Του Μάνου Οικονομίδη
Η Ιστορία διατηρεί μοναδική αυθεντικότητα στα σενάρια που επιλέγει για να μας αναγκάσει να κλονιστούμε, να σηκώσουμε το βλέμμα από τη μονότονη καθημερινότητα και να ξανασυστηθούμε με την πολιτική ως έμπνευση και κινητροδότηση των μαζών, αντί για διαχειριστικό χασμουρητό ισορροπιών και συμβιβασμών.
Η Στέισι Άμπραμς έγινε μέσα σε δυο μήνες “το πρόσωπο της μνήμης”. Η γυναίκα που, χωρίς να κατέχει κάποιο δημόσιο αξίωμα, σήκωσε από τον καναπέ τη “σιωπηλή πλειοψηφία” της κοινότητας των Αφρο-Αμερικανών στην Πολιτεία της Τζόρτζια, και τους συνόδευσε μέχρι την κάλπη. Αρχικά τον Νοέμβριο, για να ψηφίσουν τον Τζο Μπάιντεν για Πρόεδρο των ΗΠΑ, και σήμερα για να χαρίσουν στο Δημοκρατικό Κόμμα και τις δυο έδρες της Πολιτείας στη Γερουσία.
Με την επικράτηση του Ράφαελ Ουόρνοκ απέναντι στην Κέλι Λέφλερ, και κυρίως του Τζον Όσοφ απέναντι στον Ντέιβιντ Περντιού, το κόμμα του Τόμας Τζέφερσον… ισοφάρισε σε 50-50 τις ισορροπίες στη Γερουσία. Και με την ψήφο της προεδρεύουσας νέας Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Κάμαλα Χάρις, οι Δημοκρατικοί θα έχουν πλέον την πλειοψηφία, όπως και στη Βουλή των Αντιπροέδρων, με την… ισόβια Νάνσι Πελόζι.
Με τον έλεγχο και των δυο Σωμάτων του Κογκρέσου, ο Τζο Μπάιντεν θα έχει μια σκανδαλιστική ευχέρεια να υλοποιήσει ανενόχλητος και χωρίς παρασκηνιακά παζάρια το πρόγραμμά του. Τουλάχιστον μέχρι τις Ενδιάμεσες Εκλογές του 2022, ή αν προκύψει εκλογή για κάποια έδρα της Γερουσίας νωρίτερα, και μεταβληθούν οι εύθραυστες ισορροπίες.
Η Στέισι Άμπραμς “παρέδωσε”, μιλώντας με αθλητικούς όρους, την Πολιτεία στο Δημοκρατικό Κόμμα. Εκείνη που, το 2018 ηττήθηκε δύσκολα από τον Ρεπουμπλικανό Μπράιν Κεμπ για το αξίωμα του Κυβερνήτη, εκείνη που διεύρυνε το εκλεκτορικό σώμα, παρακινώντας δεκάδες χιλιάδες Αφρο-Αμερικανούς να αλλάξουν στάση και να επιλέγουν τη διεκδικητική συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αντί για τη μελαγχολική αποχή, εκείνη που προτίμησε να μην θέσει υποψηφιότητα για τη Γερουσία, αλλά να αφιερώσει τις δυνάμεις σε κινηματικές διαδικασίες αφύπνισης κοινωνικών ομάδων. Των μη προνομιούχων. Της ξεχασμένης κοινωνίας.
Τον Ιανουάριο του 2019 απάντησε για λογαριασμό των Δημοκρατικών στην ετήσια ομιλία του Προέδρου Τραμπ για την κατάσταση του έθνους. Για πρώτη φορά ο αντίλογος δόθηκε σε μια Αφρο-Αμερικανή. Ίσως και λόγω των ηθικών ενοχών του Δημοκρατικού Κόμματος, που δεν κατάφερε να τη βοηθήσει, όσο βοήθησε εκείνη το ιστορικό κόμμα.
Η Ιστορία τα έφερε έτσι, ώστε μια Αφρο-Αμερικανή με αντισυμβατικό προφίλ, εκτός “συστήματος”, να αλλάξει πολιτικό χρώμα στη γενέτειρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Και μαζί με τη Τζόρτζια, να αλλάξει τις πολιτικές ισορροπίες συνολικά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Θα μπορούσε να είναι η “εγγονή του ονείρου”. Ο Δρ. Κινγκ άλλωστε “είχε ένα όνειρο”. Που λίγοι βρέθηκαν να συνεχίσουν και να υλοποιήσουν. Μια συναρπαστική Ιστορία, ικανή να ενώσει ανθρώπους διαφορετικών αφετηριών.
