Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Μεθοδικά το σύστημα Μητσοτάκη υφαίνει τον ιστό της πρόωρης εκλογικής αράχνης. Με υλικά που δεν προέρχονται από την πολιτική- ούτε από τη Δικαιοσύνη. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε.
Ο Αλέξης Τσίπρας παρέλαβε ανοιχτές πληγές και -παρά τα λάθη και τις αντινομίες του-παρέδωσε λυμένα προβλήματα: τη συμφωνία των Πρεσπών, τη χώρα χωρίς τρόικα, το τηλεοπτικό τοπίο ρυθμισμένο, θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και κανένα οικονομικό σκάνδαλο.
Πρωτίστως άφησε διαχειρίσιμη οικονομία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η πρώτη που δεν θα μπορέσει να ισχυριστεί ότι παρέλαβε καμένη γη.
Αναπόφευκτα το υλικό για να σκηνοθετηθεί το προεκλογικό περιβάλλον σε βάρος του, αναζητείται από την παραπολιτική, τους υπονόμους, το παρακράτος και την κατασκευή θεμάτων.
Πότε εκ του μηδενός και πότε κάνοντας την τρίχα τριχιά και αναγορεύοντας σε μείζονα ζητήματα δευτερεύουσας αξίας υποθέσεις.
Όταν μια κυβέρνηση έχει το μιντιακό σύστημα με το μέρος της – ή όταν το μιντιακό σύστημα την έχει με το μέρος του -όλα γίνονται.
Προεκλογικό περιβάλλον
Η ορατή επιδίωξη της σύμπραξης ΝΔ-μιντιαρχών είναι να ασκήσει ο Κυριαάκος Μητσοτάκης το προνόμιό του για πρόωρες εκλογές με αντίστοιχους όρους.
Να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα που απέκτησε με την- επικοινωνιακή- διαχείρισή της υγειονομικής κρίσης και ταυτόχρονα να κρυφτούν όσα τον βαρύνουν: οι αποτυχίες, οι κολωτούμπτες, τα σκάνδαλα, ο κομματισμός, η φαυλότητα και η κακοδιαχείριση.
Σ’ αυτά προστίθενται και οι αποκαλύψεις από τη ΕΥΠ που έφτασαν ήδη στον Άρειο Πάγο και εμπλέκουν εντιμότατους φίλους της Δεξιάς και όχι μόνο – εξ ου και η εξαφάνισή του από τα πρωτοσέλιδα.
Προτού αναδειχθούν τα εκρηκτικά προβλήματά της οικονομικής κρίσης που μεγεθύνει διαρκώς η κυβερνητική ανικανότητα και οι μονομερείς ταξικές επιλογές της.
Και προτού πλακώσουν την κυβέρνηση-και τη χώρα- οι ατυχείς χειρισμοί της στην εξωτερική πολιτική και η προφανής αμηχανία της στα ελληνοτουρκικά.
Η αρχική ανάγκη της ΝΔ «να καεί η απλή αναλογική» μεγαλώνει όσο περνάει ο καιρός και έγινε πιεστική από τη στιγμή που ο Τσίπρας άρχισε να βάζει το κόμμα του στο δρόμο της μετεξέλιξης.
Ό,τι χειρότερο για τη ΝΔ την ώρα που στο εξωτερικό της η κατάσταση γίνεται αφόρητη: ο Σαμαράς, οι Καραμανλικοί και η Ντόρα περιμένουν να πάρουν το αίμα τους πίσω -για την «κακομεταχείριση» που υπέστησαν από τον Κυριάκο.
Καλογρίτσας για κάθε χρήση
Αυτή η ανάγκη οδηγεί την κυβέρνηση στην πυροδότηση της πολιτικής έντασης με υποθέσεις από τα ακάθαρτα νερά της παραπολιτικής. Όπως οι κασέτες του πολυπράγμονος Μιωνή, οι θεσμικές εκτροπές για να μεταβαπτιστεί το σκάνδαλο Νοβάρτις σε σκευωρία και τώρα τη στρατολόγηση Καλογρίτσα.
Άνθρωπος για κάθε χρήση. Σπανίως θα βρούμε άλλον με τον βίο και την πολιτεία του στην οποία σήμερα περιλαμβάνονται και οι άκρες με δυο μέλη της κυβέρνησης –που θα πληρώσει ακριβό τίμημα, όπως πλήρωσαν όσοι νταραβερίστηκαν μαζί του στο παρελθόν.
