Γράφει ο Τάσος Παππάς
Δεν μας αρέσει καθόλου η συμπεριφορά της Γερμανίας στο ελληνοτουρκικό θέμα. Εμείς πιέζουμε (;) για κυρώσεις, αυτή όμως κωλυσιεργεί και δίνει το ελεύθερο στον Ερντογάν να κάνει ό,τι γουστάρει μέχρι τον Δεκέμβριο. Να δούμε τότε, και εφόσον ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει ρίξει τους τόνους, πώς θα αντιδράσει η οικονομική υπερδύναμη της Ευρώπης.
Η στάση της Γερμανίας έχει ενοχλήσει και την κυβέρνηση -ασχέτως αν δεν δείχνει δημοσίως τη δυσφορία της- και τους φιλικούς δημοσιολόγους που διαπιστώνουν ότι η μεγάλη χώρα της Ευρώπης, αντί να στηρίζει τα δίκαια αιτήματά μας, χαϊδεύει τον Ερντογάν και επί της ουσίας τον ενθαρρύνει να συνεχίσει στον δρόμο που έχει επιλέξει. Τον δρόμο της παραβίασης του διεθνούς δικαίου, της κλιμάκωσης της έντασης και της δημιουργίας τετελεσμένων που τον ευνοούν.
Ορισμένοι υπουργοί και πολλοί προπαγανδιστές της κυβέρνησης έχουν πέσει από τα σύννεφα. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι μια συμμαχική χώρα αρνείται να πράξει τα κατά τη γνώμη τους αυτονόητα. Το ενδιαφέρον είναι ότι πρόκειται για αυτούς που αποθέωναν τη Μέρκελ για την αδιαλλαξία της απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση το πρώτο πεντάμηνο του 2015. Γι’ αυτούς που θαύμαζαν τον Σόιμπλε όταν εξέφραζε τη θλίψη του για την ψήφο των Ελλήνων τον Ιανουάριο του ’15. Γι’ αυτούς που τον χειροκροτούσαν όταν εκβίαζε ανοιχτά και απειλούσε να πετάξει τη χώρα έξω από την ευρωζώνη, αν δεν συμμορφωνόταν προς τας υποδείξεις του.
Τότε ήταν με τους Γερμανούς και δεν το έκρυβαν. Σήμερα θλίβονται. Τότε μας έλεγαν πως η πολιτική της Γερμανίας ήταν σωστή και είχε στόχο να σώσει την Ελλάδα από τους πειραματισμούς των αριστερών κατσαπλιάδων. Σήμερα μας λένε ότι η Γερμανία δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων, γιατί βάζει φρένο στην προσπάθεια να εκδηλωθεί η αλληλεγγύη της Ευρώπης απέναντι σε δύο χώρες (Ελλάδα, Κύπρος) που πλήττονται από την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας.
Η αλήθεια όμως είναι ότι και τότε και τώρα το πολιτικό προσωπικό της Γερμανίας (είναι αδιάφορο σε ποια παράταξη ανήκει) υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας του ή, για να ακριβολογούμε, τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ. Τότε έπρεπε να δοθεί ένα καλό μάθημα στους αριστερούς Ελληνες ταραξίες, οι οποίοι είχαν το θράσος οι ανόητοι να αμφισβητήσουν το μοντέλο λιτότητας που είχε επιβληθεί στην ευρωζώνη και βόλευε τη Γερμανία. Επρεπε να τσακιστούν πριν το παράδειγμά τους μεταδοθεί σε άλλες χώρες και θέσει σε κίνδυνο τη δομή της ευρωζώνης, που είναι γερμανικής εμπνεύσεως.
Σήμερα η Γερμανία δεν θέλει κυρώσεις κατά της Τουρκίας για πολλούς λόγους. Επειδή στην Τουρκία υπάρχουν περίπου τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες, οι περισσότεροι εκ των οποίων θέλουν να πάνε στη Γερμανία. Επειδή στη Γερμανία κατοικούν πολλοί Τούρκοι τους οποίους ο Ερντογάν μπορεί να επηρεάσει (πλησιάζουν οι εκλογές) και να προκαλέσει κρίση στον συναινετικό δικομματισμό που κυβερνά τη χώρα και πιθανότατα θα τον κυβερνά και αύριο.
Επειδή στην Τουρκία δραστηριοποιούνται 2.000 γερμανικές επιχειρήσεις που θα έχουν πρόβλημα αν καταρρεύσει η τουρκική οικονομία. Επειδή η Γερμανία ως κατ’ εξοχήν εξαγωγική χώρα χρειάζεται τη μεγάλη αγορά της Τουρκίας. Επειδή η πολεμική βιομηχανία της Γερμανίας έχει πολλές δουλειές με το τουρκικό κράτος.
Και τότε η γερμανική κυβέρνηση τα συμφέροντα των οικονομικών και πολιτικών ελίτ υπηρετούσε και σήμερα η γερμανική κυβέρνηση (τα ίδια κόμματα τη συγκροτούν) τα συμφέροντά τους προστατεύει. Στη σύνοδο του Δεκεμβρίου θα δοκιμαστεί η στρατηγική της; Θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη συμπεριφορά του Ερντογάν μέχρι τότε.
Ανάγωγα
Εχω την αίσθηση ότι η νίκη του Τατάρ στις εκλογές στα κατεχόμενα -ως γνωστόν ο Τουρκοκύπριος ηγέτης έχει ταχθεί υπέρ των δύο κρατών στη μεγαλόνησο- δεν στενοχώρησε κάποιους πολιτικούς στην ελεύθερη Κύπρο. Θα φανεί σύντομα αν ισχύει αυτό και εφόσον ανακοινώσει την πρωτοβουλία του ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αν. Γκουτέρες.
