Του Κυριάκου Βελισσάριου
Για πρώτη φορά μετά το 1992, η Αμερική βρίσκεται τόσο κοντά στο να αποκτήσει Πρόεδρο… μιας θητείας. Να μην επιτρέψει δηλαδή στον Ντόναλντ Τραμπ να ανανεώσει τη θητεία του στον Λευκό Οίκο τον Νοέμβριο, επιλέγοντας τον Τζο Μπάιντεν, όπως συνέβη πριν από 28 χρόνια, με τον Μπιλ Κλίντον να στέλνει πρόωρα σπίτι του τον πρεσβύτερο Τζορτζ Μπους.
Ο Τζο Μπάιντεν προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις στην πρόθεση ψήφου, κυρίως όμως διατηρεί σημαντικό προβάδισμα σε Πολιτείες-κλειδιά, όπως το Μίσιγκαν και το Ουισκόνσιν, που το 2016 κέρδισε ανέλπιστα ο Ντόναλντ Τραμπ, με αποτέλεσμα να διαμορφώσει προεδρική πλειοψηφία στο Κολλέγιο των Εκλεκτόρων, παρά την ήττα του από τη Χίλαρι Κλίντον στη λαϊκή ψήφο.
Ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος μοιάζει να μπορεί να χάσει μονάχα από δικά του λάθη απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ, ειδικά από τη στιγμή που η Αμερική δείχνει να έχει ανάγκη από έναν “θεραπευτή” σαν εκείνον, προκειμένου να γιατρευτούν οι πληγές του κοινωνικού διχασμού, και όσες ανοίγει η πανδημία του κορονοϊού.
Γι’ αυτό και έχει ενδιαφέρον η… ριψοκίνδυνη ρητορική που αγκάλιασε εκ νέου, στο πλαίσιο συνέντευξής του, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως “μεταβατικό” Πρόεδρο, για να ανοίξει το δρόμο για τους “Δημάρχους Πιτ αυτού του κόσμου”.
Ο Τζο Μπάιντεν αναφερόταν στον Πιτ Μπούτετζετζ και σε άλλα στελέχη της νεώτερης γενιάς, που θέλει να φέρει στην πρώτη γραμμή, λειτουργώντας ο ίδιος ως “γέφυρα”. Μια προσέγγιση που μπορεί να… κανιβαλίσει υπέρ του ο Ντόναλντ Τραμπ, εφόσον διαπιστώσει ότι οι κοινωνικές συνθήκες του το επιτρέπουν.
