Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Μέρες που είναι, στην προσπάθειά μας να ελαφρύνουμε λίγο τη βαριά ατμόσφαιρα θα την πούμε και θα τη γράψουμε τη σαχλαμαρίτσα μας. Ας είμαστε επιεικείς. Ζόρια τραβάμε, δικαιολογούνται ορισμένες υπερβολές. Αρκεί βεβαίως η σαχλαμάρα να μην εκτοξεύεται από κυβερνήσεις και ηγέτες και να μη γίνεται επίσημη πολιτική, γιατί τότε η ζημιά μπορεί να είναι μεγάλη και οφείλουμε να την καταγγείλουμε μπας και προλάβουμε τα χειρότερα.
Και ο πλανητάρχης (κοινωνιοπαθή καραγκιόζη τον χαρακτηρίζει ο Τσόμσκι) σαχλαμάρες, και μάλιστα εγκληματικές, έλεγε και έκανε στην αρχή της πανδημίας, το ίδιο και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, που υποδύθηκε τον ειδικό ενώ δεν ήξερε πού πάνε τα τέσσερα, στο μονοπάτι τους βαδίζει και ο φασίστας Μπολσονάρο που συνεχίζει τις δολοφονικές σαχλαμάρες στη Βραζιλία.
Υπάρχουν όμως και οι σαχλαμαρίτσες που βγάζουν γέλιο. Είναι προϊόν ιδεολογικού φανατισμού, αλλά δεν προκαλούν βλάβες στο σώμα της κοινωνίας, παρά μόνον ιάσιμες φλεγμονές στη λογική. Για παράδειγμα: Ξέρετε ποια είναι η αιτία που έχει ξεφύγει το πράγμα με τον κορονοϊό στην Ιταλία και την Ισπανία; Μη βιαστείτε να πείτε ότι ευθύνονται η νοοτροπία των κατοίκων τους (απείθαρχοι και με ροπή στην τρυφηλότητα όπως είχε μαλώσει τους Νότιους ο Ντάισελμπλουμ) και η κακή οργάνωση του κράτους (δεν είναι άλλωστε Γερμανία).
Τότε ποιος φταίει; Η απλή αναλογική. Ναι, καλά διαβάσατε. Αυτό το καταραμένο εκλογικό σύστημα που δεν δίνει αυτοδύναμες και μονοκομματικές κυβερνήσεις και υποχρεώνει τα κόμματα να κάνουν συμμαχικές, οι οποίες από τη φύση τους δεν είναι αποτελεσματικές, το ρίχνουν στο σορολόπ, αφήνουν τους υπηκόους τους απροστάτευτους στο έλεος κάθε απειλής και βοήθα Παναγιά μου. Το είπε στα σοβαρά βουλευτίνα της Νέας Δημοκρατίας.
Βεβαίως στις δύο αυτές χώρες δεν έχουμε ανόθευτη και άδολη απλή αναλογική, αλλά δεν τρέχει τίποτα, πρόκειται για ασήμαντη λεπτομέρεια. Το θέμα είναι να ενοχοποιήσουμε τις κυβερνήσεις συνεργασίας και να αναδείξουμε τις αρετές των μονοκομματικών και αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Κάθε κατηγορίας; Οχι, φυσικά. Μόνον οι δεξιές μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ελα όμως που η πραγματικότητα είναι δύστροπη και χλευάζει τέτοιου τύπου φαιδρότητες.
Στη Γαλλία έχουμε μονοκομματική κυβέρνηση και πανίσχυρο πρόεδρο, ο οποίος το έχει δει Ντε Γκολ και όχι Λεόν Μπλουμ, ωστόσο και εκεί η κατάσταση έχει ξεφύγει. Στις ΗΠΑ μονοκομματική είναι η κυβέρνηση, πιο δεξιά δεν γίνεται, και παντοδύναμος ο πρόεδρος, αλλά ο ιός επελαύνει ακάθεκτος, πλήττει τους ανθρώπους και δοκιμάζει τις αντοχές τού έτσι κι αλλιώς καχεκτικού δημόσιου συστήματος υγείας.
Στην Τουρκία το ίδιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία καμιά 20αριά χρόνια και τη χώρα διοικεί ένας δεξιός ηγέτης που βάζει στη φυλακή όποιον διαφωνεί, αλλά με τον κορονοϊό τα έχει κάνει μούσκεμα. Στη Γερμανία, που φαίνεται ότι οι εξελίξεις στο μέτωπο της μάχης κατά της πανδημίας δεν είναι για την ώρα τόσο δραματικές όσο σε διπλανές χώρες, χρόνια τώρα έχουν κυβερνήσεις συνεργασίας -πότε ο δεσπόζων πόλος είναι η Δεξιά, πότε οι Σοσιαλδημοκράτες. Οπότε τζίφος. Είπαμε όμως, οι σαχλαμαρίτσες επιτρέπονται. Προσφέρουν μια νότα ευθυμίας στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Εχουν κλείσει και τα θέατρα και δεν μπορούμε να δούμε μια φάρσα της προκοπής ή καμιά επιθεώρηση για να σκάσει λίγο το χειλάκι μας. Ας βολευτούμε με τους κωμικούς της πολιτικής.
Ανάγωγα
Καλές οι εκκλήσεις για εθελοντές. Καλές και οι προτροπές στους βουλευτές και υπουργούς να δώσουν το 50% του μισθού τους στον αγώνα κατά της πανδημίας. Ομως αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι αποφάσεις. Αποφάσεις για επίταξη ιδιωτικών μονάδων, αποφάσεις για παροχή των απαραίτητων εφοδίων σ’ αυτούς που είναι στην πρώτη γραμμή, αποφάσεις που θα βοηθούν τις ιατρικές σχολές να κάνουν αυτό που δηλώνουν πως μπορούν να κάνουν με τα τεστ. Δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Δεν είναι όλα επικοινωνία.
