Της Ρένας Δούρου, μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ από την κυριακάτικη kontranews
Η “απανθρωπιά των αναγκαστικών εξώσεων πρέπει να πάψει”, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στη στέγη, καθηγητής Νομικής και Ανάπτυξης στο MIT στις ΗΠΑ, Μπαλακρισνάν Ραζαγκοπάλ, επισημαίνοντας ότι αυτές πρέπει να αντιμετωπίζονται “ως διεθνές έγκλημα”. Πρόκειται για κρίσιμης σημασίας τοποθέτηση του διεθνούς οργανισμού εν μέσω πανδημίας.
“Το δικαίωμα στη στέγη είναι κεντρικό σε όλες τις απαντήσεις στην πανδημία αλλά τώρα βλέπουμε μια επιτάχυνση των εξώσεων και των καταστροφών των σπιτιών”, προειδοποιεί ο αξιωματούχος του ΟΗΕ, προσθέτοντας χαρακτηριστικά ότι “το να χάσει κάποιος το σπίτι του στη διάρκεια της πανδημίας, σημαίνει να χάσει τη ζωή του” και εξηγώντας ότι “τα δικαιώματα στη ζωή και στην αξιοπρεπή στέγη, συνδέονται άρρηκτα”. Ειδικά σήμερα το να βρεθεί κάποιος χωρίς στέγη, σε μια περίοδο που οι αρχές ζητούν από τους πολίτες να προστατευθούν και να προστατέψουν τους γύρω τους, μπορεί να σηματοδοτήσει, πέρα από αύξηση της ευαλωτότητας, και την ευρύτερη διασπορά του θανατηφόρου ιού. Ο Μπαλακρισνάν Ραζαγκοπάλ φέρνει μάλιστα συγκεκριμένα παραδείγματα σε χώρες όπως η Βραζιλία και η Κένυα όπου πάνω από 11.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους ενώ χιλιάδες αντιμετωπίζουν την ίδια απειλή σε όλο τον πλανήτη. Για παράδειγμα οι ΗΠΑ βρίσκονται στα πρόθυρα της σοβαρότερης ίσως κρίσης στέγης ενώ, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Άσπεν, πάνω από 40 εκατομμύρια πολίτες της χώρας διατρέχουν τον κίνδυνο, στο άμεσο μέλλον, να χάσουν τα σπίτια τους. Δεν είναι τυχαίο έτσι ότι αξιωματούχος του ΟΗΕ συνεχάρη την Καμάλα Χάρις, για την υποψηφιότητά της ως αντιπροέδρου των Δημοκρατικών, μαζί με τον Τζο Μπάιντεν, χαιρετίζοντας τη δράση της υπέρ των απαγορεύσεων των εξώσεων και μη παραλείποντας να την καλέσει “να στηρίξει πλήρως το δικαίωμα της στέγης για όλους”, αν εκλεγεί.
“Οι προσωρινές απαγορεύσεις σε πολλές χώρες τελείωσαν ή τελειώνουν και αυτό δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες ότι μπορεί να ακολουθήσει τσουνάμι εξώσεων”, παρατηρεί ο ίδιος, ζητώντας από τις κυβερνήσεις “να μην επιτρέψουν οι πολίτες να χάσουν τα σπίτια τους στη διάρκεια της πανδημίας επειδή χάνουν τη δουλειά τους και δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι ή το στεγαστικό τους δάνειο”.
Η έκκληση αυτή, σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, πέφτει στο κενό. Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, λειτουργώντας και στο θέμα αυτό, ιδεοληπτικά και με ταξικό πρόσημο, επέλεξε να αφήσει απροστάτευτη την πρώτη κατοικία, μη επεκτείνοντας χρονικά το πλαίσιο που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση Τσίπρα το 2019 και δημιουργώντας, εν μέσω πανδημίας, ένα νέο πλαίσιο, υπό την ονομασία “γέφυρα”. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία… ναρκοθετημένη γέφυρα στο κενό, γεμάτη παγίδες σε βάρος των πιο ευάλωτων δανειοληπτών! Σε λίγες μέρες, από την 1η Σεπτεμβρίου ξεκινούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και τραπεζικοί παράγοντες και ειδικοί της αγοράς τους υπολογίζουν σε 50 χιλιάδες ως τα τέλη της χρονιάς και σε 300 χιλιάδες για τα επόμενα δύο χρόνια – ο τρόπος που εννοεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη το δικαίωμα στη στέγη είναι σαφής. Η “προστασία” της πρώτης κατοικίας αφορά στην ουσία εκείνους που… δεν την έχουν ανάγκη. Τους λίγους και ισχυρούς.
Σε συνδυασμό μάλιστα με την αδιαφορία που δείχνει για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας, αποδεικνύεται ότι το μείγμα “άριστης” πολιτικής που επιβάλλει στον τόπο, είναι τοξικά επικίνδυνο και ταξικά καταλυτικό, καθώς επιδεινώνει, διευρύνει και δημιουργεί νέες ανισότητες: υγειονομικές, οικονομικές, κοινωνικές, εργασιακές.
