Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν γνωρίζω εάν ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει ανταποκριθεί στην υποχρεωτική σίτιση που του επιβλήθηκε από τον αρμόδιο εισαγγελέα.
Εάν, δηλαδή, έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο ή όχι με αυτόν τον τρόπο. Θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή του κειμένου μου ότι καταλαβαίνω πρώτος τον πόνο και την οργή των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους από τις εγκληματικές ενέργειες των δολοφόνων της «17 Ν».
Κατανοώ ότι οι ζωές τους τραυματίστηκαν για πάντα. Καμία, μα καμία δικαιολογία, ιδεολογία, ιδεοληψία και κανείς τραμπουκισμός όσων σήμερα εργαλειοποιούν την απεργία πείνας, που έχει κηρύξει ο «Λουκάς» της «17Ν», δεν δικαιολογούν τα έργα και τις ημέρες αυτής της δολοφονικής οργάνωσης. Ανθρώπων που αποφάσισαν να παίρνουν για χρόνια ζωές, γιατί πολύ απλά μπορούσαν. Ανθρώπων που θεώρησαν ότι με τη βία και τον… ένοπλο αγώνα θα μπορούσαν να ανατρέψουν τη δημοκρατία.
Είναι γνωστό ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει, αλλά ούτε καν έχει νιώσει την ανάγκη να ζητήσει μια συγγνώμη από τις οικογένειες των ανθρώπων που δολοφόνησε. Και αυτό προκαλεί μεγαλύτερο θυμό. Από την άλλη, τα εγκλήματα του Δημήτρη Κουφοντίνα έχουν κριθεί και δεν πρόκειται να παραγραφούν από την ιστορική μνήμη και τη συνείδηση των Ελλήνων.
Αυτό όμως κατά την προσωπική μου άποψη, και ας στενοχωρήσω κάποιους φίλους και γνωστούς, δεν δίνει το δικαίωμα στην Πολιτεία να εμφανίζεται ως επιτήδειος ουδέτερος, όταν συμβαίνει μια απεργία πείνας ενός φυλακισμένου.
Για μένα, ο Κουφοντίνας και ο κάθε Κουφοντίνας δεν πρέπει να πεθάνει. Οφείλει η Πολιτεία να τον κρατήσει ζωντανό για δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι ο προφανής. Ότι δεν χρειάζεται να τον ηρωοποιήσει στα μάτια νέων ανθρώπων, που το αίμα τους καλώς ή κακώς βράζει και είναι θυμωμένοι δικαίως ή αδίκως με την Πολιτεία.
Δεν χρειάζεται να τους δώσει το δαδί για να κρατήσουν ζωντανή τη «φλόγα» της βίας και του μίσους. Έχουμε δει ιστορικά πώς λειτουργεί η ηρωοποίηση τέτοιων ανθρώπων, που δυστυχώς (και αυτό είναι το λάθος της λειτουργίας της Δημοκρατίας μας) έχουν ακόμη οπαδούς.
Ο δεύτερος είναι καθαρά φιλοσοφικός. Η Πολιτεία ούτε πρέπει ούτε χρειάζεται να μετατραπεί σε έναν κρατικό…Κουφοντίνα, στον νου κάποιων αφελών, που θα τους περάσουν στο μυαλό ότι το κράτος τιμωρεί και εκδικείται γιατί τους φοβάται.
Η Δημοκρατία και οι θεσμοί της έχουν πετύχει μια μεγάλη νίκη. Πρώτον, κατάφεραν να νικήσουν την τρομοκρατία στην πατρίδα μας.
Δεύτερον, πέτυχαν να αντιστρέψουν την κουλτούρα της κοινωνίας που σε μια παλαιότερη εποχή, που εμείς οι μεγαλύτεροι τη θυμόμαστε, αναρωτιόταν «πού είναι η “17 Ν”»!
Για μένα, η Πολιτεία και η Δημοκρατία έχουν να κερδίσουν περισσότερα από το να μείνει ζωντανός και αποποιημένος ο «Λουκάς» της «17 Ν».
Θα θυμίζει, όσο ζει, τα δολοφονικά έργα και το αίμα αθώων ανθρώπων που έχυσε.
Γι’ αυτό και θεωρώ λάθος η Δημοκρατία μας να πέσει θύμα της νίκης της…
του Νίκου Ελευθερόγλου
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
