Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Όταν μερικά πράγματα μοιάζουν ακατανόητα και ασύνδετα, η πρώτη μου επιλογή είναι να «γυρίσω» πίσω το φιλμ και να δω όλο το επεισόδιο από την αρχή. Καρέ καρέ!
Από την «κάμερα ασφαλείας»! Ο χρόνος και η τάξη είναι χρήσιμοι σύμμαχοι για να εντοπίσεις «λεπτομέρειες» που σου έχουν διαφύγει. Πάντοτε. Αναφέρομαι στην πρωτοφανή κρίση που έχει ξεσπάσει στην Κύπρο με επίκεντρο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη, την υπόθεση με τις «χρυσές» κινεζικές βίζες και τις καταγγελίες τοπικών δημοσιογράφων για φερόμενες εξομολογήσεις του στον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Οτι τα κέρδη του γραφείου του από τις βίζες αυτές ανήλθαν σε 300.000.000 ευρώ, πως σε βάθος χρόνου θα φτάσουν το 1 δισ. ευρώ και ότι όλα αποστέλλονται αεροπορικώς στις Σεϊχέλες. Η εμπειρία μου από τα όποια σκάνδαλα και τις επακόλουθες πολιτικές κρίσεις στην πατρίδα μας στην Ελλάδα δείχνει ότι η σκανδαλολογία εμφανίζεται αίφνης κάθε φορά που επίκεινται κρίσιμες αποφάσεις στα εθνικά θέματα. «Πατά» συνήθως πάνω σε μία ελάχιστη βάση αληθείας, αλλά στο διά ταύτα έπειτα από χρόνια συνήθως δεν αποδεικνύεται. «Μικρό» το κακό όμως.
Το διακύβευμα δεν είναι η αλήθεια, αλλά η εξόντωση ηγετών. Το διακύβευμα δεν είναι η διαφάνεια αλλά ο εξαναγκασμός σε εθνική υποχώρηση. Και βεβαίως η κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας. Αυτός είναι συνήθως ο στόχος των «σκανδάλων». Επειδή λοιπόν όλα όσα θα ζήσουμε προσεχώς στην Κύπρο (ίσως και στην Ελλάδα σε δεύτερο χρόνο) συνδέονται ευθέως με την εξέλιξη των εθνικών μας θεμάτων (αφελής ή προδότης όποιος πιστεύει πως η Ελλάς μπορεί να σταθεί στο μέλλον στην περιοχή χωρίς την ασφάλεια που της παρέχει η Κύπρος μας λόγω της γεωγραφικής της θέσης – θυμηθείτε πόσο θορυβήθηκαν οι Τούρκοι όταν ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος έστειλε κάτω από τη μύτη τους τα αόρατα F-16 στην Πάφο), τοποθετώ λοιπόν τα γεγονότα στη σειρά με βάση το ημερολόγιο:
-Στις 18 Ιουνίου του 2020 παραιτείται αίφνης από το αξίωμά του ένα από τα πλέον σημαντικά πρόσωπα της τελευταίας επταετίας στη Μεγαλόνησο: Ο υπουργός Ενέργειας Γιώργος Λακκοτρύπης. Η αληθινή αιτία της παραίτησής του, άγνωστη, αλλά με τις δηλώσεις του άφησε μία χαραμάδα για να περάσει το φως της αληθείας. Δήλωσε:
«Βεβαίως υπάρχουν διαπραγματεύσεις για τον τρίτο και τον τέταρτο γύρο της αδειοδότησης με εταιρίες που υπήρχε πιθανότητα να μην τα βρούμε». Ο θρύλος λέει ότι ο υπουργός παραιτήθηκε μόλις αντελήφθη ότι οι δυτικών συμφερόντων εταιρίες που έχουν εγκατασταθεί στην Κύπρο ετοιμάζονται να την εγκαταλείψουν. Με πρόσχημα ότι τα κοιτάσματα νοτίως του νησιού δεν είναι εκμεταλλεύσιμα. Στην πραγματικότητα, υποκύπτοντας στους τουρκικούς εκβιασμούς, επιφυλασσόμενες να επανέλθουν στο μέλλον εφόσον αποφασιστεί συνεκμετάλλευση. Το «Barbaros» είναι διαρκώς εκεί, έχει κάνει κόσκινο την κυπριακή ΑΟΖ, οι εταιρίες δεν μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους υπό την απειλή των όπλων, ενώ κάθε φορά που ερωτώντο σχετικώς Ευρωπαίοι και Αμερικανοί κοιτούσαν το φεγγάρι! Εν κατακλείδι η παραίτηση του σοβαρού Λακκοτρύπη έστελνε το μήνυμα ότι «φυσικό αέριο με τον παρόντα σχεδιασμό, τέλος».