Η χρησιμοποίηση του Καλογρίτσα από τη ΝΔ έχει ρίζα στην περίοδο που η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθούσε να νομιμοποιήσει το τηλεοπτικό τοπίο. Τότε τον αξιοποίησε για να προβάλει τον ισχυρισμό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να θέσει υπό έλεγχο την τηλεόραση.
Όπως έλεγαν ότι προσπαθούσε να θέσει υπό έλεγχο τον Τύπο, επειδή ο Σταύρος Ψυχάρης θα ασκούσε το δικαίωμά του να πουλήσει τις εφημερίδες του σε όποιον ήθελε.
Αν τις έπαιρνε ο Σαββίδης θα χειραγωγούσε την ενημέρωση ο… Τσίπρας. Τώρα είναι ανεξάρτητη, αδέσμευτη και πλουραλιστική.
Ότι ο τότε πρωθυπουργός πήγε να θέσει υπό έλεγχο τηλεοπτικούς σταθμούς δια του Ν. Παππά, είναι η μεγαλύτερη ανοησία που ακούσθηκε ποτέ.
Ο Παππάς ακριβώς το αντίθετο έκανε όταν δημοπρατούσε μόνο τέσσερις άδειες με το σλόγκαν «όποιος έχει γερό πορτοφόλι, παίρνει κανάλι» και όταν κατάπινε αμάσητο τον Καλογρίτσα.
Έναν ήδη παρηκμασμένο εργολάβο που προσπαθούσε να διατηρήσει σχέσεις με το πολιτικό σύστημα μέσω μιας εταιρίας δημοσκοπήσεων που έτρεχε ο Τάκης Θεοδωρικάκος -με έναν μόνο πελάτη- αλλά και μιας …εταιρίας ασφάλειας με έδρα τη Νέα Σμύρνη!
Ιδανικός αντίπαλος
Εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Παππάς είχε πραγματικές σχέσεις με τον Καλογρίτσα. Όπως είχε και με άλλον περιθωριακό της τηλεόρασης. Είτε τον παγίδευαν, είτε έστησε μόνος του παγίδα στον εαυτό του, η ουσία δεν αλλάζει. Ο τότε υπουργός πήγαινε από παγίδα σε παγίδα.
Υπάρχει ήδη μια δημόσια αναφορά από τον Βαγγέλη Μαρινάκη ότι του ζήτησε να ενισχύσει με 20 εκατομμύρια ευρώ τον Καλογρίτσα για να πάρει κανάλι.
Άγνωστο με ποια λογική, ποιο σκεπτικό και ποιο…θάρρος. Ή ποιο θράσος: γιατί ο Μαρινάκης να ενισχύσει έναν εν δυνάμει ανταγωνιστή του;
Σ’ αυτή την αναφορά ο Παππάς δεν απάντησε ποτέ, αλλά παρέμεινε στο κάδρο των αξιωματούχων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι σαφές τι προσφέρει στο κόμμα, αλλά σίγουρα προφέρει στους αντιπάλους του.
Είναι απίστευτη η παγίδευσή του από τον Μιωνή στον οποίο αράδιαζε σπουδαιοφανείς ανοησίες, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ο άλλος ήταν καλωδιωμένος, μόνος του ή από κάποια υπηρεσία.
Ο Τσίπρας του ανέθεσε να διαχειριστεί τυπικά ένα ρουσφέτι που του ζητούσε ο Νετανιάχου κι αυτός πέρασε θηλιά στο λαιμό της μισής κυβέρνησης. Γάτα με πέταλα.
Τώρα ο Καλογρίτσας τον εμπλέκει στη σεναριοποίηση μιας παλιάς ιστορίας: τα τρία εκατομμύρια για τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό για τις συχνότητες.
Όποιος έχει πέντε γραμμάρια μυαλό έβλεπε πού πάει το πράγμα από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο Καλογρίτσας έχει πλέον δικηγόρο τον… Λοβέρδο.
Απίστευτο, αλλά αληθινό. Έκανε μπαμ ο ευθύς εκβιασμός- τις λεπτομέρειες του οποίου προφανώς κάποιοι γνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αδύναμος κρίκος
Αυτός ο εκβιασμός προφανώς κατάρρευσε, όταν κατέστη σαφές ότι ο Τσίπρας οδηγούσε στην έξοδο τον Παππά. Αποφασισμένος να ανασυντάξει το κόμμα του, του οποίου η προοπτική είναι ο πραγματικός στόχος της ΝΔ και των χορηγών της.
