Της Ελένης Κωστοπούλου
Το σημερινό μας άρθρο, θα είναι ουσιαστικά ένα ερωτηματολόγιο προς τους γονείς των παιδιών και των εφήβων. Οι ηλικίες αυτές, αποτελούν την βάση για τις μελλοντικές συμπεριφορές των παιδιών – εφήβων όταν θα ενηλικιωθούν.
• Θα θέλατε τα παιδιά σας να είναι ανώτερα στα μαθήματα και σε όλους τους τομείς από τα υπόλοιπα;
• Αν το παιδί σας είναι κλείσμενο στον εαυτό του θα σας στεναχωρούσε;
• Αν το παιδί σας εκδηλώσει κάποια στιγμή κακές συμπεριφορές, θα είστε υπεύθυνοι εσείς; οι παρέες ή το διαδίκτυο;
• Πιστεύετε ότι, το παιδί σας αν “πάει με το σταυρό στο χέρι”, θα γίνει ένας πετυχημένος άνθρωπος;
• Το παιδί σας, είναι υπάκουο λόγω του φόβου της τιμωρίας ή επειδή το έχετε μεγαλώσει με τη σωστή ηθική;
• Ελέγχεται το παιδί σας, αν βλέπει σκηνές βίας;
• Ελέγχεται τις παρέες των παιδιών σας;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα ενδεχομένως να καθορίζουν τη συμπεριφορά των παιδιών στο κοινωνικό γίγνεσθαι του σήμερα και του αύριο. Παράγοντες όπως, κοινωνικοί – ψυχολογικοί επηρεάζουν καθημερινά τα παιδιά τα οποία, στην πραγματικότητα είναι “σφουγγάρια ” καθώς, απορροφούν και αποτυπώνουν κάθε είδους πληροφορία. Από την άλλη, η κάθε πληροφορία μπορεί ν’ αποβληθεί αλλά το θέμα είναι να μείνουν μόνο οι χρήσιμες στο μυαλό του παιδιού.
Οι χρήσιμες πληροφορίες λοιπόν, είναι αυτές, οι οποίες, θα βελτιώσουν την προσωπικότητα του παιδιού και θα το βοηθήσουν να είναι πετυχημένο και ευτυχισμένο στη ζωή του. Τι σημαίνει όμως ευτυχισμένος άνθρωπος; Μήπως είναι αυτός που έχει πολλά χρήματα; Μήπως πολλή δόξα; Μήπως είναι αυτός που είναι κοινωνικά καταξιωμένος; Ή μήπως όλα τα παραπάνω συνιστούν μία κατ’ επίφαση ευτυχία. Η γνώμη μας σε αυτό το άρθρο, είναι ότι, πρέπει να βρίσκουμε την ευτυχία σε μικρά πράγματα, όπως, μία καλή παρέα, η εύρεση της αγάπης προς και από τον άνθρωπο, η χαρά που μας δίνει η φύση και το περιβάλλον και η κάθε λογής εικόνα από τον όμορφο πλανήτη μας. Ας απολαύσουμε τη ζωή μας που είναι μικρή και ας μη γίνουμε θύματα της ματαιοδοξίας των στεγανών και των ψεύτικων προτύπων που μας σερβίρουν.
Ας κάνουμε τα παιδιά να έχουν τουλάχιστον δύο στοιχεία: λεβεντιά και χαμόγελο.
