Γράφει ο Τάσος Παππάς
Τελικά τι συμβαίνει με το «μαξιλάρι»; Εχω μπερδευτεί. Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Οι Συριζαίοι μιλούν με στοιχεία και δίνουν συγκεκριμένα νούμερα, οι αντίπαλοί τους μασούν τα λόγια τους και οι φιλικοί στην κυβέρνηση οικονομολόγοι, που βγαίνουν στα μέσα ενημέρωσης χωρίς να δηλώνουν την κρυφή ιδιότητά τους (σύμβουλοι του πρωθυπουργού και κορυφαίων υπουργών -με το αζημίωτο φυσικά), προσπαθούν απεγνωσμένα με επιχειρήματα της συμφοράς να γειώσουν το θέμα.
Ομως το «μαξιλάρι» υπάρχει και παραϋπάρχει, κι ας έλεγαν προεκλογικά οι δεξιοί ότι είναι απάτη, ότι πρόκειται για πυροτέχνημα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί όταν έρθουν στην κυβέρνηση θα βρουν καμένη γη. Εχουν παραδεχτεί την ύπαρξή του και ο συνήθως μετρημένος υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας και ο συνήθως δυσκοίλιος και συχνά χολερικός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας.
Ωστόσο, για να μην παραδοθούν αμαχητί στην ενοχλητική γι’ αυτούς αλήθεια λένε ότι ναι μεν υφίσταται το αποκούμπι, αλλά δημιουργήθηκε από την υπερφορολόγηση των πολιτών. Το μισό βήμα, έστω μεμψιμοιρώντας, το έκαναν. Συνεπώς πάνε περίπατο όλα εκείνα που διέδιδαν ο αρχηγός της Δεξιάς και τα πρωτοκλασάτα στελέχη της παράταξής του ότι θα παραλάβουν άδεια ταμεία και θα κληθούν να διαχειριστούν μια χώρα που ρήμαξαν οι κατσαπλιάδες με τους δολοφονικούς ερασιτεχνισμούς και τις αριστερίστικες εμμονές τους. Το έχουν παραδεχτεί και οι εταίροι μας, όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων, δηλαδή και οι συντηρητικοί και οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι. Δεν το διατυμπάνισαν για να μην εκτεθούν, το είπαν πάντως. Και όπως ξέρουμε πολύ καλά εμείς στην Ελλάδα, αυτοί «δεν δίνουν ούτε τ’ αγγέλου τους νερό»!
Αφού λοιπόν καταλήξαμε ότι το μέχρι πρότινος αόρατο (για τη Δεξιά και τους δημοσιολόγους ψάλτες της) «μαξιλάρι» υπάρχει και είναι μάλιστα φορτωμένο, γεννάται το ερώτημα ποιο τμήμα του μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, πώς θα το αξιοποιήσουμε και πότε είναι φρόνιμο να το κάνουμε. Πρέπει να γίνει σοβαρή συζήτηση μεταξύ των κομμάτων. Χωρίς αφορισμούς, ευκολίες, δίκες προθέσεων, λιπαρά σχόλια και άγουρα επιχειρήματα. Ο χρόνος δεν είναι άφθονος. Τα προβλήματα πιέζουν. Αν δεν τα αντιμετωπίσεις εγκαίρως θα σε πνίξουν. Αν η κυβέρνηση καθυστερήσει και εμπλακεί σε άγονη αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση, η οικονομία θα υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές.
Πάντως κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφωνούν ότι δεν μπορούμε να ακουμπήσουμε τα 16 δισ. ευρώ του «μαξιλαριού», γιατί αυτά προορίζονται για την αποπληρωμή του χρέους το επόμενο διάστημα. Πάνω απ’ όλα οι ιερές συμφωνίες. Ειδικά αυτές που αναφέρονται σε λεφτά. Για όλες τις άλλες που δεν έχουν οικονομική διάσταση ας μην είμαστε και πολύ αυστηροί με όσους τις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Αναρωτιέμαι όμως γιατί δεν μπαίνει στη δημόσια συζήτηση και το θέμα της διαγραφής μέρους του χρέους της Ελλάδας. Και καλά η κυβέρνηση δεν το θέτει γιατί δεν έχει την πρόθεση να στεναχωρήσει τους δανειστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως γιατί δεν το βάζει, έστω για ζύμωση; Η συγκυρία προσφέρεται. Δεν αποκλείεται να βρεθούν πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη που θα ακούσουν με συμπάθεια ένα τέτοιο αίτημα σήμερα. Να θυμίσω ότι υπέρ της διαγραφής μέρους του χρέους είχαν ταχθεί σε προηγούμενη φάση που η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν άσχημη, δεν ήταν όμως τόσο δραματική όσο σήμερα με την πανδημία, και το ΔΝΤ και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας.
Αν όχι τώρα λοιπόν, πότε άραγε; Για να επικαλεστώ και μία φράση που αποδίδεται στον Λένιν: «Χτες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, σήμερα είναι η ώρα». Βεβαίως ο ηγέτης των μπολσεβίκων το είχε πει αυτό για την επανάσταση, αλλά κολλάει και σε άλλες περιπτώσεις.
Ανάγωγα
Ο Κίσινγκερ ανησυχεί για το μέλλον της φιλελεύθερης δημοκρατίας και επικαλείται τον Διαφωτισμό, η ναυαρχίδα του νεοφιλελευθερισμού F.T. υποστηρίζει ότι πρέπει να αναθεωρηθούν οι πολιτικές που ακολούθησαν οι συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις τα τελευταία σαράντα χρόνια. Κρατηθείτε παιδιά. Οι μερίδες κεϊνσιανισμού που καταναλώνετε με βουλιμία θα σας φέρουν φούσκωμα στο στομάχι και δεν υπάρχουν τα κατάλληλα σκευάσματα για να σας βοηθήσουν στη χώνεψη.
