Της Ελένης Κωστοπούλου
Βλέποντας στο YouTube παλιές ρετρό εορταστικές εκπομπές, οι παρουσιαστές, οι καλεσμένοι και το κοινό, έδιναν ευχές για υγεία, πανανθρώπινη ειρήνη, ευτυχία και αγάπη.
Ήταν ένα τετράπτυχο ευχών από ανθρώπους, που έζησαν τις κτηνωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τον εμφύλιο. Και έτσι, εκτίμησαν το αγαθό της πανανθρώπινης ειρήνης.
Χρόνο με το χρόνο, το τετράπτυχο των ευχών μετετράπει σε μονόπτυχο, όπου η υγεία, είναι η μόνη ευχή που ακούγεται.
Ξεχάσαμε δηλαδή την ειρήνη, την οποία θεωρούμε ως δεδομένη. Είναι όμως δεδομένη; Ή μήπως υπάρχουν άνθρωποι στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, που την επιβουλεύονται;
Η παγκόσμια βιομηχανία κατασκευής συστημάτων αμυντικών μηχανισμών και όπλων, παράγει καθημερινά τα μέσα αυτά, τα οποία και προμηθεύει σε χώρες, όπου οι ισορροπίες με τους γείτονες είναι ρευστές, διότι υπάρχουν γεωγραφικά και οικονομικά συμφέροντα. Με άλλα λόγια, οι καλύτεροι πελάτες των αμερικάνικων- ρωσικών- κινέζικων- αραβικών αλλά και ευρωπαϊκών πολεμικών βιομηχανιών, είναι η Ελλάδα και Τουρκία και εμμέσως οι βαλκανικές χώρες.
Έχουμε μιλήσει σε παλαιότερα άρθρα μας, για το ότι η χώρα μας, ως σταυροδρόμι τριών Ηπείρων, αποτελεί το καλύτερο γεωστρατηγικό οικόπεδο του πλανήτη. Ενδεχομένως, σκοτεινοί κύκλοι, να επιθυμούν, να πυροδοτηθεί ένταση προκειμένου, το διαίρει και βασίλευε να είναι το όχημα προς την επίτευξη των σκοπών τους, που δεν είναι άλλοι, από την ενεργειακή εκμετάλλευση του Αιγαίου. Έτσι λοιπόν, πιθανόν η ηγεσία του γείτονα να γίνεται πιόνι στα χέρια των δυνάμεων αυτών.
Αν κάποιος ρωτήσει τον μέσο Τούρκο πολίτη αλλά και τον Έλληνα, για τις εντάσεις που υπάρχουν, η λογική απάντηση που αναμένεται είναι η θέληση για ειρηνική συνύπαρξη των λαών, μακριά από μισαλλοδοξίες και αρρωστημένες εθνικιστικές και θησκευτικές πρακτικές. Στην πραγματικότητα, οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους αλλά δυστυχώς στη γείτονα χώρα ένα τμήμα του λαού μετατρέπεται σε μάζα, λόγω αμάθειας και λόγω της ανέχειας. Η λίρα, ως νόμισμα της γείτονος, είχε υποτιμηθεί, με την ισοτιμία να κυμαίνεται στο 1 προς 7, κάτι που φτωχαίνει το τουρκικό λαό, κάνει περιζήτητα τα τουρκικά προϊόντα αλλά αυτό στην πραγματικότητα, σημαίνει οπισθοδρόμηση και αδιέξοδο για τον τουρκικό λαό.
Μπροστά στον κίνδυνο της απόλυτης φτωχοποίησης του γείτονα, δύο λύσεις υπάρχουν: Πρώτον, εξευρωπαϊσμός της χώρας και δεύτερον, η απομόνωση της Τουρκίας, ως το κυρίαρχο ισλαμικό κράτος, με αβέβαια όμως αποτελέσματα γι’ αυτούς.
Μπροστά στο δίλημμα αυτό της λογικής ή του παραλογισμού, ελπίζουμε ότι θα πρυτανεύσει το πρώτο, προς όφελος όλων.
Δεν θα ωφελήσει κανέναν η εμπλοκή σε θερμά επεισόδια και αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση, πρώτα στον Τούρκο πολίτη και στη συνέχεια να εισακουστεί και στην ηγεσία του.
