Γράφει ο Τάσος Παππάς
Για νέο «βρόμικο ’89» μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Κάποιοι χειροκρότησαν θερμά, κάποιοι δυσφόρησαν. Το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα λόγω των παράνομων ηχογραφήσεων Μιωνή, της φημολογίας ότι υπάρχουν και άλλες -παράνομες αλλά και νόμιμες- ηχογραφήσεις και της σκληρής κριτικής που ασκεί η αξιωματική αντιπολίτευση στον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο κατηγορεί ότι επιχειρεί με μαφιόζικες πρακτικές να μετατρέψει σε βούρκο την πολιτική ζωή.
Οπότε είναι αναγκαίο να επιστρέψουμε στο παρελθόν, εφόσον φροντίζουν διάφοροι να μας το θυμίζουν, είτε για να εξιλεωθούν αναδρομικά είτε για να δικαιωθούν είτε για να αποδείξουν ότι η Ιστορία τελικώς επαναλαμβάνεται (τραγωδία θα είναι, φάρσα θα είναι, θα φανεί).
Το ’89 δεν ήταν βρόμικο στο σύνολό του, είχε όμως και βρόμικες πλευρές, τις οποίες για ευνόητους λόγους το ΚΙΝ.ΑΛΛ. σήμερα αποσιωπά. Υπήρχε όμως σκάνδαλο και μάλιστα θηριώδες. Αλλωστε, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε με ομιλία του στη Βουλή την πολιτική ευθύνη.
Η κίνησή του αυτή δεν απέτρεψε την άσκηση δίωξης εναντίον του, αλλά τουλάχιστον έπραξε αυτό που αρνούνται να πράξουν στις μέρες μας η Δεξιά και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. για το επίσης θηριώδες σκάνδαλο Novartis. Επίσης πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είχαν ψηφίσει υπέρ της παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο στελεχών του ΠΑΣΟΚ που κατείχαν υπουργικές θέσεις.
Εκτός όμως από το σκάνδαλο είχαμε και βρόμικες μεθοδεύσεις. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έπεισε τον Χαρίλαο Φλωράκη (δίσταζε μέχρι την τελευταία στιγμή και συνομιλούσε με το μαξιλάρι του) και τον Λεωνίδα Κύρκο (στην αρχή ένθερμος οπαδός της παραπομπής, αργότερα έκανε αυτοκριτική) ότι έχει επιβαρυντικά στοιχεία για τον Ανδρέα Παπανδρέου και ότι είναι σίγουρη η καταδίκη του.
Η πολιτική εξόντωση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ εξυπηρετούσε τα σχέδια του αρχηγού της Δεξιάς (απύθμενο το μίσος που χώριζε τους δύο πολιτικούς από την εποχή της Αποστασίας -εκείνη κι αν ήταν βρόμικη ιστορία), βόλευε όμως και την Αριστερά, η οποία πίστεψε ότι της παρουσιάστηκε η χρυσή ευκαιρία να εξοστρακίσει το ΠΑΣΟΚ από τη δεσπόζουσα θέση που είχε στην περιοχή της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης και να καταλάβει αυτή τον χώρο.
Και οι δύο πλευρές έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις-επιθυμίες τους. Τέτοια στοιχεία δεν υπήρχαν, ορισμένοι από τους μάρτυρες κατηγορίας ανήκαν στον υπόκοσμο, ο Ανδ. Παπανδρέου αθωώθηκε, επέστρεψε στην εξουσία και σε μια ένδειξη μεγαθυμίας σταμάτησε τη διερεύνηση υπόθεσης στην οποία φερόταν ως εμπλεκόμενος σε ποινικά κολάσιμες πρακτικές ο προαιώνιος εχθρός του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Σκανδαλώδης όμως ήταν και η συμπεριφορά του λεγόμενου δημοκρατικού Τύπου.
Εφημερίδες με μεγάλες κυκλοφορίες πρωτοστάτησαν στην ανάδειξη του σκανδάλου Κοσκωτά (καλώς έκαναν), στοχοποίησαν τον Ανδ. Παπανδρέου, ζητούσαν να φτάσει η κάθαρση ψηλά, πολύ ψηλά, δεν ενοχλήθηκαν όταν παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο, βλέποντας όμως τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ να στηρίζει τον Ανδ. Παπανδρέου και να μην εγκαταλείπει το κόμμα μπήκαν επικεφαλής του αγώνα για την αθωότητά του, τον αποθέωσαν όταν βγήκε καθαρός, τον στήριξαν με τα μπούνια, έθεσαν στην κυκλοφορία τη θεωρία περί «βρόμικου ’89», τον βοήθησαν με όλα τα μέσα για να κερδίσει τις εκλογές του 1993 και η ζωή συνεχίστηκε κανονικά.
Σήμερα στο στόχαστρο είναι η Αριστερά, δράστις ξανά η Δεξιά, η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΝ.ΑΛΛ., λειτουργεί σαν το δεκανίκι της για λόγους αυτοπροστασίας και γιατί θέλει να επιστρέψει στη θέση που είχε πριν από την εισβολή του ΣΥΡΙΖΑ, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης πορεύονται ακριβώς όπως τα αδερφάκια τους το 1989. Και το τοξικό κλίμα καλά κρατεί. Μάλλον ματαιοπονεί η Ντόρα Μπακογιάννη που συμβουλεύει τον αδερφό της να μην ενδώσει στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής.
