Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ενας μετρ της πολιτικής επικοινωνίας, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος κόμματος εξουσίας που έχει χρηματίσει και υπουργός, έλεγε στους συναδέλφους του στην κυβέρνηση και στο κόμμα ότι πρέπει να «δίνουν» στους πολίτες, τις περιόδους των γιορτών που μαζεύονται στα σπίτια και συζητούν μεταξύ τυρού και αχλαδίου την επικαιρότητα, θέματα που βλάπτουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Εμπλέκοντας σε ύποπτες ιστορίες με «έγκυρες» πληροφορίες και βιτριολικές φήμες τον αρχηγό και τους κορυφαίους παράγοντες του άλλου κόμματος εξουσίας. Αν έχεις υλικό, η δουλειά σου γίνεται ευκολότερη. Αν δεν έχεις, πρέπει να το κατασκευάσεις. Αν μάλιστα το εμπλουτίσεις με γαργαλιστικές λεπτομέρειες ακόμη καλύτερα.
Επειδή όμως δεν γίνεται να βρίσκονται δικοί σου άνθρωποι σε όλες τις οικογενειακές και φιλικές συνάξεις για να προβοκάρουν με πάθος τους πολιτικούς αντιπάλους σου, χρειάζεται να έχεις στη διάθεσή σου δίκτυα αναπαραγωγής που θα αναλάβουν τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό σου. Εσύ θα προμηθεύσεις την πρώτη ύλη κι αυτά θα φροντίσουν να κάνουν την τριχιά τρίχα για τα δικά σου ζητήματα και την τρίχα τριχιά για των άλλων. Τον κανόνα αυτόν ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια οι κυβερνώντες από την πρώτη μέρα που βρέθηκαν στα πράγματα.
Με τη βοήθεια των μπουκωμένων μέσων ενημέρωσης επιδιώκουν να πλήξουν το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Ο στόχος τους είναι να αποδομήσουν τους ισχυρισμούς της ηγεσίας της Αριστεράς ότι τα στελέχη της δεν έχουν βάλει το χέρι στο μέλι, ότι μπορεί να κατηγορηθούν για πολιτική ανεπάρκεια, ερασιτεχνικούς χειρισμούς και δογματισμό, όχι όμως για μίζες και διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Αυτήν την κατάσταση δεν την ανέχονται οι φερόμενοι ως οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας.
Δεν έχουν αυταπάτες. Ξέρουν ότι θα γελάσουν και οι πέτρες αν επιχειρήσουν να εμφανιστούν ως ηθικοί και ακέραιοι. Ξέρουν ότι για τους περισσότερους Ελληνες η Δεξιά δεν κυβέρνησε με τον σταυρό στο χέρι. Το αντίθετο. Οι αξιωματούχοι της θυμούνται τον σταυρό το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και στις λιτανείες των εικόνων στις εκλογικές περιφέρειές τους. Είναι μανούλες στη χειραγώγηση και στην εξαπάτηση. Αυτό μάθανε, αυτό κάνουν. Δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν αφού η συνταγή βγαίνει. Κατά τον Φόκνερ «το παρελθόν δεν περνάει ποτέ, είναι μια διάσταση του παρόντος».
Σήμερα λοιπόν που ελέγχουν τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης έχουν βαλθεί να πείσουν την κοινωνία ότι «και εμείς και αυτοί στο ίδιο καζάνι βράζουμε». Η καλή οργάνωση, ο επιμελής σχεδιασμός και η ισχυρή πρόσβαση στους μηχανισμούς προπαγάνδας είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να πετύχεις τον στόχο σου. Ωστόσο, ακόμα κι αν παίζεις στην έδρα σου, με τον διαιτητή και τους επόπτες στημένους, δεν είσαι μόνος σου στο γήπεδο. Εχει και ο αντίπαλος τα όπλα του τα οποία θα χρησιμοποιήσει για να σε πλήξει. Θα θυμίσει στους πολίτες πράγματα που θέλεις να ξεχάσεις και με λίγο ψάξιμο θα ανακαλύψει τις πομπές σου και θα τις αναδείξει. Αν μάλιστα είσαι από παντού ανοιχτός, τότε η υπόθεση μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Ο,τι δηλαδή συνέβη με το σπίτι στο Σούνιο και τη Folli Follie.
Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης στη συνέντευξή του στο newsique είπε ότι «το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και των στελεχών της δεν υπονομεύεται ούτε κάμπτεται από αυτή τη μεθοδολογία, που στις μέρες μας τη ζούμε και με τη δήθεν υπόθεση της Folli Follie» για να καταλήξει στην άποψη ότι «η Δεξιά δεν ξεχνάει τι σημαίνει Δεξιά». Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος. Η άλλη είναι ότι το ηθικό πλεονέκτημα δεν το απονέμει η Ιστορία, δεν είναι δεδομένο, το κατακτάς στην πράξη σε όλες τις εκδοχές του. Ως γνωστόν, το ηθικό και το νόμιμο ενίοτε χωρίζονται με σινικά τείχη.
