Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Εχουμε επισημάνει ήδη από την Δευτέρα 6/6/2020, τόσο στον Real όσο και στον Ημεροδρόμο (και πριν ακόμα το νομοσχέδιο του κ.Χρυσοχοίδη για τις διαδηλώσεις φτάσει στην Ολομέλεια της Βουλής) ότι αυτή την στιγμή υπάρχει στην κυβέρνηση ένας τουλάχιστον υπουργός, ο κ.Γεραπετρίτης, που με την ιδιότητα του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου έχει αποφανθεί πως οι ρυθμίσεις του υπό ψήφιση νομοσχεδίου παραπέμπουν σε παλαιότερες “ανώμαλες περιόδους”
(εδώ η εκπομπή στον Real: https://www.real.gr/akouste_tis_ekpompes_nikos_mpogiopoulos_manolis_kottakis/arthro/06_07_2020_h_ekpompi_ton_n_mpogiopoulou_m_kottaki-651996/-
εδώ η ανάρτηση στον Ημεροδρόμο: https://www.imerodromos.gr/christ-sevastidis-quot-ta-koinonika-dikaiomata-vriskontai-ypo-diogmo-quot-ichitiko/ )
Επανερχόμαστε λοιπόν:
Στον τόμο «Ερμηνεία του Συντάγματος» (έκδοση 2017), την ακαδημαική ευθύνη για την συγγραφή και την έκδοση του οποίου είχε ο σημερινός υπουργός Επικρατείας κ.Γιώργος Γεραπετρίτης με τους συναδέλφους του Φ. Σπυρόπουλο, Ξ. Κοντιάδη και Χ. Ανθόπουλο, σημειώνονται (Άννα Τσιφτσόγλου, διδάκτορας Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών) τα εξής:
«Το δικαίωμα στη συνάθροιση δεν υπόκειται σε καθεστώς άδειας, αναγγελίας ή προληπτικού ελέγχου από τις αστυνομικές αρχές, όπως γινόταν σε ανώμαλες περιόδους παλαιότερα» (σελίδα 259).
Η θέση αυτή (και) του κ.Γεραπετρίτη, σε ευθεία αντίθεση με το υπό νομοθέτηση έκτρωμα του κ.Χρυσοχοίδη, έχει υπογραμμιστεί από την φάση κιόλας της περίφημης “διαβούλευσης” του νομοσχεδίου σε σχετικό άρθρο του πρωην προέδρου της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Χριστόφορου Σεβαστίδη και της προέδρου Πρωτοδικών Ιωάννας Ξυλιά, που επίσης είχαμε φιλοξενήσει στον Ημεροδρόμο – εδω: https://www.imerodromos.gr/asfyktikoi-periorismoi-kai-gia-to-dikaioma-tis-synathroisis/
Σημειώνουμε ότι το έργο αυτό (“Ερμηνεία του Συντάγματος”) αποτελεί κομβικό σύγγραμμα του Συνταγματικού Δικαίου, τόσο για τους συνταγματολόγους και τους νομικούς όσο και για τους φοιτητές της Νομικής.
Είναι επίσης στον ίδιο τόμο που τονίζονται τα παρακάτω:
«Περαιτέρω, η παράλειψη γνωστοποίησης της συνάθροισης στις αρχές (…) δεν καθιστά τη συνάθροιση παράνομη (…). Κατά την κρατούσα στη θεωρία άποψη, η γνωστοποίηση της συνάθροισης στις αρχές εναπόκειται στην ευχέρεια του διοργανωτή και φορέα του δικαιώματος (…)».
Τα ερωτήματα είναι απλά:
α) Οταν ένας υπουργός – και μάλιστα το δεξί χέρι του κ.Μητσοτάκη – ο κ.Γεραπετρίτης, έχει αποφανθεί σε χρόνο ανύποπτο ότι το νομοθέτημα ενός συναδέλφου του και εν συνόλω της κυβέρνησης στην οποία ως υπουργός συμμετέχει, έχει καταστήσει “σημαία” της ένα νομοθέτημα που επιστρέφει τον τόπο σε “ανώμαλες περιόδους”, τότε τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχομεν για τον εκτρωματικό, τον αντιδραστικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου, αλλά και για την δημοκρατική… “αριστεία” αυτής της κυβέρνησης;
β) Οταν ένας επιστήμονας παύει να λέει όταν γίνεται υπουργός όσα έλεγε ως επιστήμονας, και ακόμα χειρότερα, από τη θέση του υπουργού υποστηρίζει (;) τα ακριβώς αντίθετα από όσα υποστήριζε ως επιστήμονας, τότε αυτό τι σημαίνει όσον αφορά έννοιες όπως “πολιτική ηθική”, “πολιτική σκοπιμότητα” και “επιστημονική ανεξαρτησία”;
