Του Μάνου Οικονομίδη
Η μεσαία τάξη. Ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης. Οι Αφρο-Αμερικανοί. Οι γυναίκες. Οι απόφοιτοι μέσης και ανώτερης εκπαίδευσης. Λίγο… σπρώξιμο χρειάζεται ακόμη, με τους Λατίνους και τους νέους, και ο Τζο Μπάιντεν θα έχει πετύχει το αδιανόητο: Να ξαναφέρει στην κάλπη την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία που το 2008 χάρισε τα κλειδιά του Λευκού Οίκου στον Μπαράκ Ομπάμα.
Έστω, σε… μικρότερη πυκνότητα πλήθους και ενθουσιασμό. Έστω, σε διαφορετική συγκυρία και με καινούριες προτεραιότητες. Έστω, με ψήφο με… μισή καρδιά. Μετά και τη θριαμβευτική επέλασή του στη Φλόριντα, το Ιλινόις και την Αριζόνα, στην… τρίτη Σούπερ Τρίτη, ο Τζο Μπάιντεν δεν χάνει το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος.
Το μεγάλο στοίχημα για τον βετεράνο πολιτικό, που επί 8 χρόνια υπηρέτησε στο πλευρό του Μπαράκ Ομπάμα ως Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, είναι να κερδίσει την καρδιά της Αμερικής.
Μιας Αμερικής βαθιά διχασμένης σε επίπεδο κοινωνικής ζύμωσης. Μιας Αμερικής ζαλισμένης από την αβεβαιότητα της πανδημίας του κορονοϊού. Μιας Αμερικής που, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο πρόσφατο παρελθόν της, αναζητεί έναν “θεραπευτή”.
Ο Τζο Μπάιντεν δηλώνει έτοιμος να παίξει αυτόν τον ρόλο. Και να λειτουργήσει ως “γέφυρα” για τις γενιές που έρχονται, ανοίγοντας το δρόμο και για την επόμενη ηγεσία. Επιλέγοντας άλλωστε μια γυναίκα ως Αντιπρόεδρο, κλείνει το μάτι στην Ιστορία, διαμορφώνοντας τις συνθήκες για να αποκτήσει, λίγο αργότερα, η Αμερική την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο στην Ιστορία της.
Η γυάλινη οροφή γκρεμίζεται…
