Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Μετά την συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ο Αλέξης Τσίπρας επανεκκινεί τις διαδικασίες για την μετεξέλιξη του κόμματος.
Είναι μια πορεία διόλου ευθύγραμμη και ανέφελη. Το πρώτο που πρέπει να έχει υπόψη του όποιος στρατευθεί μαζί του είναι ο στίχος του Καβάφη από την Ιθάκη: «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου»
Όπως αποκαλύπτει ο Σκουρής, σ’ αυτή τη συνεδρίαση το κλίμα δεν ήταν ιδιαίτερα θετικό. Σε όλα τα θέματα που συζητήθηκαν -από τη διεύρυνση ως τα ελληνοτουρκικά- αναδείχθηκαν οι παλιές εσωτερικές διαιρέσεις, οι φραξιονισμοί και οι προσωπικές στρατηγικές- αλλά και οι πραγματικές διαφορές. Οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες είναι εδώ. Και δεν θέλουν καμιά Ιθάκη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι -κατά το ίδιο ρεπορτάζ- ο Στέφανος Τζουμάκας αντέδρασε στην ιδέα να εμπλακεί στη διεύθυνση των προσυνεδριακών διαδικασιών η απερχόμενη Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας δηκτικά: «Ναι, να συνεδριάσετε νωρίτερα, να μας καθοδηγήσετε τι θα κάνουμε»!
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος κατήγγειλε την τακτική περιθωριοποίησης της Προοδευτικής -Συμμαχίας από τους σκληρούς του παλιού κομματικού μηχανισμού.
Ωστόσο όσα συμβαίνουν στον μικρόκοσμο της Κουμουνδούρου δεν έχουν καμία αξία για την κοινωνία.
Αυτό που θα κρίνει τις εξελίξεις σ’ αυτό το κόμμα, είναι πώς αντιλαμβάνεται και πώς θα οργανώσει ο ίδιος ο Τσίπρας τη σχέση του τους πολίτες που τον ακολουθούν από το 2015, ως φυσικό ηγέτη του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου. Αυτό πρέπει να αποτυπωθεί ενώπιον της κοινωνίας με ευδιάκριτο τρόπο.
Τα πράγματα είναι δύσκολα για την αξιωματική αντιπολίτευση και θα γίνουν δυσκολότερα, αν συνεχίσει όπως πορεύεται ως τώρα.
Το σύστημα Μητσοτάκη γίνεται όλο και πιο ισχυρό, έχει μιντιακή κυριαρχία και θα διαχειριστεί πλέον κολοσσιαίους πόρους. Θα παίξει σκληρό παιχνίδι- αθέμιτα συχνά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να βρει ακροατήριο πρέπει να αλλάξει και να αντιπαραθέσει αξιόπιστο αφήγημα από ανθρώπους που θα έχουν αξίες και ικανότητες. Χωρίς σκελετούς στις ντουλάπες τους και άλλες επιβαρύνσεις.
Κοντολογίς η μετεξέλιξη θα κριθεί από τον τρόπο που θα αναδειχθούν τα εξής:
Πρώτο: Ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα
Ο πρώην πρωθυπουργός είναι το μόνο κεφάλαιο που διαθέτει αυτό το κόμμα και κατά επέκταση η ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη. Συνεπώς πρέπει να βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο, ως κυρίαρχος του εσωκομματικού παιχνιδιού και ως πανίσχυρος επικεφαλής της πορείας προς το μέλλον.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε κατοχυρώσει θεσμικά τον ρόλο του, ορίζοντας ότι ο πρόεδρος του Κινήματος αποτελεί όργανο. Εκφράζει το κόμμα κυρίαρχα προς τα έξω και διαχειρίζεται εν λευκώ την τρέχουσα λειτουργία του. Ο «πρόεδρος και το ΕΓ « ανέφεραν οι ανακοινώσεις.
Τόσο απλό. Μπορεί ο Τσίπρας να πάει ως εκεί; Και σε όσους δεν αρέσει «να πάρουν τις ομάδες τους και να κοπιάσουν»-που έλεγε επίσης ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ;
Δεύτερο: Το κόμμα
Ο Τσίπρας αυτή τη στιγμή είναι επικεφαλής ενός κόμματος που …δεν υπάρχει. Αυτό το κόμμα πρέπει να το διαμορφώσει ορίζοντας με σαφήνεια το ιδεολογικό του πλαίσιο, τις πολιτικές επιλογές του, τη δομή και τα όργανά του.
Με τον ίδιο αδιαμφισβήτητο επικεφαλής και χωρίς να μετατρέπεται η συλλογική λειτουργία σε άλλοθι για φραξιονισμούς και εσωστρέφεια.
Αφού στην εγχώρια Αριστερά και Κεντροαριστερά, δεν έγινε ποτέ αντιληπτή η ανάγκη για «ελληνικό Επινέ» ο Τσίπρας πρέπει να το διαμορφώσει μόνος του.
