Γράφει ο Τάσος Παππάς
Στο άρθρο του στο tvxs.gr με τον τίτλο «Η αχίλλειος πτέρνα του Ερντογάν» ο κυνηγημένος από το καθεστώς Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν αναφέρει μερικούς από τους λόγους που δεν επιτρέπουν στον Τούρκο πρόεδρο να επιχειρήσει πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα.
Ητοι: ο απορφανισμός του στελεχικού δυναμικού των ενόπλων δυνάμεων, η εξάρτηση της τουρκικής πολεμικής μηχανής από τις δυτικές χώρες, η καθίζηση της οικονομίας σ’ όλα τα επίπεδα (άδεια ταμεία, αύξηση ανεργίας και πληθωρισμού, πτώση της τουρκικής λίρας, φυγή επενδυτών), τα πολλά ανοιχτά μέτωπα που έχει στο εξωτερικό και το εσωτερικό (Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Μεσόγειος, Κουρδικό), απουσία διεθνών συμμαχιών.
Οπότε να είμαστε ήσυχοι ότι ο Ερντογάν θα κάτσει στα αυγά του και θα περιοριστεί σε φραστικούς λεονταρισμούς; Αυτό επιτάσσει η κοινή λογική.
Την έχει όμως ο Ερντογάν; Αποκλείεται να κάνει αυτό που οποιοσδήποτε άλλος ηγέτης στη θέση του θα απέφευγε, για να μη βάλει σε κίνδυνο το σύστημα που έχει στήσει και την προσωπική εξουσία του;
Δεν αποκλείεται, λέει ο Τούρκος αναλυτής, να προχωρήσει ο Ερντογάν στο απονενοημένο διάβημα γιατί, όπως σημειώνει: «Παρ’ όλα αυτά, τούτες οι αδυναμίες μπορούν να τον ωθήσουν σε μια επιχείρηση αυτοκτονίας. Διότι, όταν υπάρχει κίνδυνος απώλειας των πάντων, μια τελευταία ευκαιρία για σωτηρία μπορεί να φαίνεται ιδανική και που επ’ ουδενί δεν πρέπει να χαθεί. Ακόμη και εάν γνωρίζει ότι τελικά θα χάσει».
Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα στην ιστορία που δικαιώνουν την πρόβλεψη του Ντουράν. Αυταρχικοί ηγέτες, αρνούμενοι να συμφιλιωθούν με την αποτυχία των πολιτικών τους και μη θέλοντας να παραδεχτούν ότι είναι ανέφικτο να επιτευχθούν οι μαξιμαλιστικοί στόχοι τους, επέλεξαν την ηρωική έξοδο υιοθετώντας τη λογική «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Ας ελπίσουμε λοιπόν πως ο Ερντογάν δεν προτίθεται να αυτοκτονήσει και ότι θα αναδιπλωθεί, αφού αφήσει λίγο χρόνο να κυλήσει ώστε να μην κατηγορηθεί από τους οπαδούς του ότι υποχώρησε υπό το βάρος των πιέσεων, των απειλών και των εκβιασμών των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ που κάνουν, όπως υποστηρίζει, τα χατίρια των κακομαθημένων Ελλήνων.
Ας ελπίσουμε ότι θα μπει στη διαδικασία του διαλόγου σ’ ένα κλίμα όπου τον τόνο δεν θα δίνουν οι φρεγάτες και τα αεροσκάφη, αλλά η διπλωματία. Ας ελπίσουμε όμως ότι και η ελληνική κυβέρνηση θα δεχτεί να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου χωρίς όρους που θα δίνουν το δικαίωμα στην άλλη πλευρά να ισχυριστεί ότι ο διάλογος έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται η Ελλάδα είναι προσχηματικός, οπότε δεν έχει νόημα.
Ας ελπίσουμε ότι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί δεν έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους σενάρια για απομάκρυνση του Ερντογάν από την εξουσία, όπως αφελώς δήλωσε ο πιθανότατα αυριανός πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάιντεν, γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση η κρίση στην γείτονα μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε εμφύλια σύρραξη.
Η πολιτική ελίτ της Ελλάδας καλό είναι να μην ξεχνάει ότι με τους κοσμικούς κεμαλιστές (πολιτικούς και στρατιωτικούς) είχαμε τα περισσότερα προβλήματα: όπως την εκδίωξη των Ελλήνων από την Πόλη, την εισβολή στην Κύπρο, την παρ’ ολίγον εμπλοκή τον Μάρτιο του 1987, τα Ιμια. Η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Ερντογάν ότι έχει αφήσει στην Ελλάδα την κυριαρχία 14 νησιών και βραχονησίδων που κατά τη γνώμη της ανήκουν στην Τουρκία.
Τέλος, ας ελπίσουμε ότι σε δεύτερη φάση θα συζητηθεί στα σοβαρά και το Κυπριακό γιατί χωρίς την επίλυσή του δεν υπάρχει περίπτωση να εξομαλυνθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Εχω την αίσθηση ότι οι μόνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν στις αποφάσεις του ΟΗΕ για διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία και αγωνίζονται να εφαρμοστούν είναι ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ακιντζί και το ΑΚΕΛ.
Ανάγωγα
Δηλώνουν ειδικοί, καλούνται στα ΜΜΕ για να εκθέσουν τις επιστημονικές γνώσεις τους και να ενημερώσουν τους πολίτες. Μερικοί απ’ αυτούς, ανεξαρτήτως αντικειμένου, τοποθετούνται για σοβαρά θέματα λες και είναι τζουκ μποξ. Τραγουδούν καταπώς τούς υπαγορεύει το χέρι της εξουσίας που ρίχνει το κέρμα στη σχισμή.
