Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Κουΐζ μέτριας δυσκολίας: Στέκεται πρωθυπουργός για τον οποίο α) ένας «δικός» του περιφερειάρχης «δεύτερης» κατηγορίας εκφράζεται αγοραία γι’ αυτόν και αρνείται συνεργαστεί μαζί του,
β) οι πολίτες …δέρνουν την αστυνομία, που τρέπεται σε φυγή,
γ) σε συγκρότημα που… στηρίζει την κυβέρνηση, ασύδοτος ραδιοφωνικός παραγωγός – του αποδίδει χαρακτηρισμούς όπως «άνους», «όνειδος» και «φασίστας»,
δ) σε κάθε απόπειρα διαχείρισης κρίσης οι υπουργοί του έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση;
Ο καθένας μπορεί να δώσει όποια απάντηση κρίνει. Αλλά όλα δείχνουν ότι -όπως είναι προβλέψει το ΑΠ μετά τις εκλογές του 2019 -η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η…τιμωρία του.
Μέσα σε ένα εξάμηνο αποδεικνύεται ο χειρότερος πρωθυπουργός, με τη χειρότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση.
Όπως ήταν χειρότερη και η αντιπολίτευση που έκανε. Ότι τον προώθησαν μιντιάρχες και οικονομικοί παράγοντες στη θέση του προκατόχου του με θεμιτούς και -κυρίως- αθέμιτους τρόπους, δεν αλλάζει την εικόνα του.
Σύμφωνα με έμπειρους πολιτικούς παρατηρητές το προσδόκιμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι μικρότερο και από τον -απολύτως όμοιό του- έτερο κληρονόμο που έγινε Πρωθυπουργός.
Ο Γ. Παπανδρέου, έφυγε στη διετία, χωρίς εκλογές και χωρίς το κόμμα του να χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδεικνύεται εξ ίσου χάρτινος πύργος.
Για όλο και μεγαλύτερο αριθμό πολιτών- αλλά και για διεθνείς παράγοντες- ο ίδιος αποδείχθηκε νωρίς «λίγος» για το ρόλο του Πρωθυπουργού .
Η διαπίστωση αυτή είχε πάρει ήδη δραματικό χαρακτήρα όταν φάνηκε ότι χειρίζεται προσωπικά κρίσιμες πτυχές των εθνικών θεμάτων». Χωρίς συνεννόηση με τα άλλα κόμματα. Με τα αποτελέσματα που ξέρουμε. Αλλά δεν σταμάτησε στην επισφαλή για τη χώρα κατάσταση που προκάλεσε η κατευναστική πολιτική του στο Αιγαίο.
-Η υπόθεση του ποδοσφαίρου ανέδειξε την πλήρη ανικανότητα της κυβέρνησης του να διαχειριστεί τη σύγκρουση δυο οικονομικών παραγόντων.
-Η αντίδραση στην εμφάνιση κορονοϊού, είναι στομφώδης, ερασιτεχνική και προκλητικά επικοινωνιακή. Με συνέπεια να πολλαπλασιάζει τον πανικό.
-Η αποτυχία στο μεταναστευτικό εκδηλώθηκε με αντινομίες που απέληξαν το όργιο της αστυνομικής επέμβασης-φιάσκο των τελευταίων ημερών.
Αδειάζει η κλεψύδρα
Αυτά αποδιάρθρωσαν το κυβερνητικό αφήγημα περί επιτυχούς διακυβέρνησης, κοινωνικά ανεκτής- παρά τη διαρκή αντικοινωνική νομοθέτηση.
Η διαρκής επιστράτευση ΜΜΕ, δημοσκόπων και διατεταγμένων αρθρογράφων, προκειμένου να συντηρήσουν την εικόνα της επιτυχίας και του «καλύτερα προετοιμασμένου Πρωθυπουργού» καταρρέει στην πράξη- με την τραγική διαχείριση σε κάθε κρίση.
Η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί: η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ήδη αποτυχημένη. Κυβέρνηση χάους.
Πώς είναι δυνατόν να είναι επιτυχημένη μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό που έχει χάσει τον έλεγχο και αποτυχημένους υπουργούς;
Στο υπουργικό Συμβούλιο, αν εξαιρεθούν ο Τ. Θεοδωρικάκος, ο Χ. Σταϊκούρας, ο Γεραπετρίτης, ο Κ. Χατζηδάκης – που κάνουν επαρκώς τη δουλειά τους, οι υπόλοιποι αποδεικνύονται επιεικώς ακατάλληλοι.
Το ελαφρυντικό, ότι απλώς εκτελούν εντολές των «εποπτών» του από το Μέγαρο Μαξίμου δεν τους διασώζει.
Οι πιο χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, Ν. Δένδια και Ν. Παναγιωτοπούλου.