Αλλά το σενάριο ήταν ήδη έτοιμο και έπαιξε. Με κάτι πρέπει να απαντάει ο κυβερνητικός μηχανισμός όταν ερωτάται για την λίστα Πέτσα, την ολέθρια διαχείριση της κρίσης, τα σκάνδαλα και τις αποτυχίες.
Στο σκοτεινό κόσμο των πολιτικών σεναριογράφων κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι ισχύει και τι είναι κατασκευασμένο. Αλλά για ένα δεν υπάρχει αμφιβολία: ο Νίκος Παππάς είναι ο αδύναμος κρίκος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Πολάκης ζημίωσε στις περασμένες εκλογές με την αθυροστομία του. Η Δούρου δεν βοήθησε στις αυτοδιοικητικές κάλπες που προηγήθηκαν επιμένοντας να είναι υποψήφια μετά το Μάτι. Ο Παπαδημούλης θα ζημιώσει στις επόμενες εκλογές, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το προβλημα με τα περιουσιακά του.
Αλλά αυτά είναι αντιμετωπίσιμα- ή έχουν αντιμετωπισθεί ηδη. Δεν έχουν άλλωστε τίποτε ύποπτο και σκοτεινό. Είναι πολιτικά λάθη. Το θέμα με τον Παππά είναι ότι δεν ξέρεις από πού θα έλθει το επόμενο θέμα.
Προεκλογικά ήταν ο Μαρινάκης που τον κρέμασε στο τσιγκέλι, τώρα είναι ο Μιωνής και ο Καλογρίτσας, αύριο τι θα επακολουθήσει;
Δεν υπάρχει ποινική υπόνοια σε βάρος του. Και προφανώς τον στοχοποιούν υπέρμετρα, λόγω της σχέσης του με τον Τσίπρα. Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν. Και θα συνεχίσουν αφού δεν υπάρχει κάτι σε βάρος του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ο ίδιος είπε στην τελευταία συνέντευξη του ότι «δεν είναι παιδονόμος κανενός και τα στελέχη είναι δημόσια πρόσωπα». Με άλλα λόγια: έχουν την ευθύνη των πράξεων τους.
Το κρίσιμο ερώτημα
Από τις δραστηριότητες του Παππά προκύπτουν ή κατασκευάζονται αφορμές για επιθέσεις κατά του Τσίπρα, την ώρα που επιχειρεί να μετασχηματίσει το κόμμα του και να ανασυντάξει τη Δημοκρατική παράταξη ως κυβερνώσης δύναμη απέναντι στη Δεξιά.
Ο στόχος είναι ορατός: Tsipras delendusest. Αν τα βέλη βρουν στόχο – διόλου δύσκολο με την μιντιακή υπεροπλία των αντίπαλων του- ο Μητσοτάκης θα πάρει τον έλεγχο των εξελίξεων και η χώρα θα μπει ξανά σε περιπέτειες.
Εδώ υπάρχει το κρίσιμο ερώτημα: ποιο θα είναι το μέλλον της Δημοκρατικής Παράταξης αν εξουδετερωθεί ο Τσίπρας;
Η απάντηση είναι απλή: θα μείνει για πολλά χρόνια μακρυά από την κυβέρνηση. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι θα την οδηγήσει στη νίκη η Φώφη Γεννηματά.
Στην πολιτική έρχονται στιγμές για κρίσιμες αποφάσεις, προκειμένου να προστατευθούν τα συλλογικά αγαθά έναντι των ατομικών. Δεν είναι κυνισμός, αλλά ιστορικό χρέος.
Δεν είναι νοητό να καταστραφεί η Δημοκρατική Παράταξη και η Αριστερά γιατί ο Παππάς σε κάθε βήμα του ως υπουργός πατούσε τα κορδόνια του.
Καθώς οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ διακινούν ότι «μένει γιατί κρατάει τον Τσίπρα» είναι θέμα προσωπικής του ευθύνης και δύναμης ψυχής να ανατινάξει αυτό το ψευδές επιχείρημα και να λυτρώσει τους δημοκρατικούς πολίτες.
