Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η παρουσία του… Κίσινγκερ της εποχής μας στην Αθήνα, συνοδεύτηκε από αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν. Μια πρωτοβουλία αποκλιμάκωσης από την πλευρά της Τουρκίας, έστω σε επίπεδο συμβολισμών, με την ακύρωση της στρατιωτικής άσκησης στο Αιγαίο, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου.
Ο Σεργκέι Λαβρόφ, σε αντίθεση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, χαμογελάει πιο εύκολα και πιο συχνά. Θεωρητικά, η συγκεκριμένη… αδυναμία τον καθιστά περισσότερο ευάλωτο στο να… υποψιάζει τον συνομιλητή του για τις σκέψεις και τις προθέσεις του.
Φυσικά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο σημαντικότερος Υπουργός Εξωτερικών στον πλανήτη τα τελευταία 15χρόνια, είναι εκείνος που, μαζί με τον Βλαντιμίρ Πούτιν αντέστρεψαν τη ροή της Ιστορίας, και έφεραν τη Ρωσία σε ρόλο πρωταγωνιστή της παγκόσμιας διπλωματικής κινητικότητας.
Όλοι φυσικά κατάλαβαν ότι η… στροφή Ερντογάν προέκυψε μετά από παρέμβαση της Ρωσίας. Για τους λίγους που ακόμη αρνούνται να παραδεχτούν ότι, μονάχα η Μόσχα ελέγχει και επηρεάζει τον Τούρκο Πρόεδρο. Σε… πολλαπλά επίπεδα.
