Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ξεκίνησε και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να σταματήσει και δεν πρέπει φυσικά να σταματήσει η διαδικασία αποκάλυψης παραβατικών συμπεριφορών και εγκληματικών πράξεων σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους. Ανοιξαν τα στόματα. Καλά κρυμμένα μυστικά έρχονται επιτέλους στο φως. Εμβρόντητη η κοινή γνώμη παρακολουθεί. Υπεράνω υποψίας άνθρωποι, γνωστοί επαγγελματίες, με εξαιρετικές επιδόσεις στα πεδία όπου δραστηριοποιούνται, εγκαλούνται για άσκηση βίας, ψυχολογικής, σωματικής και για σεξουαλική κακοποίηση. Ορισμένες παρατηρήσεις:
-Γιατί τώρα; Γιατί ύστερα από τόσα χρόνια; Κάποιοι αναρωτιούνται καλοπροαίρετα. Θεμιτό. Ισως γιατί γνωρίζουν αυτούς που καταγγέλλονται και πέφτουν από τα σύννεφα. Δεν τους είχε περάσει από το μυαλό ότι ήταν ικανοί να κάνουν τέτοια αποτρόπαια πράγματα. Κάποιοι όμως θέτουν τα ερωτήματα με εμφανή πρόθεση να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα των καταγγελιών. Η απάντηση είναι απλή και αποστομωτική. Γιατί έτσι. Γιατί τώρα τα θύματα αισθάνονται δυνατά.
Γιατί τώρα ξεπέρασαν το σοκ. Γιατί τώρα νιώθουν ότι μπορούν να διαχειριστούν τις συνέπειες από τη δημοσιοποίηση της περίπτωσής τους. Γιατί τώρα πιστεύουν ότι θα επουλώσουν το τραύμα. Γιατί τώρα εκτιμούν ότι θα τους καταλάβουν οι συγγενείς, οι γνωστοί και οι φίλοι τους. Γιατί τώρα έκριναν ότι ήρθε η ώρα να στείλουν ένα μήνυμα που θα προειδοποιεί και άλλους για όσα συμβαίνουν στους καλογυαλισμένους χώρους όπου κινούνται και εργάζονται.
Γιατί τώρα πιστεύουν ότι θα δικαιωθούν για όσα υπέστησαν από όσους χρησιμοποίησαν το κύρος τους, την εξουσία τους, την αίγλη τους, τις διασυνδέσεις τους, προκειμένου να εκμεταλλευτούν καταστάσεις, να εκβιάσουν, να ξεφτιλίσουν ανθρώπους. Το έκαναν, μερικοί συστηματικά, γιατί ήταν σίγουροι ότι θα μείνουν στο απυρόβλητο, ότι τα περιστατικά δεν θα έβγαιναν στην επιφάνεια. Τους ήταν αδιάφορο αν η πιάτσα τα ήξερε και τα συζητούσε. Η κακή φήμη δεν τους ενοχλούσε εφόσον κυκλοφορούσε μόνο στον μικρό κύκλο τους. Μπορεί και να την απολάμβαναν. Μπορεί και να υπερηφανεύονταν για όσα τους καταμαρτυρούσαν. Μπορεί και να τη θεωρούσαν τίτλο τιμής, κάτι σαν παράσημο που θα συνόδευε την καριέρα τους μέχρι να αποσυρθούν από το προσκήνιο. Δεν είχαν λόγους να ντρέπονται.
Ούτε να φοβούνται. Την ψιθυρολογία την αντέχουν. Τόσα είχαν ακουστεί στο παρελθόν για πολλούς που ήταν δημοφιλείς στους κύκλους τους και αγαπητοί στην κοινωνία. Τα κουτσομπολιά δεν μας αφορούν ισχυρίζονταν. Μας σχολιάζουν αρνητικά γιατί μας ζηλεύουν επειδή είμαστε πρώτοι στην πόλη, οι καλύτεροι στον τομέα μας, σημεία αναφοράς για τους συναδέλφους μας, ενώ οι επικριτές μας είναι ασήμαντοι που ζητιανεύουν λίγη δόξα έστω και δανεική, έστω και από σπόντα. Ωστόσο, στις στενές παρέες τους, που κατά κανόνα αποτελούνται από πρόσωπα του ιδίου φυράματος με ανάλογες πρακτικές, την έβρισκαν περιγράφοντας τα… ανδραγαθήματά τους, τις κατακτήσεις τους, τις… επιτυχίες τους. Καμάρωναν για τις επιδόσεις τους. Το δημόσιο ξεφώνημα όμως δεν το αντέχουν. Είναι κόλαφος.
