
Ας αλλάξει τουλάχιστον τα βασικά σημεία, όχι για να φέρει αλλαγές, αλλά για ν’ αποτρέψει να οδηγήσει τη χώρα σε χειρότερη θέση απ’ αυτή που βρίσκεται σήμερα.
Δηλαδή κατ’ ελάχιστον : ισόχρονη ανατροφή και από τους δύο γονείς, για όλα τα αναγνωρισμένα παιδιά εκτός γάμου ότι και για τα άλλα παιδιά, τόπος κατοικίας του παιδιού ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων, ίσο χρόνο ανατροφής για τους γονείς, ο δικαστής να μη μπορεί να δώσει λιγότερο από το 1/3 των διανυκτερεύσεων κατά τη σχολική χρονιά και το 1 / 2 κατά τις σχολικές διακοπές, να προβλεφθεί η χρήση Parenting plans, αυτό να ισχύει για όλα τα παιδιά της χώρας.