Δεν υστερούν σε αποτυχία στους τομείς τους ο Βασ. Κικίλιας, Νίκη Κεραμέως, Χ. Θεοχάρης, Μ. Βορίδης, ο ταραγμένος Άδωνις Γεωργιάδης και οι εκ μετεγγραφής Λίνα Μενδώνη και Μιχ. Χρυσοχοΐδης.
Κάποιοι άλλοι δεν είναι καν γνωστό ότι είναι υπουργοί. Η στρατολόγηση ασχέτων πολιτικά προσώπων σε ρόλους υφυπουργών, επιδεινώνει την κατάσταση. Τι μπορεί να περιμένει π.χ. κάποιος από την κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου;
Η παντοκρατορία ενός μόνου προσώπου στο Μέγαρο Μαξίμου και η στρατιά των μετακλητών, δίνει τον χαρακτήρα κακοδιοίκησης και φαυλότητας στο σύστημα Μητσοτάκη και αυτό καταγγέλλεται και από δικούς της.
Η κυβέρνηση πάσχει και στον τομέα της εκπροσώπησης με τον συμπαθή, πλην ατυχή, Στ. Πέτσα χάνει διαρκώς τη μπάλα, επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Επιπλέον είναι διάχυτη κοινή πεποίθηση για τη διασπορά της κυβερνητικής εξουσίας σε αναρμόδια πρόσωπα και παράγοντες εκτός πολιτικής.
Με όλα αυτά, όλο και περισσότεροι οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι η κλεψύδρα για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη αδειάζει νωρίς.
Πρόσωπα που προκαλούν
Ωστόσο αυτή η εξέλιξη δεν προεξοφλεί ότι επίκειται επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στη διακυβέρνηση. Ο πρώην πρωθυπουργός παραμένει χαρισματικός. Αλλά βρίσκεται καθηλωμένος σε ένα πλέγμα εσωκομματικών αντεγκλήσεων, προσωπικών δισταγμών, αναπαραγωγής κακών επιλογών σε πρόσωπα.
Ασαφείς πολιτικές αρχίζουν να περιορίζουν το βεληνεκές της προσωπικής επιρροής του στην ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη που το προικοδότησε τα τελευταία χρόνια με ποσοστά μεταξύ 32-36%.
–Η κομματική γραφειοκρατία αρνείται τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μένει χωρίς αρχηγικές κυρώσεις και προσπαθεί να θέσει υπό τον έλεγχό της το συνέδριο. Συνακόλουθα και την μετεξέλιξη της ιδεολογικής φυσιογνωμίας και την αντίστοιχης πολιτικής του κόμματος του Τσίπρα.
Γι’ αυτό τον λόγο δεν καρποφόρησε η προσπάθεια εγγραφής νέων μελών στο κόμμα. Η διεύρυνση αποτυγχάνει και ποιοτικά, επειδή στρέφεται σε αποσυνάγωγους, διαλυτικά στοιχεία με αρνητική συνεισφορά στο πρώην ΠΑΣΟΚ, πρόσωπα χωρίς επιρροή και πολιτικές δυνατότητες.
Για ορισμένους υπάρχει η αίσθηση ότι απλώς επιδιώκουν να «ξεπλυθούν»
Η αποδυνάμωση της προοπτικής για επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ενισχύεται από την αρνητική ανθρωπογραφία της μετεκλογικής περιόδου.
Ένας αριθμός παραγόντων που εκτέθηκαν με τη συμπεριφορά τους κατά την διακυβέρνηση Τσίπρα -ή είχαν αρνητική συμμετοχή του στις κυβερνήσεις του – συνεχίζουν να έχουν κεντρικό ρόλο στον κόμμα του.
Κινούνται στο προεδρικό περιβάλλον- παρότι προκαλούν αποστροφή στην κοινή γνώμη.
Ομοίως πρόσωπα που ευθύνονται για τις πρόσφατες εκλογικές αποτυχίες διεκδικούν νέους ρόλους.
Κανείς δεν μπόρεσε να μείνει ή να ξαναγίνει πρωθυπουργός με «καμένα» πρόσωπα δίπλα του.
Η «κανονική» ΝΔ επιστρέφει
Με τον Μητσοτάκη να καταρρέει και τον Τσίπρα να μην μπορεί να πάρει τη θέση του αμέσως, άρχισαν εκ νέου στη συντηρητική παράταξη -και σε οικονομικούς κύκλους που σχετίζονται παραδοσιακά μαζί της -οι διεργασίες για «αλλαγή εν πτήσει».
Ή αλλιώς για «αντικατάσταση αλόγου στη μέση του ποταμού».
Αυτό οδηγεί σε διερεύνηση της πιθανότητας για επανασυσπείρωση της Δεξιάς γύρω από άλλο πρόσωπο. Με απόσυρση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία.
Με άλλα λόγια: εξετάζεται κατά πόσο είναι εφικτό να παραμείνει στη διακυβέρνηση η «κανονική» Ν.Δ. με άλλον πρωθυπουργό και χωρίς να διαλυθεί η Βουλή.
