Του Γιώργου Παπακώστα
Δημοσιογράφος
Με δεδομένο πως οι Δημοκρατικοί θα επιλέξουν, τελικά, για την ηγεσία της παράταξης τους, τον Μπάιντεν, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πως (και) σε αυτές τις εκλογές όλοι κερδίζουν, εκτός από τον αμερικανικό λαό, που θα είναι για άλλη μια φορά ο μοναδικός χαμένος.
Αν ο Τραμπ κερδίσει πάλι, θα έχει να λέει πως εν μέσω πολέμων, πανδημιών και βιβλικών καταστροφών, κατάφερε να κερδίσει όποιον αντίπαλο του έφεραν μπροστά του. Και αν η Αμερική περιμένει να δει κάποια σοβαρή κοινωνική αλλαγή, θα περιμένει πολύ ακόμα. Ήδη ανακοίνωσε πως το μπάτζετ για τις στρατιωτικές δαπάνες θα είναι «φορτωμένο, γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή». Αν πάλι ηττηθεί, θα επιστρέψει σε κανένα τηλεοπτικό show και σιγά μην σκάσει…χώρια που αν ο κορονοϊός συνεχιστεί, θα αφήσει συντρίμμια για τον διάδοχο του.
Αν ο Μπάιντεν κερδίσει θα έχει να λέει πως εκπαραθύρωσε τον επικίνδυνο και τοξικό Τραμπ. Ούτε και τότε βέβαια θα αλλάξει κάτι. Οι Δημοκρατικοί το παίζουν πιο ανεκτικοί σε θέματα φυλής, θρησκείας,μεταναστατών, γυναικείων δικαιωμάτων κτλ. αλλά αυτά συνιστούν πολιτιστική και όχι πολιτική στάση. Η πολιτική τους στάση απέναντι στους οικονομικούς ολιγάρχες, τον πόλεμο, την ανεργία, τις κοινωνικές παροχές κτλ. είναι σταθερά ανύπαρκτη. Αλλά ακόμα κι αν χάσει ο Μπάιντεν, δεν έγινε και κάτι. Άλλωστε η βασική, όπως φάνηκε, επιδίωξη ήταν να χαντακωθεί ο (ουσιαστικά ανεξάρτητος) Σάντερς που ξεσήκωνε την νεολαία και επιθυμούσε μεταρρυθμίσεις.
Γιατί οικονομικό κατεστημένο που κυβερνά την Αμερική, δεν υπάρχει περίπτωση να βγει χαμένο από οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία. Ούτε θα έχει έγνοια ποιος θα είναι υποψήφιος κάθε φορά. Στηρίζει και τους δυο υποψήφιους και έχει το κεφάλι του ήσυχο. Για περιπτώσεις τύπου Σάντερς, υπάρχει το φίλτρο των εσωκομματικών εκλογών…