Στις 13 Οκτωβρίου 2020 το εδρεύον στο Κατάρ τηλεοπτικό κανάλι Al Jazeera προέβαλε ένα αποκαλυπτικό βίντεο στο οποίο εμφανιζόταν ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής Δημήτρης Συλλούρης να συναλλάσσεται με Κινέζους επενδυτές οι οποίοι ενδιαφέρονταν να εξασφαλίσουν τη «χρυσή βίζα» αντί ενός εύλογου τιμήματος. Στο βίντεο ακουγόταν και το όνομα βουλευτή του ΑΚΕΛ για να πιστοποιηθεί ότι στο κόλπο ήταν όλος ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου. Λέγεται ότι ο Συλλούρης παγιδεύτηκε από τις μυστικές υπηρεσίες τρίτου κράτους, δεν χρειάζεται να πω καν ποιο είναι αυτό. Δείτε απλώς τον χάρτη. Πού εδρεύει το κανάλι, με ποιες χώρες έχει σχέση το Κατάρ και έχετε αμέσως την απάντηση. Η αποκάλυψη αυτού του βίντεο ίσως αποδειχθεί κομβική στιγμή στο μέλλον, γιατί αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στο νησί. Εννοείται ότι ο πρόεδρος της Βουλής υπέβαλε την παραίτησή του. Αμέσως.
Στις 10 Δεκεμβρίου, ακριβώς ένα μήνα μετά την παραίτηση Συλλούρη, ελληνικό ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης παίρνει τη σκυτάλη από το Al Jazeera και «σκαλίζει» την υπόθεση με τις «χρυσές βίζες» της Κύπρου. Και τι περίεργο, στην εκπομπή εμφανίζεται κατόπιν επιθυμίας του και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και παρέχει εξηγήσεις. Αντιληφθείς προφανώς τον πολιτικό κίνδυνο που διέτρεχε, ξεκαθαρίζει ότι «θα παραιτηθώ από το προεδρικό αξίωμα αν αποδειχθεί το παραμικρό». Λεπτομέρεια: Το θέμα με τις βίζες συνεδέθη από το μέσο αυτό με την απόφαση της Κύπρου να επιμείνει στην επιβολή κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας για τις παράνομες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ στην επικείμενη τότε Σύνοδο Κορυφής στην οποία ο Αναστασιάδης ετήρησε σκληρή στάση μέχρι τέλους. Σε αντίθεση με άλλους.
Στις 17 Δεκεμβρίου 2020, ακριβώς δύο μήνες μετά την παραίτηση του προέδρου της Βουλής, νέο ισχυρό ταρακούνημα για την Κυπριακή Δημοκρατία. Υπογραμμίζω την έννοια «Κυπριακή Δημοκρατία». Η Βουλή με ψήφους 29 κατά έναντι 24 υπέρ καταψηφίζει τον Προϋπολογισμό του κράτους που ονομάζεται «Κυπριακή Δημοκρατία». Αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος αποφασίζει για τις ζωές των αδελφών μας με δωδεκαρτημόρια. Ολα είναι στον αέρα. Με πρώτη τη νομική υπόσταση.
