Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Η 16η Μαρτίου φαντάζει ως η πιθανότερη ημερομηνία για τη διεξαγωγή νέων, πρόωρων εκλογών στο Ισραήλ. Το Λικούντ του Μπέντζαμιν Νετανιάχου διατηρεί σταθερό προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, το Γαλάζιο και Λευκό του Μπένι Γκαντζ δύσκολα θα ανακάμψει από τη φθορά της συγκατοίκησης στην εξουσία με τον “Βασιλιά Μπίμπι”, και ο αρχηγός της Μοσάντ, Γιόσι Κοέν έχει “κλειδώσει” ως μελλοντικός διάδοχος του μακροβιότερου πρωθυπουργού του Ισραήλ, δίνοντάς του πρόσθετη δυναμική.
Όλα αυτά, μέχρι την… επανάσταση. Την επιλογή του Γκιντεόν Σαάρ να… βγει από τη σκιά, για να “σβήσει” τον Νετανιάχου. Να αποχωρήσει από το Λικούντ, να ιδρύσει το δικό του κόμμα, με την ονομασία “Ελπίδα”, και να φλερτάρει με κομμάτι της παραδοσιακής βάσης που στηρίζει τον Νετανιάχου, καθιστώντας πρακτικά… αδιανόητη τη μελλοντική εκ νέου διεκδίκηση της πρωθυπουργίας από το απόλυτο “γεράκι” της Μέσης Ανατολής.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το νέο κόμμα τρίτο, πίσω από το Λικούντ και το Γιαμίνα, και μπροστά από το Γαλάζιο και Λευκό. Με τη Δεξιά να συσπειρώνεται για να απομονώσει τον Νετανιάχου, ο “Μπίμπι” βλέπει τον σχεδιασμό του μέλλοντος, που είχε επιμελώς καταρτίσει, να κλονίζεται.
Ο Σαάρ ήταν το Νο2 του Λικούντ, και ο άνθρωπος που πριν από έναν χρόνο αμφισβήτησε, χωρίς αποτέλεσμα, την ηγεσία του Νετανιάχου. Τώρα, παίρνει τη… γλυκιά εκδίκησή του.