Υπονομεύει το σύμπαν τους. Κατεδαφίζει την καριέρα τους. Αμαυρώνει την εικόνα τους. Θρυμματίζει τη βιτρίνα τους. Κονιορτοποιεί το οικοδόμημά τους. Και γι’ αυτό θα προσπαθήσουν να κουκουλώσουν τις υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται, είτε τάζοντας είτε απειλώντας είτε διασύροντας είτε παραπλανώντας είτε επιστρατεύοντας μεγάλα μέσα. Δεν πρέπει να τους περάσει, δεν πρέπει για ακόμη μία φορά να τη γλιτώσουν με αμυχές. Αν συμβεί αυτό, μόνο για λίγο καιρό θα… ξαποστάσουν για να ξεχαστεί η ιστορία και στη συνέχεια πάλι προς τη δόξα θα τραβήξουν, πιο επιθετικοί, πιο θρασείς, πιο αλαζόνες, πιο αδίστακτοι, πιο αποθηριωμένοι. Θα συνεχίσουν να το παίζουν τιμητές, σοβαροί, έγκυροι, θα κουνάνε το δάχτυλο, θα διδάσκουν ήθος. Κάποιοι απ’ αυτούς έχουν διαπράξει κακουργήματα που δεν έχουν παραγραφεί.
-Υπάρχει ο κίνδυνος να διολισθήσει η συζήτηση στην υπερβολή και την εμπάθεια; Υπάρχει. Το θέμα είναι μεγάλο και όλοι όσοι συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην υπόθεση δεν έχουν τις ίδιες επιδιώξεις. Είναι πολύ πιθανόν εκτός από τα πραγματικά θύματα να εμφανιστούν και «θύματα». Αλλοι για να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας, άλλοι για να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με συναδέλφους τους με τους οποίους είχαν στο παρελθόν ή έχουν σήμερα διαφορές επαγγελματικού και οικονομικού χαρακτήρα.
Επίσης στην περιοχή της ενημέρωσης υπάρχουν μέσα που, ενώ αδιαφορούν επιδεικτικά για τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στους χώρους που βρίσκονται σήμερα στην επικαιρότητα, μόλις σκάσει θέμα που το θεωρούν πιασάρικο και γαργαλιστικό σπεύδουν να βάλουν τις κίτρινες κεραίες τους στις κλειδαρότρυπες. Παίζουν βρόμικα. Δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια. Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή. Οι καταγγελίες με στοιχεία και μαρτυρίες, πρώτα στα σωματεία· κι αυτά επιβάλλεται να τα πάνε στη Δικαιοσύνη για τα περαιτέρω. Ακόμη καλύτερα αν έχουμε ομαδική αντίδραση. Δύσκολα τότε ο θύτης θα μιλήσει για συνωμοσία. Η βεβήλωση του δήθεν αβεβήλωτου είναι αναγκαία. Πρέπει όμως να γίνει με υπευθυνότητα.
Ανάγωγα
Ο κανόνας που θέλει να επιβάλει στην κοινωνία η κυβέρνηση είναι ο εξής: «Εγώ θα σας παρενοχλώ, θα σας κακοποιώ, θα σας βιάζω και εσείς, αγαπητοί μου υπήκοοι, λόγω της πανδημίας θα κάθεστε φρόνιμα, θα υποκύπτετε στις ορέξεις μου, θα υπομένετε την ατίμωση. Αν θέλετε, μπορείτε και να τα απολαμβάνετε. Ούτε καταγγελίες, ούτε διαμαρτυρίες, ούτε φωνές, ούτε διαδηλώσεις. Διαφορετικά θα έχετε να κάνετε με τα ΜΑΤ, τα οποία ξέρουν τον τρόπο να σας συνετίσουν».