Θέλει αρετή και τόλμη, καθαρές κουβέντες και καθαρές σχέσεις, ανοίγματα σε όμορες πολιτικές δυνάμεις, προσωπικότητες του δημοκρατικού χώρου, κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα, οργάνωση και πολιτική δουλειά.
Όλα συζητούνται, αλλά στο τέλος της ημέρας πρέπει να υπάρχει κόμμα. Όχι σκορποχώρι, ούτε σεμινάριο. Κάποιος θα αποφασίζει και τα σκυλιά δεμένα.
Και επιτέλους: αυτό το κόμμα πρέπει να έχει αίσθηση ότι η Ελλάδα ανήκει στην κοινοτική Ευρώπη. Εκεί βρίσκεται το μέλλον της. Συνεπώς πρέπει να εντάξουν τον φιιλευρωπαϊσμό στον λόγο και τις πρωτοβουλίες τους.
Για να τελειώσει και το καλαμπούρι της σύμπραξης με το κακόγουστο σχήμα της λεγόμενης «Ευρωπαϊκής Αριστεράς», με τα γκρουπούσκουλα και τους αντιευρωπαίους.
Τρίτο: Το πρόγραμμα
Από το κόμμα, που κυβερνούσε μέχρι πέρυσι, ακούγεται η ρητορεία «πώς θα ανακάμψει ο ΣΥΡΙΖΑ». Ουδείς ενδιαφέρεται. Το ερώτημα είναι πώς θα ανακάμψει η Ελλάδα. Ποιες πολιτικές πρέπει να ασκηθούν, με ποιες κοινωνικές δυνάμεις, από ποιον πολιτικό φορέα.
Αυτό σημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να προτείνει πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα πείθει ως εναλλακτική λύση. Με βάση αυτό θα ζητήσει να του αναθέσουν πάλι οι πολίτες της κυβέρνηση.
Προσοχή: την κυβέρνηση. Χωρίς τις γελοιότητες «δεν είχαμε την εξουσία». Στον Κοινοβουλευτισμό κανείς δεν έχει την εξουσία –γιατί δεν είναι ενιαία. Την Εκτελεστική Εξουσία παίρνει, για να κυβερνήσει. Και από αυτό κρίνεται.
Τέταρτο: Η ηγετική Ομάδα
Αν ο Τσίπρας διαμορφώσει νέο κόμμα και νέο πρόγραμμα, πρέπει να έχει και νέα ηγετική ομάδα για να το παρουσιάσει στους πολίτες. Σ’ αυτή την ομάδα πρέπει να βρίσκονται αυτοί με τους οποίους θα κυβερνήσει, αν κερδίσει τις εκλογές. Όχι όσοι παραπέμπουν στο παρελθόν.
Αυτό που συμβαίνει ως τώρα είναι αποκαρδιωτικό. Παράγοντες που απέτυχαν στις κυβερνήσεις Τσίπρα, πρόσωπα που προκαλούν αποστροφή στην κοινή γνώμη και στελέχη με εμφανείς ελλείψεις συγκρότησης και δημόσιας παρουσίας έχουν καταλάβει τις πρώτες θέσεις. Ανθρωποδιώχτες.
Ποτέ δεν θα κερδίσει ένα κόμμα τις επόμενες εκλογές με πρώτο τραπέζι πίστα εκείνους εξ αιτίας των οποίων έχασε τις προηγούμενες.
Όσοι κάηκαν για διαφόρους λόγους, πρέπει να μετακομίσουν στα πίσω καθίσματα. Ποιος δεν μπορεί να το καταλάβει;
Με τα σημερινά δεδομένα αυτή η ηγετική ομάδα πρέπει να διαμορφωθεί με πολιτικό προσωπικό τριών προελεύσεων:
Το ένα τρίτο με στελέχη που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει αναδείξει στη Βουλή.
Το δεύτερο τρίτο με πρόσωπα των περιόδων των δυο Παπανδρέου και του Σημίτη που διακρίθηκαν για την αγωνιστικότητα, την καθαρή διαδρομή και την πολιτική επάρκεια.
Το τρίτο με εντελώς νέα πρόσωπα από την κοινωνία. Με δημόσια παρουσία, επαγγελματική ολοκλήρωση, δημοκρατικό ήθος, επιστημονική κατάρτιση.
Το κόμμα είναι ανώτερη μορφή οργάνωσης του λαού. Όχι παρέες και καριέρες. Μετεξέλιξη για τον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει και να γίνει λαϊκό κόμμα. Σήμερα δεν είναι με βάση την στελεχιακή του σύνθεση.
Χρειάζεται οργανική επαφή με σύνδεση με ομάδες της κοινωνίας και τις οργανώσεις της: από τους επιστήμονες, τους εμπόρους και επαγγελματίες, ως τους νέους, τους αγρότες, τους εργάτες, τους υπαλλήλους και τις γυναίκες.
