Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Κάποια στιγμή πιστεύεις, ή μάλλον ελπίζεις ότι… δεν πηγαίνει παρακάτω. Δυστυχώς, για όσους στην Ωδή στη Χαρά του Μπετόβεν δεν ακούμε μονάχα τον ύμνο της Ενωμένης Ευρώπης αλλά μια διαρκή και ανατροφοδοτούμενη υπόσχεση για ένα περισσότερο φωτεινό και αισιόδοξο μέλλον, η πανδημία του κορονοϊού ήρθε να αποκαλύψει πόσο κατώτερη των περιστάσεων είναι η πολιτική ηγεσία της κοινής ηπείρου μας.
Πόσο απέχει η σημερινή Ευρώπη από την οραματική επιλογή να ενώσουμε το μέλλον μας, και να παραμερίσουμε διαφορές που, όταν δεν… προκαλούσαν Παγκοσμίους (και μικρότερους) Πολέμους, μας έκαναν το πιο συναρπαστικό άθροισμα ιστορικής μνήμης λαών παθιασμένων να τα καταφέρουν.
Μια συγγνώμη… Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παραδέχτηκε ότι τη χρωστάει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ιταλία, για την αναιμική βοήθεια προς τη Ρώμη, στο ξεκίνημα αυτής της τραγωδίας.
Αγαπητή Ούρσουλα, τη συγγνώμη η Ευρώπη τη χρωστάει πρωτίστως στο μέλλον. Ας αρχίσει τη διόρθωση, λοιπόν…
