Του Περικλή Αθηναίου
Την 8η Φεβρουαρίου του 2000, ο Κωστής Στεφανόπουλος επανεκλέγεται Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αυτή τη φορά, με την κοινή υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ (του Κώστα Σημίτη) και της Νέας Δημοκρατίας (του Κώστα Καραμανλή).
Ήταν η έναρξη της δεύτερης θητείας ενός ευπατρίδη της πολιτικής στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, μετά την εκλογή του 1995. Τότε, μόνο από το ΠΑΣΟΚ (του Ανδρέα Παπανδρέου), με τη στήριξη της αποθνήσκουσας ΠΟΛΑΝ του Αντώνη Σαμαρά, στο πλαίσιο μιας συμμαχίας που απέτρεψε την επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας (του Μιλτιάδη Έβερτ) στην εξουσία. Και χάρισε στο ΠΑΣΟΚ σχεδόν μια δεκαετία στη… νομή της εξουσίας.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος υπήρξε από τις πιο αξιοπρεπείς προσωπικότητες του δημοσίου βίου και της πολιτικής. Μέχρι να εκλεγεί το 1995 ωστόσο, ήταν… “απόβλητος”. Στο περιθώριο της πολιτικής, και έχοντας αποτύχει πλήρως με τη Δημοκρατική Ανανέωση.
Η θητεία του στο Προεδρικό Μέγαρο ακέραιη και αξιοπρεπής. Διαδέχτηκε ωστόσο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και, όσο άδικο κι ακούγεται, με τη δική του θητεία ο ανώτατος πολιτειακός θεσμός… άλλαξε ράφι και ταχύτητα. Ποτέ έκτοτε δεν επελέγη για Πρόεδρος της Δημοκρατίας ένας “μεγάλος”. Πολύ περισσότερο “μεγαλύτερος” από τον εκάστοτε πρωθυπουργό.
