Του Μάνου Οικονομίδη
“Αt this defining moment, change has come”… Το βράδυ της 4ης Νοεμβρίου του 2008, στο Σικάγο (του Μάικλ Τζόρνταν), την Πόλη των Ανέμων, ο Μπαράκ Χουσεϊν Ομπάμα ταξίδευε στην κιβωτό της Ιστορίας μια αποστροφή που έμοιαζε προορισμένη να ματώνει ισόβια, με δάκρυα συγκίνησης, την καρδιά της ανθρωπότητας.
Στην πιο συναρπαστική Δημοκρατία του πλανήτη, που γεννήθηκε μετά από έναν Εμφύλιο Πόλεμο ο οποίος γέννησε την κατάργηση της δουλείας, και διευκόλυνε τη δολοφονία του ανθρώπου που υπέγραψε την ιστορική υπέρβαση (Αβραάμ Λίνκολν), ένας Αφρο-Αμερικανός γινόταν Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στο όνομα της ελπίδας. Εκείνης που μοιάζει γονιδιακά προορισμένη να ταπεινώνει τον φόβο, στις καρδιές των ανθρώπων. Ως αυτονόητη ανάγκη να διεκδικήσει κανείς την επιβίωση, αντί να συμβιβαστεί με την παραίτηση μπροστά στο αναπόφευκτο τέλος.
Το βράδυ της 11ης Αυγούστου του 2020, όταν ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι επέλεξε την Κάμαλα Χάρις για υποψήφια Αντιπρόεδρό του, η ελπίδα που σεργιάνιζε στις καρδιές των ανθρώπων λόγω της εκλογής Ομπάμα, ξαναβρήκε το ξεθωριασμένο μονοπάτι για το φως.
Η ωδή του πεπρωμένου δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών. Η 55χρονη Γερουσιαστής της Καλιφόρνια, ξεκίνησε το ταξίδι για την Ιθάκη. Το σπάσιμο της γυάλινης οροφής. Να γίνει η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των ΗΠΑ. Μια Αφρο-Αμερικανή. Κόρη μεταναστών από την Ινδία και τη Τζαμάικα.
Κάπου εκεί ψηλά, η καρδιά του Ρόμπερτ Κένεντι χαμογελάει με ικανοποίηση. Η δική του αλεξίσφαιρη ατζέντα ιδεών για τα ατομικά δικαιώματα, την ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική συμφιλίωση, μας χάρισε στις δεκαετίες που ακολούθησαν τη δολοφονία του, τις πιο συναρπαστικές ρωγμές στη μονοτονία της συνήθειας και του συμβιβασμού με τις χειρότερες εκδοχές του εαυτού μας.
Το φως που συνοδεύει το διακύβευμα μιας μελλοντικής εκλογής της Κάμαλα Χάρις στο πιο επώνυμο Γραφείο της ανθρωπότητας, επαρκεί για να ζεστάνει τα σκονισμένα όνειρα εκατομμυρίων γυναικών στον πλανήτη.
Και ακόμη περισσότερο, να ζεστάνει τα όνειρα εκατομμυρίων γυναικών που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη…