Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Στο Ζάππειο που… δεν ήταν γούρικο σχεδόν για κανέναν πολιτικό που το επέλεξε για τη σημειολογία του στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Με την προφανή και ηχηρή εξαίρεση του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος έβαλε εκεί την υπογραφή του στην ένταξη της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη.
Στο Ζάππειο λοιπόν. Εκεί επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας να μιλήσει, παρουσιάζοντας το επικαιροποιημένο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ “Μένουμε Όρθιοι”. Με προτάσεις και στρατηγικές για να μείνει η κοινωνία όρθια. και να μην καταρρεύσει η οικονομία.
Ωστόσο… Η συγκυρία είναι άκαιρη. Έχει περάσει κάτι λιγότερο από ένας χρόνος από την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου. Διάστημα όχι επαρκές για να… ξεθυμώσει η κοινωνία.
Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν έχει ακόμη δρόμο μπροστά του, για να τον ακούσουν ξανά οι Έλληνες. Φυσικά, έχει κάθε δικαίωμα να προσπαθεί.
Δείτε το σχετικό κείμενο της ομιλίας Τσίπρα:
Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα,
στην παρουσίαση του επικαιροποιημένου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ «Μένουμε Όρθιοι»
Δευτέρα 25 Μαΐου 2020 – Ζάππειο Μέγαρο
Θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους για την παρουσία σας σήμερα εδώ σε ένα πρωτόγνωρο σκηνικό, ίσως να μοιάζει με σκηνικό κινηματογραφικής ταινίας ο τρόπος που έχουν διαταχθεί οι καρέκλες, εν τούτοις είμαστε υποχρεωμένοι να τηρήσουμε τους κανόνες.
Θέλω ιδιαίτερα να ευχαριστήσω σήμερα για την παρουσία τους τους εκπροσώπους φορέων, κοινωνικών φορέων, φορέων κυρίως από το χώρο της αγοράς, εκπροσώπων της αγοράς, διότι αυτό το πρόγραμμα που σήμερα θα παρουσιάσουμε σε εσάς αλλά και στον ελληνικό λαό δεν είναι ένα πρόγραμμα που κατασκευάστηκε σε κάποια γραφεία κλειστά, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας δουλειάς, ουσιαστικής δουλειάς διαβούλευσης, ανταλλαγής ιδεών, απόψεων με τους φορείς της πραγματικής οικονομίας. Άρα είναι αποτέλεσμα δουλειάς που συμπεριλαμβάνει ένα μέρος κι όλων όσοι είσαστε σήμερα εδώ, τις απόψεις σας τουλάχιστον.
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Θα ξεκινήσω με ένα απόφθεγμα ενός μεγάλου στοχαστή του Χάουαρντ Ζιν ο οποίος είχε πει: «Το να ελπίζεις μέσα σε δύσκολους καιρούς δεν είναι ένας ανόητος ρομαντισμός. Γιατί η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι μόνο ιστορία φρίκης και πόνου αλλά και ιστορία συμπόνιας, θυσίας, κουράγιου και ευγένειας».
Και ξεκινάω από αυτό το απόφθεγμα γιατί πιστεύω ότι αν σήμερα έχουμε κάτι συλλογικά ως χώρα, έχουμε κάτι ως κινητήρια δύναμη για να πάμε μπροστά, είναι ακριβώς αυτή η συλλογική αισιοδοξία ενός λαού που αντιμετώπισε με θάρρος, συμπόνια και πειθαρχία αυτή την πρωτοφανή συνθήκη της πανδημίας.
Αυτή η συλλογική δύναμη όμως που μας κράτησε όρθιους τους μήνες του εγκλεισμού και της αγωνίας, δεν μπορεί και δεν πρέπει τώρα να συντριβεί στο όνομα μιας νέας κανονικότητας, χειρότερης από κάθε άλλη που γνωρίσαμε εδώ και δεκαετίες.
Με λίγα λόγια, δεν μπορεί αυτή η αισιοδοξία που γέννησε η επιτυχία του λαού μας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, να μην αξιοποιείται σήμερα αναλόγως.
Να μην γίνεται πρώτη ύλη για τη δημιουργία, την καινοτομία, την εξέλιξη, τον πολιτισμό, την επιστήμη.
Αλλά, αντίθετα, να υπάρχει η απαίτηση από την εξουσία, αυτή η δύναμη να συρρικνώνεται απλά σε υπομονή.
Η χώρα μας κατάφερε να βγει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από αυτή την σκληρή δοκιμασία.
Και αυτή είναι μια επιτυχία που οφείλεται και ανήκει σε κάθε πολίτη της χώρας ξεχωριστά.
Είναι λοιπόν κρίσιμο για όσα θυσίασε ο καθένας και η καθεμιά αυτό το διάστημα, για όσα εμπόδια θα αντιμετωπίσει ο καθένας και η καθεμιά από δω και στο εξής από τις συνέπειες του lockdown, η ανταμοιβή να είναι δίκαιη.
Όχι με λόγια. Αλλά με πράξεις.
Όχι με λιβανίσματα. Αλλά με έμπρακτη στήριξη.
Όχι με προπαγάνδα. Αλλά με την αλήθεια.
Η Ελληνική Κυβέρνηση, πράγματι, συντονίστηκε –και ορθά- με όσα συνέστησε η επιστημονική κοινότητα σχεδόν στο σύνολο των χωρών της ΕΕ, για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης.
Όμως σήμερα φαίνεται να απομακρύνεται εντελώς από την τάση που κυριαρχεί πανευρωπαϊκά για την αντιμετώπιση της επερχόμενης οικονομικής κρίσης.
Στην Ευρώπη η συζήτηση που διεξάγεται αφορά τους τρόπους στήριξης της ζήτησης, με άλλοτε δειλά, άλλοτε πιο γενναία σχέδια τόνωσης της ρευστότητας και της κατανάλωσης.
Στην Ελλάδα, όμως η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να εκμεταλλευτεί αυτές τις δυνατότητες που δημιουργούνται σε αυτό το παγκόσμιο και ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Όχι από αφέλεια, ή από άγνοια.
Αλλά για να μη διαταραχθεί το σχέδιο των συντηρητικών αλλαγών που είχε σχεδιάσει στις εργασιακές σχέσεις, στο περιβάλλον, το κοινωνικό κράτος, στην παιδεία, στην οικονομία.
Και οι συνέπειες αυτής της εμμονής είναι πολλαπλά καταστροφικές.
Ένας λαός που ανέκτησε τη συλλογική του αυτοπεποίθηση με την έξοδο από τα μνημόνια το 2018, σχεδόν πριν δύο χρόνια, και με τη σθεναρή του στάση στη διάρκεια αυτής της παγκόσμιας πανδημίας, δεν γίνεται,, δεν μπορεί να οδηγείται, και μάλιστα με ταχύτητα, σε ένα νέο κύκλο απόγνωσης.
Είναι θα έλεγα κοινωνικά αδιανόητο και εθνικά επικίνδυνο, μια ακόμα γενιά Ελληνίδων και Ελλήνων να ενηλικιωθεί θεωρώντας δεδομένο ότι θα ζει σε μια χώρα με διαρκή ύφεση, υψηλή ανεργία και κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες.
Και, αν θέλετε, τόσο συμβολικά όσο και ουσιαστικά, είναι πολύ θλιβερό για μια χώρα το μόνο που μπορεί να παρέχει στους νέους ανθρώπους της, στους 20αρηδες, να είναι η καταστολή και ο αυταρχισμός.
Οι 20ρηδες του 2012 έτρωγαν ξύλο στην πλατεία Συντάγματος, γιατί διαδήλωναν.
Οι 20ρηδες του σήμερα τρώνε ξύλο στην πλατεία της γειτονιάς τους, επειδή απλά βρέθηκαν εκεί με την παρέα τους.
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Για όσα θα σας παρουσιάσουμε σήμερα και για όσα θα μιλήσουμε το επόμενο διάστημα, έχουμε ως οδηγό μας μία και μόνο σκέψη.
Να μην γίνει ξανά συνήθεια η απόγνωση και η αδικία στη χώρα μας.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε να γίνουν οι Έλληνες οι αιώνιοι Σίσυφοι.
Που θα βλέπουν τα χρόνια να περνούν, ζαλισμένοι ανάμεσα σε τόνους προπαγάνδας, ψεμάτων και παραδοξολογίας.
Και που θα γυρίζουν συνέχεια στο ίδιο σημείο για να κουβαλήσουν τον ίδιο βράχο.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε η χώρα μας, να μετατρέπεται σε μια χώρα virtual reality.
Στις οθόνες να παίζουν οι εικόνες μιας ιδανικής και ευημερούσας κοινωνίας, αλλά όταν το βλέμμα φύγει από την οθόνη, να ξεκινά το άγχος και η απόγνωση, γιατί η πραγματικότητα είναι τελικά άλλη και είναι και πολύ σκληρή.
Δεν έχω καμία πρόθεση σήμερα και δεν έχουμε καμία πρόθεση να χαϊδέψουμε αυτιά..
Οι δυσκολίες της πανδημίας στην οικονομία θα είναι δύσκολες παντού.
Και δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο που να πιστεύει ότι η ανάκαμψη είναι μια εύκολη υπόθεση και απλή
Έχει όμως μεγάλη σημασία ποιες προτεραιότητες βάζεις και τι πολιτική ακολουθείς.
Και δεν υπάρχει κανείς σοβαρός οικονομολόγος, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, που να πιστεύει ότι μπορεί να ‘ρθει η ανάκαμψη χωρίς να πέσει χρήμα στην αγορά.
Η πραγματικότητα, όμως, σήμερα παγκοσμίως ορίζει ότι ο μόνος που μπορεί να ρίξει χρήμα στην αγορά είναι το κράτος.
Η ιδιωτική οικονομία είναι στη χειρότερη βαριά χτυπημένη ή στην καλύτερη εξαιρετικά διστακτική.
Σε αυτή την στιγμή λοιπόν, πιστεύουμε ότι χρειάζονται θαρραλέες αποφάσεις και θαρραλέες τομές.
Πριν από 50 σχεδόν χρόνια, ένας νομπελίστας οικονομολόγος, πρότεινε μια αντίστοιχη λύση για μια τέτοια έκτακτη περίσταση.
Πήρε το παράδειγμα μιας κοινότητας στην οποία η κατανάλωση είχε συρρικνωθεί και πρότεινε ως λύση για μία και μοναδική φορά, ένα ελικόπτερο να πετάξει στους κατοίκους χρήματα από την κυβέρνηση, ως τρόπο για να ενισχυθεί άμεσα η ζήτηση.
Αυτή η πρόταση ονομάστηκε τότε συμβολικά «λεφτά από το ελικόπτερο». Και χώρες όπως η Ιαπωνία και άλλες την εφάρμοσαν αρκετές δεκαετίες μετά.
Ίσως σας σοκάρει, να σας αποκαλύψω το όνομα του εμπνευστή αυτής της πρότασης: Λεγόταν Μίλτον Φρίντμαν.
Δηλαδή ακόμα και ο πατέρας της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, θεωρούσε ότι όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το φάσμα μιας τέτοιας καθίζησης, πρέπει να δράσεις άμεσα ακόμα και ανορθόδοξα.
Μη ταράζεστε και μην στεναχωριέστε, δεν πρόκειται να εισηγηθώ σήμερα μια τέτοια λύση. Δεν θα μπορούσε άλλωστε.
Ωστόσο, όσοι από εσάς διαβάζετε και παρακολουθείτε τη συζήτηση που διεξάγεται σε παγκόσμιο επίπεδο, θα έχετε διαπιστώσει ότι αυτή είναι η κεντρική ιδέα που την καθοδηγεί. Η τόνωση της ζήτησης. Ακόμα και με τρόπους που μέχρι σήμερα φαντάζουν ανορθόδοξοι.
Είναι μια συζήτηση που διεξάγεται τόσο από προοδευτικές όσο και από συντηρητικές κυβερνήσεις.
Όχι πάντα χωρίς διαφωνίες και χωρίς αντιστάσεις.
Και σε αυτή τη λογική όμως παίρνονται τα όποια έκτακτα μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας, από τις κυβερνήσεις και τις κεντρικές τράπεζες.
Και ιδιαίτερα στην Ε.Ε., μέχρι σήμερα κυρίως από την ΕΚΤ.
Εδώ στα μέρη μας όμως, η βελόνα φαίνεται να έχει κολλήσει στα ίδια και στα ίδια. Σε όσα μάθαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν έχει αλλάξει. Στις γνωστές ιδεοληψίες.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, ασχολείται μονάχα με το πως θα αξιοποιήσει την κρίση για να επιταχύνει όσα αντιδραστικά είχε σχεδιάσει για την οικονομία, την εργασία και το κοινωνικό κράτος, ήδη πριν από την πανδημία.
Ο κ. Μητσοτάκης αντί να πρωταγωνιστεί σε αυτή τη πανευρωπαϊκή συζήτηση, αντί να κάνει το παν για να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους που θα πέσουν άμεσα στην αγορά, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν άλλο δρόμο.
Να εμφανίζεται τακτικά και να παριστάνει το μάντη κακών.
Να λέει στις Ελληνίδες και στους Έλληνες:
«Χάρη σε μένα σωθήκατε από τη πανδημία, αλλά τώρα προετοιμαστείτε για τα χειρότερα στην οικονομία».
Και τα χειρότερα μια να τα υπολογίζουν 3, μια 5, μια 10 και την άλλη 13% ύφεση.
Και κανείς να μη μας λέει τι πρέπει να κάνουμε ώστε να αποτρέψουμε αυτή την προοπτική.
Παρά μοιραία να περιμένουμε αυτή η αυτοεκπληρούμενη προφητεία της μεγαλύτερης ύφεσης στην ΕΕ, να πέσει στα κεφάλια ενός πολύ ταλαιπωρημένου λαού.
Η εικόνα σήμερα στη πραγματική οικονομία, αν μπορούσα να την περιγράψω με τρείς προτάσεις, θα έλεγα είναι η εξής :
Οι επιχειρήσεις δε μπορούν.
Η κυβέρνηση δεν θέλει.
Οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν.
Εργαζόμενοι και επιχειρηματίες στην εστίαση μένουν ξεκρέμαστοι.
Εργαζόμενοι που δούλεψαν από το σπίτι, ενημερώνονται από το αφεντικό, ότι θα πληρωθούν μισό μισθό, γιατί 8 ώρες τηλεργασία μάλλον δε συνιστούν πια κανονικό 8ωρο.
Εργαζόμενοι που δούλευαν από το σπίτι, χρεώνονται μέρες άδειας γιατί δεν ήταν εκεί ενώ όμως η επιχείρηση ήταν κλειστή.
Εργαζόμενοι που η εργασία τους απαιτεί δεκάδες ώρες τη βδομάδα στο τηλέφωνο, βλέπουν λογαριασμούς εκατοντάδων ευρώ, που ενημερώνονται ότι πρέπει να τους πληρώσουν από την τσέπη τους.
Ντελιβεράδες, Κούριερ, Ταχυμεταφορείς, που δούλεψαν 12ωρα λόγω φόρτου εργασίας, πληρώνονται για 4ωρα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα.
Όλα αυτά δεν είναι μια έκτακτη συνθήκη.
Είναι η προσομοίωση μιας νέας πραγματικότητας.
Με την Επιθεώρηση Εργασίας να έχει γίνει ξανά ανέκδοτο στα χείλη κάθε εργαζόμενου σε αυτή τη χώρα.
Όμως δεν είναι όλοι στην ίδια μοίρα.
Κάποιες επιχειρήσεις στη χώρα είναι αυτό που λένε, too big to fail, όπως έλεγαν κάποτε για τις μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ, οι συστημικοί οικονομολόγοι.
Κάποιες επιχειρήσεις με κερδοφορίες εκατομμυρίων για συναπτά έτη, σήμερα πρέπει να αναπληρώσουν τη ζημιά με κρατικό χρήμα.
Αλλά όχι βεβαίως να κρατικοποιηθούν, να δώσουν μερτικό στο κράτος, προς Θεού.
Αν όμως πάρουμε στην κυριολεξία του το ρητό, τότε too big to fail είναι και οι επιχειρήσεις που συνεισφέρουν άμεσα ή έμμεσα στα 2/3 του ΑΕΠ της χώρας.
Και αυτές είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι το δυναμικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας.
Και δε μπορούμε και δεν πρέπει να αφήσουμε στον αέρα χιλιάδες εργαζόμενους και επιχειρηματίες, λέγοντας τους απλά ότι καπιταλισμό έχουμε τι να κάνουμε, και κόψτε το λαιμό σας.
Ούτε μπορούμε τους ίδιους ανθρώπους που μέχρι χθες τους κολακεύαμε, ως η μεσαία τάξη που μπορεί να ανελιχθεί, που μπορεί να πάει μπροστά και στηρίζει την οικονομία μας, σήμερα να τους αποκαλούμε μπαταχτσήδες, και τις επιχειρήσεις τους ζόμπι.
Και αναφέρομαι τόσο στις υπάρχουσες επιχειρήσεις όσο και σε αυτές που σχεδίαζαν να ανοίξουν τους επόμενους μήνες.
Νεοφυείς επιχειρήσεις, start ups, εταιρείες που ειδικεύονται στο software, εταιρείες από νέους ανθρώπους που μετά από χρόνια πολλά είδαν προοπτική σε μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια και χωρίς διαρκή ύφεση.
Ένα νέο κύμα νέων Ελλήνων επιστημόνων και επιχειρηματιών, πάνω που άρχισε να ονειρεύεται και να δημιουργεί, τώρα δυστυχώς ετοιμάζεται να κλείσει οριστικά πίσω του την πόρτα.
Αυτούς τους ανθρώπους έχουμε στο μυαλό μας, σχεδιάζοντας το πρόγραμμα Μένουμε όρθιοι. Αυτούς τους ανθρώπους.
Ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο – κοστολογημένο – με εξασφαλισμένες πηγές χρηματοδότησης.
Πριν από δύο μήνες, μεσούσης της υγειονομικής κρίσης, πρωτοπαρουσιάσαμε τη πρότασή μας
Η λογική μας ήταν σαφής : Να φρενάρουμε την ύφεση με ένα εμπροσθοβαρές πακέτο στήριξης της κοινωνίας και της οικονομίας, ώστε να στηριχθούν τα εισοδήματα των πολιτών, να προστατευθούν οι επιχειρήσεις τους και να αμβλυνθούν άμεσα οι καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας στην οικονομία.
Το πρόγραμμα αυτό δεν παρουσιάστηκε με μια στείρα αντιπολιτευτική λογική.
Αντίθετα ήταν, ίσως η πρώτη φορά, που αξιωματική αντιπολίτευση στον τόπο μας, κατέθεσε στην κυβέρνηση μια συνολική, πλήρη, κοστολογημένη και αξιοποιήσιμη πρόταση.
Αξιοποιήσιμη και πραγματοποιήσιμη, χάρη κυρίως στην σημαντική παρακαταθήκη που άφησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με το περίφημο πια «μαξιλάρι» των 37 δις διαθεσίμων στα ταμεία του κράτους.
Δυστυχώς η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν αξιοποίησε τη πρότασή μας, αλλά αρνήθηκε ακόμη και να συμμετάσχει σε ένα ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο.
Σήμερα φοβάμαι ότι έχουμε ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο.
Γιατί ο πυρήνας της πρότασής μας, δεν ήταν μόνο η ποσότητα και η ποιότητα των μέτρων, αλλά και ο χρόνος της εφαρμογής τους.
Οι επιπτώσεις αυτής της επιλογής της κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι θα είναι ορατές και ενδεχομένως μη αναστρέψιμες.
Η ύφεση που θα καταγραφεί το 2020, θα είναι τελικά πολύ μεγάλη.
Και με ευθύνη της κυβέρνησης, ακριβώς επειδή δε θέλησε να υιοθετήσει τις προτάσεις μας, θα είναι μεγαλύτερη, πιθανώς η μεγαλύτερη σε όλη την ευρωζώνη.
Ωστόσο ακόμη και σήμερα, υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας.
Ίσως το τελευταίο.
Αυτό το παράθυρο επιδιώκουμε να ανοίξουμε σήμερα με το πρόγραμμά μας «Μένουμε όρθιοι2».
Το «Μένουμε όρθιοι2» είναι προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες που έχει διαμορφώσει τόσο η κρίση όσο και η άρνηση της κυβέρνησης να ενισχύσει την εργασία και τις επιχειρήσεις, ουσιαστικά όλο το προηγούμενο διάστημα.
Η διάρκειά του είναι οι τέσσερις επόμενοι μήνες, οι μήνες της επαναφοράς στη λειτουργία της οικονομίας, που συμπίπτουν όμως και με τη τουριστική περίοδο, μια ιδιαίτερη περίοδο για την ελληνική οικονομία.
Και περιλαμβάνει ένα πακέτο δημοσιονομικής επέκτασης 13,4 δις ευρώ, στοχευμένο όμως σε δράσεις που μπορούν να δώσουν πολλαπλασιαστική επίδραση στη πραγματική οικονομία αλλά και στήριγμα σε κάθε νοικοκυριό, σε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, αυτοαπασχολούμενο, επιχειρηματία.
Βασικός του άξονας, είναι όπως και στην πρώτη του εκδοχή η στήριξη της εργασίας και όχι η στήριξη της αναστολής της εργασίας.
Διακρίνουμε λοιπόν τρείς κατηγορίες επιχειρήσεων:
Αυτές τις λίγες που αναγκαστικά παραμένουν σε αναστολή λειτουργίας, παρά το πέρας του lockdown, και προτείνουμε γι αυτές την πλήρη κάλυψη του ασφαλιστικού και μισθολογικού τους κόστους από το κράτος.
Διακρίνουμε αυτές που επανεκκινούν αλλά με βαρύτατα πλήγματα στον κύκλο εργασιών τους, στον τζίρο τους, όπως είναι οι επιχειρήσεις στην εστίαση, στον τουρισμό και στις μεταφορές, όπου προτείνουμε την πλήρη κάλυψη του ασφαλιστικού κόστους καθώς και την κάλυψη του 40% του μισθολογικού τους κόστους από το κράτος.
Και ως μια τρίτη κατηγορία όλες οι υπόλοιπες επιχειρήσεις που επανεκκινούν μετά την αναστολή, για τις οποίες προτείνουμε την κάλυψη για τους επόμενους 4 μήνες του 40% του ασφαλιστικού και μισθολογικού τους κόστους από το κράτος.
Προϋπόθεση βεβαίως για την παραπάνω στήριξη είναι η διατήρηση των θέσεων και των σχέσεων εργασίας.
Ο παραπάνω άξονας όμως στήριξης εργασίας σήμερα, δύο μήνες μετά την αρχική μας πρόταση, και συνολικά τρείς μήνες μετά από την ανεπαρκή ανταπόκριση της κυβέρνησης στις ανάγκες που δημιουργήθηκαν, αναγκαστικά πρέπει να πλαισιωθεί με έναν παραπληρωματικό άξονα θα έλεγα, τον άξονα στήριξης του εισοδήματος.
Που αφορά όσους είδαν τις αποδοχές τους να μειώνονται ραγδαία τους τελευταίους μήνες, χωρίς όμως αντίστοιχα να μειώνονται οι υποχρεώσεις τους.
Που αφορά όσους παρέμειναν αόρατοι από τα ελλιπή, ανεπαρκή μέτρα στήριξης της κυβέρνησης.
Άνεργους και επισφαλώς εργαζόμενους, ΑΜΕΑ, αγρότες, καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στο χώρο του πολιτισμό, ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους..
Αυτό λοιπόν, αυτός ο παραπληρωματικός άξονας είναι το λεγόμενο «Εισόδημα Έκτακτης Ανάγκης», το Εισόδημα Έκτακτης Ανάγκης, το οποίο προτείνουμε να θεσπιστεί και στη χώρα μας, όπως αναμένεται να θεσπιστεί και σε άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Όπως πχ στην Ιταλία, στην Ισπανία ήδη έχουν ξεκινήσει, αλλά και αλλού.
Το Εισόδημα Έκτακτης Ανάγκης θα καλύπτει με 400 ευρώ μηνιαίως κάθε πρώτο ενήλικο μέλος νοικοκυριού, 200 ευρώ κάθε πρόσθετο ενήλικο μέλος και με 100 ευρώ το κάθε παιδί.
Δεύτερος άξονας της πρότασής μας είναι η στήριξη των επιχειρήσεων.
Τα μέτρα για την εργασία. που ήδη ανακοινώσαμε, βοηθούν βεβαίως ταυτόχρονα και τις πληττόμενες επιχειρήσεις.
Ωστόσο οι ανάγκες τους σε ρευστότητα και κεφάλαια κίνησης είναι εξαιρετικά αυξημένες. Ενώ η αναμενόμενη ύφεση θα έχει πολλαπλασιαστικές συνέπειες στον κύκλο εργασιών τους.
Είναι λοιπόν απαραίτητο, αν δεν θέλουμε την εφαρμογή στην οικονομία της λεγόμενης ‘ανοσίας αγέλης’, δηλαδή την επιβίωση μόνο των ισχυρών επιχειρήσεων, να ενισχύσουμε αποφασιστικά την ρευστότητά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Καθώς, δε η πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη θα έλεγα για ένα μεγάλο μέρος των πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων, προτείνουμε ένα πακέτο μέτρων που προκρίνει για αυτές, την απευθείας ενίσχυση από το κράτος και όχι μέσω των συστημικών τραπεζών.
Με ένα πρόγραμμα μη επιστρεπτέας ενίσχυσης για κεφάλαιο κίνησης που θα ενισχύει άμεσα με 2000 ευρώ κάθε επιχειρηματία ή αυτοαπασχολούμενο και επιπλέον 2.000 για κάθε εργαζόμενο που απασχολεί.
Επιπλέον αυτών, προτείνουμε ειδικά εγγυοδοτικά εργαλεία μέσω του νέου θεσμού που δημιουργήσαμε και τώρα μπορεί να καταστεί εξαιρετικά κρίσιμος και χρήσιμος, που είναι η Αναπτυξιακή Τράπεζα.
¨Ένα ισχυρό πακέτο εγγυήσεων από το κράτος, ώστε να διασφαλίζονται ευνοϊκοί όροι δανεισμού για τις επιχειρήσεις, που σήμερα γνωρίζουμε, γνωρίζετε καλύτερα από μένα εσείς εκπρόσωποι επιχειρήσεων, κάποιες απ’ αυτές, δυστυχώς η μεγάλη πλειονότητα, δεν μπορούν να περάσουν ούτε από τον προθάλαμο των τραπεζών.
Με αυτόν λοιπόν τον τρόπο διασφαλίζουμε και ρευστότητα για τη μεγάλη πλειονότητα των επιχειρήσεων αλλά και απομακρύνουμε τον κίνδυνο για μια νέα γενιά κόκκινων δανείων.
Και, τέλος, ως επιπρόσθετο μέτρο στήριξης των επιχειρήσεων προτείνουμε τη μείωση της προκαταβολής φόρου στο 50%.
Πρόταση που, όπως γνωρίζετε είχαμε εξαγγείλει από πέρυσι, πολύ πριν τον κορονοϊο και που θα είχε ήδη εφαρμοστεί αν είχαμε παραμείνει στη διακυβέρνηση του τόπου.
Πέραν όμως αυτών των βασικών αξόνων, το πρόγραμμά μας έχει και συγκεκριμένες απαντήσεις για όλους τους κλάδους τη οικονομίας, ειδικότερα δε για αυτούς που πλήττονται περισσότερο.
Έτσι λοιπόν, πέραν των άλλων ενισχύσεων, για τον τουρισμό προτείνουμε επιπλέον ένα γενναίο πρόγραμμα μαζικού εσωτερικού τουρισμού. Με στόχο φέτος 3 εκ συμπολίτες μας να μετακινηθούν φέτος δωρεάν και να έχουν πενθήμερη διαμονή σε τουριστικά καταλύματα, με το κόστος να καλύπτεται από το κράτος.
Με αυτόν το τρόπο πιστεύουμε ότι μπορούμε να καλύψουμε ένα πολύ σημαντικό μέρος τουλάχιστον της εσωτερικής ζήτησης στην τουριστική οικονομία.
Επιπλέον δε για τον τουρισμό προτείνουμε και την κατάργηση εκτάκτως του φόρου διαμονής.
Όπως αντιστοίχως και για την εστίαση, προτείνουμε τη μείωση στον υπερεκπτωτικό συντελεστή του 6%, στον ΦΠΑ.
Για τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους αλιείς, προβλέπουμε την πλήρη κάλυψη των άμεσων αναγκών τους, από την μη επιστρεπτέα ενίσχυση, την αναπλήρωση του μισθολογικού κόστους και από το Εισόδημα Έκτακτης Ανάγκης.
Ωστόσο επιπλέον προτείνουμε τη στήριξη των κτηνοτρόφων με 80 εκ. ευρώ αλλά και των ελαιοκαλλιεργητών με 120 εκ. ευρώ, που όπως γνωρίζετε φέτος είχαν ιδιαίτερες ζημιές και επιπτώσεις.
Ενώ ταυτόχρονα προτείνουμε την άμεση ενεργοποίηση του μέτρου των μικροπιστώσεων, των μικροχρηματοδοτήσεων, που εμείς είχαμε θεσμοθετήσει, αλλά δεν υλοποιείται δυστυχώς, προκειμένου να δοθεί μια ανάσα ρευστότητας στον αγρότη, στον κτηνοτρόφο, στον καλλιεργητή.
Τέλος, το πρόγραμμά μας προβλέπει την ισχυρή ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας.
Όχι με μπαλώματα, αλλά με στόχο να ενισχύσουμε αποφασιστικά το ΕΣΥ με μόνιμο προσωπικό, ικανό να στελεχώσει τόσο τα δημόσια νοσοκομεία αλλά και επαρκή αριθμό μονάδων εντατικής θεραπείας, όσο όμως ικανό να στελεχώσει και ένα αξιόπιστο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, παρότι ξεθαρρεύουμε τώρα με το τέλος της πανδημίας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσα κερδίσαμε με τις θυσίες μας, δεν είναι παρά χρόνος προκειμένου να είμαστε έτοιμοι σε μια πιθανή επανάκαμψη της πανδημίας, να έχουμε ένα πιο ισχυρό και ανθεκτικό σύστημα Δημόσιας υγείας.
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Το πρόγραμμα που σας παρουσιάζουμε, επαναλαμβάνω, δεν αποτελεί μια πρόταση αντιπολιτευτικής κριτικής.
Αλλά ένα ρεαλιστικό, κοστολογημένο, άμεσα υλοποιήσιμο και απολύτως αναγκαίο σχέδιο, στη βάση των υπαρκτών δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας.
Ένα σχέδιο που προτείνουμε στην κυβέρνηση να το υιοθετήσει. Είναι ένα σχέδιο που πρέπει να υλοποιηθεί σήμερα για να αποφύγουμε τα χειρότερα αύριο.
Για να μπορέσουν όλοι οι «εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής», γιατροί, νοσηλευτές, εργαζόμενοι σε υπηρεσίες καθαριότητας, σε κοινωνικές υπηρεσίες, δήμους και κοινωνικές υποδομές, να εργαστούν με ασφάλεια και με επαρκή μέσα για την οριστική καταπολέμηση της πανδημίας και την αντιμετώπιση των συλλογικών μας αναγκών.
Για να μπορέσουν οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες να επανέλθουν με αυτοπεποίθηση στην επιχείρησή τους και να μην σκέφτονται το ενδεχόμενο ενός λουκέτου στο μαγαζί τους.
Για να νιώσουν ασφάλεια οι εργαζόμενοι για τη δουλειά τους και για το μέλλον τους.
Για να νιώσουν ασφάλεια και να μην αισθάνονται αόρατοι οι πλέον ευάλωτοι συμπολίτες μας.
Για να μπορέσουν να λειτουργήσουν με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα, οι στρατηγικοί κλάδοι της ελληνικής οικονομίας. Ο αγροτικός τομέας, η μεταποίηση, οι μεταφορές, ο τουρισμός.
Για να φέρουμε, τέλος. πιο κοντά την επανεκκίνηση, να μην αργήσει αυτή η επαννεκίνηση, η ανάκαμψη της οικονομίας, να φέρουμε πιο κοντά την ισχυρή και βιώσιμη ανάπτυξη του αύριο με επενδύσεις και δουλειές για όλους.
Όπως θα καταλάβατε, το είπα αρκετές φορές, στον πυρήνα της λογικής μας είναι η ενίσχυση της ζήτησης, δηλαδή η στήριξη των θέσεων εργασίας και του εισοδήματος των εργαζομένων.
Αλλά απαραίτητη προϋπόθεση για να βρει ανταπόκριση στις παρούσες συνθήκες η ενίσχυση της ζήτησης, είναι και η ενίσχυση της προσφοράς.
Ίσως για πρώτη φορά τόσο έντονα, σήμερα φαίνεται να ταυτίζεται το ζωτικό συμφέρον των δυνάμεων της εργασίας με τα συμφέροντα της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.
Η επιβίωση όλων των επιχειρήσεων και ειδικά των μικρομεσαίων, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εγχώρια ζήτηση και από το εισόδημα των εργαζομένων που καταναλώνεται στην αγορά.
