Του Μάνου Οικονομίδη
Η ηγεσία δια του παραδείγματος, διατηρεί ανθεκτική αντοχή, αναφορικά με τα ζηλευτά αποτελέσματα που μπορεί να έχει, ως βιωματική και συνειδητή επιλογή ζωής. Από την προσωπική ζωή κάποιου, μέχρι την οικογένεια, το συλλογικό υποκείμενο της κοινωνίας, ένα ολόκληρο πολυπολιτισμικό έθνος.
Στην Αμερική της κρίσης Δημοκρατίας, όπως εμφατικά καταγράφηκε το τελευταίο διάστημα, με τις εικόνες από την εισβολή ακραίων φανατικών στο Καπιτώλιο, ο Τζο Μπάιντεν καλείται να λειτουργήσει ως ο “θεραπευτής” που, αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον… εφεύρουμε χωρίς χρονοτριβή.
Ένας πολιτικός που βίωσε τη συναισθηματική ρωγμή προσωπικών τραγωδιών, άντεξε, στάθηκε όρθιος, συνέχισε, προχώρησε και έφτασε μέχρι το Οβάλ Γραφείο, με τη συνεπή διαδρομή του να προσφέρεται να λειτουργήσει ως παράδειγμα. Να εμπνεύσει.
Στο περιθώριο της δεύτερης δόσης του εμβολίου κατά του κορονοϊού, που έκανε με τη συνήθη δημοσιότητα, ο Εκλεγμένος Πρόεδρος και σε μερικές μέρες 46ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, περιέγραψε τη διαδικασία ως ασφαλή, γρήγορη και ανώδυνη.
Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από τη διαδρομή που θα πρέπει να ακολουθήσει ως ένοικος του Λευκού Οίκου, ώστε να ανακαλύψει ένα αποτελεσματικό “εμβόλιο” κατά του διχασμού, εθνικού και κοινωνικού, από τον οποίο απειλείται η ανέφελη πορεία των Ηνωμένων Πολιτειών προς το μέλλον.
Έχει αποδείξει ότι δεν το βάζει κάτω. Ορισμένες φορές ωστόσο, δεν αρκεί το δικό σου πείσμα. Πρέπει να υπάρχει και στοιχειώδης διάθεση… να σε ακολουθήσουν. Η ιστορική εμπειρία άλλωστε, μας έχει διδάξει ότι, η αναζήτηση “εμβολίου” κατά του διχασμού παραμένει… άγονη.