Στις 14 Ιανουαρίου 2021, έναν μήνα μετά, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τίθεται πάλι στο στόχαστρο. Στην κατακλείδα ενός άρθρου 1.000 λέξεων της «Καθημερινής της Κύπρου» που αφορούσε τον… Τραμπ τρυπώνει μια μικρή παράγραφος με έναν ισχυρισμό ο οποίος, αν ισχύει/ίσχυε, κανονικά θα έπρεπε να είναι το πρώτο θέμα της εφημερίδας μαζί με τα πειστήρια: Η εφημερίδα εμφανίζει τον Αναστασιάδη να έχει εισπράξει μέσω του δικηγορικού του γραφείου στη Λεμεσό ποσό 300.000.000 από τις «χρυσές βίζες» των Κινέζων επενδυτών. Δηλαδή 100 δισ. παλαιές ελληνικές δραχμές! Πότε πρόλαβε; Η συνέχεια βεβαίως είναι γνωστή. Μολονότι το προεδρικό σύστημα στην Κύπρο δεν επιτρέπει την πρόκληση συνθηκών αποσταθεροποίησης -ο Νίκος Αναστασιάδης έχει ακόμη δύο χρόνια θητεία έως το 2023, εφόσον δεν παραιτηθεί-, η Μεγαλόνησος εισέρχεται σε πρωτοφανή πολιτική θύελλα. Ισχυρότερη από αυτήν που νομίζει. Αν προσθέσει κανείς όλες τις ψηφίδες του ημερολογίου και ιχνηλατήσει τα κέντρα από τα οποία ξεκίνησαν όλα, νομίζω τα συμπεράσματα είναι σχετικώς εύκολα για τους παλαιούς παίκτες.
Η ενόχληση Ευρώπης – ΗΠΑ για την κινεζική επιχειρηματική διείσδυση στην Ε.Ε. μέσω του προγράμματος της βίζας είναι γνωστή και δεδομένη (εξίσου με τη ρωσική παλαιότερα), αλλά δεν αρκεί για να εξηγήσει τη σφοδρότητα των εξελίξεων. Εκτός αν ενοχλεί το γεγονός ότι η κυπριακή οικονομία στάθηκε μέσω αυτού του προγράμματος στα πόδια της μετά το «κούρεμα» καταθέσεων του τραπεζικού της συστήματος το 2013.
Η έναρξη της μάχης της διαδοχής του Αναστασιάδη εν όψει 2023 πάλι δεν αρκεί για να εξηγήσει τα πράγματα. Μπορεί από τώρα να πλασάρονται για το αξίωμα πρόσωπα όπως ο έμπειρος Μάριος Κάρογιαν, ο συνετός Νίκος Χριστοδουλίδης, ο γνωστός πρώην επίτροπος Χρήστος Στυλιανίδης, ο δυναμικός πρόεδρος του ΔΗΚΚΟ Νίκος Παπαδόπουλος, ο μετριοπαθής Δημήτρης Λιλήκας, αλλά θα ήταν εξαιρετικώς επιπόλαιο να αποδώσει κανείς την προεδρική κρίση της Μεγαλονήσου σε εσωτερικά πολιτικά παίγνια της Μεγαλονήσου. Ολοι έχουν απόλυτη συναίσθηση των εθνικών ευθυνών τους. Και αν τυχόν βρεθεί κανείς χάρη στις ευρωπαϊκές άκρες του να τραβήξει με… στιλ το… σχοινί κατά του Αναστασιάδη ελέω φιλοδοξίας, είναι βέβαιον ότι αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί στο φως της ημέρας. Και αυτός και οι συνεργάτες του.
