Του Μανώλη Κομνηνού
Το κτίριο που στέγασε τη μεγαλύτερη εφημερίδα στη διαδρομή του ελληνικού Τύπου… ντύνεται ξενοδοχείο. Οι εικόνες από το κτίριο που στέγασε επί δεκαετίες τα γραφεία της “Ελευθεροτυπίας” στην περιοχή του Νέου Κόσμου, προκαλούν αφόρητη μελαγχολία.
Ταξιδεύουν το μυαλό σε μια εποχή που χάθηκε. Πέρασε. Όχι τόσο χρονολογικά. Αλλά ποιοτικά. Το δημοσιογραφικό “παιδί” του Χρήστου Τεγόπουλου μεγάλωσε γενιές αναγνωστών και δημοσιογράφων. Καταφέρνοντας να συνθέτει διαφορετικότητες και να δείχνει ανοχή στις αντίθετες ιδέες. Να τις αναδεικνύει και να τις προβάλλει.
Αυτή ήταν η “Ελευθεροτυπία”. Έτσι θα έπρεπε να είναι οι εφημερίδες. Ίσως, αν ήταν, η συνολική κατάρρευση του έντυπου Τύπου και η σοκαριστική απαξίωση των ΜΜΕ στα μάτια της κοινωνίας, να μην ήταν τόσο θυελλώδεις.
Πολλά τα “αν”. Η εικόνα ωστόσο σε προσγειώνει απότομα. Πολύ κρίμα…