Αλλά και η δυνατότητα διατήρησης των θέσεων εργασίας και διατήρησης των μισθών, εξαρτάται από τη δυνατότητα επιβίωσης των επιχειρήσεων.
Η πρότασή μας επίσης, όπως θα καταλάβατε, δεν βρίσκεται έξω από το πλαίσιο των ρυθμίσεων που η μια μετά την άλλη φαίνεται να υιοθετούν κυβερνήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Παρακολουθούμε τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, παρακολουθούμε τη μεγάλη συζήτηση για την επόμενη μέρα της ευρωπαϊκής οικονομίας, κομμάτι της οποίας είναι και η ελληνική.
Και παίρνουμε ενεργά μέρος στη διεκδίκηση λύσεων με επίκεντρο την αλληλεγγύη.
Για αυτό και στηρίζουμε κάθε πρόταση αμοιβαιοποίησης του ρίσκου και αναδιανομής των βαρών υπέρ των πιο αδύναμων κρατών και περιφερειών της Ευρώπης.
Για αυτό και υποστηρίζουμε τη Γαλλογερμανική πρόταση, παρά τις αδυναμίες της, προσδοκώντας τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη της ελληνικής οικονομίας από ευρωπαϊκά κονδύλια.
Τέλος στη λογική της πρότασής μας, δεν είναι η στήριξη δίχως καμία προϋπόθεση.
Στηρίζουμε τις επιχειρήσεις με προϋπόθεση όμως τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και των σχέσεων εργασίας, στο καθεστώς που ήταν πριν από τη κρίση.
Και η ίδια αρχή : Στήριξη αλλά με όρους και προϋποθέσεις, ισχύει και σε ότι αφορά την αναγκαία στήριξη του κράτους σε πληττόμενες μεγάλες και ιδιαίτερα στις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στις μεταφορές, στον τουρισμό, τη βιομηχανία, στις υποδομές και στα δίκτυα.
Αυτό σημαίνει ενεργοποίηση του κράτους προκειμένου αυτές να διασωθούν, αν χρειαστεί, αλλά στο βαθμό που αυτό απαιτεί άμεση ανακεφαλαιοποίηση, να υπάρχει αντίστοιχη κρατική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο αυτών των επιχειρήσεων.
Φίλες και φίλοι,
Κάθε πολίτης αυτής της χώρας, με τον ιό να υποχωρεί καθημερινά και τα κρούσματα να λιγοστεύουν, παίρνει θάρρος και δύναμη.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτό το αίσθημα να χαθεί και να συντριβεί ξανά στην απόγνωση της ύφεσης και της ανεργίας που φαίνεται να έρχεται.
Η κυβέρνηση, δείχνει να μην έχει κανένα απολύτως ενδοιασμό να φέρει ξανά την κοινωνία εκεί που την άφησε 6 χρόνια πριν.
Εμείς λέμε ότι αυτή η προοπτική δεν είναι μονόδρομος.
Αυτή η Ελλάδα της ύφεσης και της ανεργίας και των ανισοτήτων δεν είναι μονόδρομος.
Εμείς λέμε, ότι δεν γίνεται οι 18ρηδες, οι 20ρηδες, οι 30ρηδες να συνεχίσουν να θεωρούν στο επέκεινα, ότι θα ζουν και θα ζήσουν χειρότερα από τις προηγούμενες γενιές.
Δεν γίνεται κάθε μήνα να γράφεις ζημιές και να σου λένε κόψε το λαιμό σου.
Δε γίνεται να θες να κάνεις οικογένεια και να δουλεύεις 10ωρα για 480 ευρώ βασικό.
Δεν γίνεται πάντα να υπάρχει μια δικαιολογία για να ζεις χειρότερα.
Αλλά ποτέ καμία για να ζήσεις καλύτερα.
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτός ο λαός μπορεί και πρέπει να ζήσει καλύτερα.
Αυτός ο λαός πρέπει να μείνει όρθιος.
Όπως έμεινε όρθιος μέσα στην πανδημία.
Όπως στήριξε ο ένας τον άλλον.
Όπως οι νεότερες γενιές στήριξαν τους μεγαλύτερους. Έτσι και τώρα πρέπει να μείνουμε όρθιοι.
Αυτές είναι οι αξίες που κρατάνε πάντα όρθια την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Η αλληλεγγύη, η συμπόνια, η συλλογικότητα.
Όχι το ψέμα, η αλαζονεία και η έπαρση.
Και πιστεύω βαθιά ότι όλοι μαζί, μπορούμε να αλλάξουμε τη μέχρι σήμερα προδιαγεγραμμένη πορεία της κοινωνίας και της οικονομίας.
Μπορούμε να αποτρέψουμε τη βαθιά ύφεση και την ανεργία.
Και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλες και όλους.
Σας ευχαριστώ.
