Του Νίκου Φυλάγγελου
Για ακόμη μια φορά η συνιστώσα των “53” στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί τη δημόσια καταγραφή της ως… κάτι διαφορετικό από τον Αλέξη Τσίπρα και το υπόλοιπο κόμμα.
Λογικό, αναμενόμενο και θεμιτό. Σε συνθήκες “ψαγμένης” Δημοκρατίας άλλωστε, η εσωτερική πολυφωνία σε έναν κομματικό σχηματισμό λειτουργεί ευεργετικά για το κοινό καλό.
Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε με τους “53”. Ούτε με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Οι συχνές δημόσιες διαφωνίες τους, αποσκοπούν περισσότερο στο να δείχνουν ότι… είναι εδώ. Να εισπράττουν πολιτικό οξυγόνο, έστω φευγαλέα και συγκυριακά.
Κατά τα λοιπά, οι θέσεις τις οποίες διατυπώνουν, τις περισσότερες φορές προκαλούν χαμόγελα. Όπως και το οξύμωρο, να διεκδικεί έναν “καλύτερο κόσμο” για την κοινωνία, ο πολιτικός που, ως υπουργός Οικονομικών… ξεδόντιασε την κοινωνία σε φόρους.
Κάποιοι θα έλεγαν ότι, αν δεν υπήρχαν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και οι “53”, ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να τους… εφεύρει. Και δεν θα είχαν πολύ άδικο στο συμπέρασμά τους.
