Του Μάνου Οικονομίδη
Υπάρχουν στη διαδρομή των εθνών στιγμές που υπερβαίνουν τη χρονική συγκυρία, προσπερνούν την εσωστρεφή προσέγγιση των εξελίξεων, παραμερίζουν τα μικρά και συνήθως ασήμαντα, μπροστά στο δέος του μεγάλου διακυβεύματος.
Αφήνοντας πίσω το 2020, μια χρονιά δραματική και επώδυνη, που συνέδεσε πλέον κατά τρόπο ιστορικά μη αναστρέψιμο την πορεία των τρεχουσών γενεών της ανθρωπότητας με τη διαχείριση μιας υγειονομικής πανδημίας και των πολυεπίπεδων συνεπειών της, είναι απολύτως συμβατή με την ανθρώπινη φύση η προσδοκία της ελπίδας. Η προσμονή της διόρθωσης. Η ευχή της φυγής προς ένα περισσότερο “κανονικό” μέλλον.
Η πορεία της ανθρωπότητας μέσα και μετά από την πανδημία του κορονοϊού έχει ζωηρές συμπτώσεις με την τριλογία της… απόκλισης στην αμερικανική πολιτική. Από την ελπίδα του Μπαράκ Ομπάμα, στο μίσος της εποχής του Ντόναλντ Τραμπ, και τώρα στην επούλωση των πληγών, με τον “θεραπευτή” Τζο Μπάιντεν.
Ο πρόλογος ξεκίνησε να γράφεται, με όλους μας σε ρόλο τολμηρού συγγραφέα. Ως γνωστόν άλλωστε, κάθε ταξίδι έχει ένα πρώτο βήμα. Έστω και διστακτικό…
Καλή χρονιά.