Εν προκειμένω λοιπόν το διακύβευμα δεν είναι ούτε εσωτερικό κυπριακό, μολονότι είναι άκρως επιθυμητή η πολιτική απονομιμοποίηση Αναστασιάδη εντός ΔΗ.ΣΥ., ούτε θέμα εμπορικών σχέσεων Ε.Ε. – Κίνας. Είναι ζήτημα κορυφαίο γεωοικονομικό, ενεργειακό και γεωπολιτικό. Κέντρα που δεν ευρίσκονται σε συνεννόηση μεταξύ τους φαίνεται να λειτουργούν σιωπηρώς για δικούς του λόγους καθένα προς την επίτευξη του ιδίου σκοπού: του εξευτελισμού του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προσοχή. Οχι του Αναστασιάδη. Του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό θα γράφει το «ταμπελάκι», όταν θα κληθεί ο έμπειρος ηγέτης να καθίσει απέναντι στους Τούρκους στην πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό. Αυτό θα γράφει αν κληθεί στην πολυμερή διάσκεψη για την ενέργεια στη Μεσόγειο που ετοιμάζουν Βρυξέλλες και άλλα κέντρα κατ’ απαίτησιν του προέδρου Ερντογάν. Ο Πρόεδρος της Κύπρου είναι ο στόχος. Όχι ο Αναστασιάδης, ο οποίος στην τελική ευθεία για την αποχώρησή του στο τέλος της γραφής δεν απειλεί πολιτικά κανέναν.
Η «κυριακάτικη δημοκρατία», διατηρώντας ισχυρούς δεσμούς με τη Μεγαλόνησο, ασφαλώς και έχει εικόνα τού τι συμβαίνει εκεί. Ομιλούμε για πράγματα γνωστά, στα οποία φέρεται ότι έχει συμμετοχή όλο το πολιτικό σύστημα της Κύπρου. Το γεγονός όμως ότι ο θόρυβος αυτός με αποκλειστικό στόχο τον Πρόεδρο προκαλείται τη στιγμή που, πρώτον, σύμφωνα με εξομολόγηση ξένου αξιωματούχου στην Αθήνα -καταλαβαίνετε ποιας χώρας- «εμείς θα εξευτελίσουμε τον Αναστασιάδη πριν από την πενταμερή», δεύτερον, η επίθεση άρχισε από το Κατάρ και συνεχίστηκε από κέντρα γνωστής ταυτότητας στην Αθήνα και τη Λευκωσία, τρίτον, εξελίσσεται τη στιγμή που ετοιμάζεται μια συνολική διευθέτηση στις ενεργειακές σχέσεις της Τουρκίας με τρίτες χώρες της Μεσογείου που σήμερα έχουν ισχυρούς δεσμούς με την Κύπρο, τέταρτον, αρχίζει η τελική πίεση της Δύσης για πενταμερή περί το Κυπριακό και για πολυμερή διάσκεψη περί την ενέργεια με αντικείμενο τη Νέα Γιάλτα της Μεσογείου (διέλευση φυσικού αερίου μέσω Κύπρου -Τ ουρκίας προς τους βόρειους δυτικούς αγωγούς) μας οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: Στόχος είναι το αξίωμα, όχι το πρόσωπο. Στόχος είναι το γονάτισμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στόχος είναι η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία. Στόχος είναι να καταστεί η Κυπριακή Δημοκρατία συντόμως «εκλιπούσα». Η ενεργειακή και στρατιωτική ενοποίηση του γεωπολιτικού χώρου Ελλάδος – Κύπρου – Τουρκίας και η παράταξή του απέναντι στον από Βορρά… ρωσικό κίνδυνο είναι η βασική προτεραιότητα ποικιλώνυμων κέντρων. Ακόμη και αν χρειαστεί να δοθούν επώδυνες λύσεις -αυτό αφορά και εμάς- για τα εθνικά μας θέματα. Η πρόβλεψη είναι ότι το επεισόδιο θα συνεχιστεί. Και το ερώτημα που θέτω στη βάση εκτίμησης με βάση την κτηθείσα πείρα και όχι βάσει κάποιας πληροφορίας είναι: Μήπως κάποιοι παγίδευσαν και τον Κύπριο Πρόεδρο; Ενδείξεις υπάρχουν, προβληματισμό θέτουμε. Ιδωμεν.
