Γράφει η Ρένα Δούρου
Στα εγκαίνια μιας μακέτας στη Δυτική Αθήνα παραβρέθηκε το Σάββατο ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός μετείχε σε… εκδήλωση για την… υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ του Δήμου Αγίων Αναργύρων – Καματερού και της ΟΣΕ – ΓΑΙΑΟΣΕ για την παραχώρηση του οικοπέδου του παλιού αμαξοστασίου του ΟΣΕ στον Δήμο και τη μετατροπή του σε πάρκο τεχνολογίας, πολιτισμού και αναψυχής.
Η επίσκεψη στην πραγματικότητα ήταν η πρόφαση για να μας πει ο κ. Πρωθυπουργός πόσο πολύ νοιάζεται για τη Δυτική Αθήνα, όπου ειρήσθω, κατεβαίνει βουλευτής, από το 2004, όπως θύμισε ο ίδιος. Ελλείψει απτού έργου λοιπόν στην περιοχή ο κ. Μητσοτάκης επιδόθηκε στην… ειδικότητά του: τη λαθροχειρία έργων. Με άλλα λόγια επιχειρήσε (ξανά) να οικειοποιηθεί ένα έργο που έχει ξεκινήσει από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και την Διοίκηση της Δύναμης Ζωής στην Περιφέρεια Αττικής.
Είπε ο κ. Μητσοτάκης : “Έχω πει πολλές φορές ότι το ενδιαφέρον μου ήταν, είναι πάντα και θα είναι στραμμένο στη Δυτική Αθήνα, αυτό είναι κάτι το οποίο πιστοποιείται και από μία σειρά παρεμβάσεων τις οποίες δρομολογούμε, (…) την πάρα πολύ σημαντική και σημειολογικά, νομίζω, εξαιρετικά αξιόλογη απόφασή μας να μετακινήσουμε τις φυλακές Κορυδαλλού, έτσι ώστε να αποδοθεί ο χώρος αυτός ως χώρος πρασίνου και αναψυχής στην τοπική κοινωνία και μία σειρά από άλλες σημαντικές δράσεις βελτίωσης των υποδομών της Δυτικής Αθήνας”.
Όμως ο πρωθυπουργός διέπραξε διπλό ολίσθημα. Πρώτον. Ο δήμος Κορυδαλλού δεν ανήκει στη Δυτική Αθήνα αλλά στον Πειραιά! Δεύτερον. Η κατεδάφιση της μάντρας των γυναικείων φυλακών επί της λεωφόρου Γρ. Λαμπράκη, στις 25 Ιουλίου 2017, για να γίνουν αυτά τα 10 στρέμματα χώρος πρασίνου και αναψυχής, ήταν έργο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της Δύναμης Ζωής στην Περιφέρεια Αττικής. Η δικαίωση ενός πάγιου αιτήματος της τοπικής κοινωνίας, για το οποίο η ΝΔ δεν έπαιξε κανέναν ρόλο.
Ο κ. Μητσοτάκης είναι όμως υπότροπος. Όχι τυχαία. Συστηματικά παρουσίαζει έργα των πολιτικών του αντιπάλων ως… δικά του, θεωρώντας προφανώς ότι οι πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρου.
Είχε έτσι εξαγγείλει ότι μόλις θα γινόταν πρωθυπουργός θα ίδρυε αυτό που δήθεν έλειπε, δηλαδή υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, που όμως ήδη υπήρχε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τον δε Μάρτιο του 2019 ο τότε επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έσπευδε να εξαγγείλει το έργο Ελευσίνα-Υλίκη που όμως… ήδη υλοποιούσε η Δύναμη Ζωής στην Περιφέρεια Αττικής!
Και συνέχισε ακάθεκτος. Τον Ιούνιο του 2019 επισκεπτόταν το χώρο των Λιπασμάτων, επιχειρώντας να θολώσει τα νερά, να αποσιωπήσει το γεγονός ότι όλο το προηγούμενο κρίσιμο διάστημα η ΝΔ είχε ταχθεί υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων και της εμπορευματοποίησης του δημόσιου χώρου, κόντρα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που μάχονταν για την ανάπλαση της παραλιακής ζώνης. Κινήσεις πάντα επικοινωνιακές για τη δημιουργία εντυπώσεων.
Σε αυτή την κατεύθυνση ήταν άλλωστε και η εκδήλωση του Σάββατου στους Αγίους Αναργύρους όπου ο στόχος δεν είχε να κάνει με θέμα ουσίας. Αλλά όπως πάντα με το φαίνεσθαι. Όμως κατέληξε σε Βατερλώ, με δύο αυτογκόλ. Αποκάλυψε την άγνοιά του σχετικά με τους δήμους που αποτελούν την εκλογική του περιφέρεια και υπενθύμισε στους συμπολίτες του, ότι το μόνο που επιδεικνύει συστηματικά η κυβέρνησή του (και) στη Δυτική Αθήνα, είναι η αδιαφορία της.
ΥΓ : Ίσως πάλι αυτή η επίσκεψη να επιχειρεί να ξεπλύνει την επική προεκλογική του ατάκα για τους ψυκτικούς που βγάζει το Περιστέρι και τους τεχνικούς ανελκυστήρων. Σαν κάτι ηλικιωμένους που στο μυαλό τους η Γαλλία βγάζει κρασιά, η Ελβετία σοκολάτες, η Γερμανία λουκάνικα κοκ. Έτσι ξέρει, έτσι λειτουργεί, ως βασιλιάς που κάνει και μια φιλανθρωπία στο πόπολο και μπερδεύει και λίγο τις επικράτειές του. Και πάλι καλά να λέμε…
