Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Η ψήφος για μεγάλη αλλαγή, εξελίχτηκε σε ψήφο… ομηρίας. Η κατάληψη του Οβάλ Γραφείου από τον Τζο Μπάιντεν, δεν συνοδεύεται από τις αισιόδοξες προοπτικές που θα ήθελε ο βετεράνος πολιτικός. Και τα προβλήματά του δεν περιορίζονται στην αναιμική επικράτησή του έναντι του Ντόναλντ Τραμπ και τις ευαίσθητες και εύθραυστες ισορροπίες με τους Ρεπουμπλικανούς στη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Το ουσιαστικότερο… φρένο για την υλοποίηση της ατζέντας του Τζο Μπάιντεν, προκύπτει από την εντυπωσιακή ενίσχυση της “αριστερής πτέρυγας” του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Μπέρνι Σάντερς και η Ελίζαμπεθ Ουόρεν είδαν… κι άλλους σαν αυτούς να κερδίζουν έδρες στο Κογκρέσο, και να διεκδικούν πλέον μερίδιο… συνδιαχείρισης της εξουσίας του Λευκού Οίκου.
Περισσότερο καταλυτική ωστόσο είναι η θυελλώδης άνοδος της Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτέζ και της “ομάδας” νέων γυναικών του Δημοκρατικού Κόμματος, που διεκδικούν την ιδεολογική μετατόπιση του κόμματος του Τόμας Τζέφερσον σε περισσότερο ριζοσπαστική ρητορική.
Ήδη, η Ελίζαμπεθ Ουόρεν διεκδικεί το υπουργείο Οικονομικών και ο Μπέρνι Σάντερς το υπουργείο Εργασίας, ενώ η Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτέζ ηγείται του κινήματος αμφισβήτησης της Νάνσι Πελόζι, ώστε να δρομολογηθεί η διαδοχή της σημερινής Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Αντίβαρο σε όλα αυτά, δεν δείχνει να υπάρχει. Η εικόνα ενός… ετοιμόρροπου ανθρώπου, που εκπέμπει ο Τζο Μπάιντεν, σε συνδυασμό με την περιορισμένη δημοφιλία της Κάμαλα Χάρις στον πυρήνα του Δημοκρατικού Κόμματος, προδιαθέτουν για… ζόρια.
Όχι μονάχα για την Αμερική φυσικά, αλλά συνολικά για τον πλανήτη.
