Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Αλήθεια, ποιος θυμάται πώς ξεκίνησαν όλα αυτά;
Ξεκίνησαν γιατί εντοπίστηκε σκάνδαλο το οποίο σχετίζεται με το δημόσιο χρήμα και με τις δαπάνες του ελληνικού λαού για φάρμακα.
Ποια από τις δυνάμεις της… κάθαρσης ασχολείται με αυτό το κατά τα λοιπά πανθολομολογούμενο σκάνδαλο;
Ολοι οι πρωταγωνιστές της αέναης κατάστασης που λερώνει τον δημόσιο βίο κατ’ εξακολούθηση (χρηματιστήριο, Siemens, υποβρύχια, εξοπλιστικά, παραδικαστικά, υποκλοπές κοκ) θα πρέπει να απαντήσουν:
Σε ποιο είδος κάθαρσης υπάγεται το γεγονός ότι όλοι αυτοί που μας τροφοδοτούν με αλληλοκατηγορίες είτε για «παρακράτος», είτε για «μαφιόζικες μεθόδους», είτε για «λάδωμα πολιτικών», είτε για «σκευωρία», τέσσερα ολόκληρα χρόνια τώρα ΔΕΝ έχουν ασκήσει δικαστικά ως ελληνικό κράτος ΚΑΜΙΑ δίωξη (ούτε ο ένας ούτε ο άλλος) κατά της Νοvartis;
Στην υπόθεση Novartis, όπως σε κάθε τρανταχτό σκάνδαλο από εκείνα που γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των μονοπωλίων στο σύστημα που υπηρετούν και η Ν.Δ. και o ΣΥΡΙΖΑ, επαναλαμβάνεται το γνωστό φαινόμενο:
Οι πολιτικά υπόλογοι για την τέλεσή του έχουν το θράσος να το αξιοποιούν κιόλας ως αντιπερισπασμό στις πολιτικές αντιδικίες τους.
Γεγονός που το επιβεβαιώνει μια ακόμα φορά: Το εύλογο και απολύτως δικαιολογημένο αίτημα της αμείλικτης τιμωρίας των αποδεδειγμένα ενόχων για σκάνδαλα ή της καταισχύνης των αποδεδειγμένα συκοφαντών δεν πρέπει να συσκοτίζει και να θολώνει την κριτική ικανότητα εντοπισμού της πηγής της «κόπρου του Αυγείου».
Και η πηγή θα βρίσκεται πάντα στο DNA ενός συστήματος που -μιας και μιλάμε για το φάρμακο- κερδοσκοπεί (και) πάνω στην ασθένεια.
