Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην Σπάρτη, στο πλαίσιο του δημοκρατικού καλέσματος για ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία (Αμφιθέατρο Πανεπιστημίου Πελοποννήσου)
Σας ευχαριστώ όλους και όλες για την υποδοχή και για την παρουσία σας, σε μια πολύ ζεστή συγκέντρωση σήμερα εδώ στη Σπάρτη. Η παρουσία σας σηματοδοτεί το μεγάλο ενδιαφέρον –σε κάθε γωνιά της χώρας όπου πηγαίνουμε– που έχουν οι πολίτες, σε μια περίοδο που δεν είναι προεκλογική, αλλά που εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής και αδιαμεσολάβητης σχέσης των πολιτών με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική γενικότερα, με την ενεργό δράση.
Γι’ αυτό και δεν θέλουμε να βρισκόμαστε δίπλα στους πολίτες μονάχα όταν έρχεται η ώρα να ζητήσουμε τη ψήφο τους, αλλά βρισκόμαστε και τώρα για να ζητήσουμε τη γνώμη τους. Και να ζητήσουμε τη στήριξη και τη συμβολή για να αντιμετωπίσουμε, από τη θέση που σήμερα βρισκόμαστε, τα μεγάλα προβλήματα, μέσα από αγώνες και διεκδικήσεις, αλλά και να διαμορφώσουμε σύντομα το πρόγραμμα εκείνο που θα μας οδηγήσει με νέους όρους σε μια διακυβέρνηση μακράς πνοής, που θα ανοίξει δρόμους δικαιοσύνης, ισότητας και προκοπής για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Διότι αυτός είναι ο στόχος μας.
Συνηθίζω, όπως θα έχετε δει ίσως από φωτογραφίες ή από βίντεο στο διαδίκτυο, αυτού του είδους την αδιαμεσολάβητη επαφή με τους πολίτες στην προοπτική της ανασυγκρότησης του κόμματος, στην πορεία τους προς το 3ο συνέδριό του, να μην κάνουμε μόνο ομιλίες, αλλά να κάνουμε και συζήτηση και διάλογο. Συνήθως με έχετε δει με ένα μικρόφωνο να κυκλοφορώ πάνω κάτω, να απευθύνομαι στον κόσμο, να παίρνει και ο κόσμος τον λόγο, να ρωτάει και να τοποθετείται. Σήμερα είναι η πρώτη εκδήλωση που μου είπαν: «όχι, θα μιλήσεις από το βήμα»! Ο βουλευτής σας, ο Στ. Αραχωβίτης φταίει γι αυτό. Του λέω, «μα γιατί»; Και που λέει: «γιατί εμείς είμαστε Λάκωνες και δεν θέλουμε πολλά-πολλά, θέλουμε λίγα και σταράτα». Πάω πάσο. Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο περιεκτικός μπορώ στην απεύθυνσή μου προς εσάς και θα προσπαθήσω να προλάβω, αν θέλετε, τα πιθανά ερωτήματα τα οποία θα μπορούσαν να τεθούν.
Βρισκόμαστε μόλις εφτά μήνες μετά την εκλογική αναμέτρηση του περασμένου Ιούλη. Εφτά μήνες μετά τις εκλογές και έχει αρχίσει πλέον να γίνεται εμφανές ότι όχι μόνο δεν έγινε ο ουρανός πιο γαλανός, όπως μας υποσχέθηκε και μας ανακοίνωσε το βράδυ των εκλογών ο κ. Μητσοτάκης, αλλά, απεναντίας, πολλά μαύρα σύννεφα έχουν πυκνώσει κι έχουν συσσωρευτεί πάνω από την Ελλάδα. Και οι προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει προκειμένου να πείσουν μεγάλο μέρος των πολιτών να ψηφίσει τη ΝΔ και να καταψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, με την στήριξη βεβαίως μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ, ιδίως οι προσδοκίες της μεσαίας τάξης, διαψεύδονται παταγωδώς η μια μετά την άλλη.
Και αναρωτιέμαι σήμερα:
Πού είναι η περιβόητη ανάπτυξη του 4% που θα ερχόταν τον αμέσως επόμενο χρόνο μετά τις εκλογές; Γιατί δήθεν εμείς ήμασταν αυτοί που εμποδίζαμε την ανάπτυξη και θα ερχόταν μια φιλοεπενδυτική και φιλοεπιχειρηματική κυβέρνηση και θα έφερνε ξαφνικά την ανάπτυξη στο 4%.
Πού είναι η καταιγίδα των επενδύσεων και οι επενδυτές που θα ερχόντουσαν μαζικά στη χώρα;
Που είναι οι περιβόητες μπουλντόζες που την πρώτη εβδομάδα, μας έλεγαν, θα ερχόντουσαν να πιάσουν δουλειά στο Ελληνικό; Γιατί τάχα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τις εμπόδιζε και καθυστερούσε το έργο. Μια κυβέρνηση που πήρε το έργο στο μηδέν και το έφτασε έως εκεί που το έφτασε, στο 90% της υλοποίησής του και σήμερα βλέπουμε ότι αυτοί που έταζαν ότι θα το προχωρήσουν με ταχύτατους ρυθμούς όχι μόνο να μην το προχωρούν αλλά να κωλυσιεργούν.
Πού είναι οι θέσεις εργασίας, οι δουλειές για όλους που διαφήμιζαν, αν θυμάστε, προεκλογικά;
Πού είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού που μας είπαν; Εμείς αυξήσαμε, με νομοθετική παρέμβαση, 11% τον κατώτατο μισθό αμέσως μόλις βγήκαμε από τα μνημόνια της χρεοκοπίας και είχαμε δεσμευτεί για 7,5% συν 7,5% για το 2020 και το 2021. Και αυτοί είχαν πει διπλάσιο των ρυθμών ανάπτυξης. Έστω, λέμε εμείς. Θα έπρεπε λοιπόν να φέρουν ρύθμιση για αύξηση 5% του κατώτατου μισθού. Αντ’ αυτού όμως, μας λένε ότι, όσο αύξησε, αύξησε ο ΣΥΡΙΖΑ -τα αύξησε όλα μαζί. Τα επόμενα τρία τέσσερα χρόνια δεν θα υπάρξει αύξηση, γιατί τον αύξησε πέρσι το ΣΥΡΙΖΑ 11%.
Πού είναι οι περιβόητες ελαφρύνσεις για τους αδύνατους και τους μεσαίους; Για να είμαστε ειλικρινείς, ελαφρύνσεις υπήρξαν αλλά όχι για τους αδύναμους και τους μεσαίους. Εμείς είχαμε νομοθετήσει τη μείωση του ΕΝΦΙΑ. Και, λίγο πριν εφαρμοστεί νομοθετήσαμε, πέρσι τέτοιο καιρό σχεδόν, και νέα μείωση του ΕΝΦΙΑ. Είχαμε προϋπολογίσει και στον προϋπολογισμό του 2019 που ψηφίσαμε, ήρθαν και πρόσθεσαν –θα εφαρμοζόταν όμως από το καλοκαίρι, δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί στη δική μας θητεία– ήρθαν και έφεραν 205 εκ. παραπάνω από το απόθεμα του προϋπολογισμού που είχαμε αφήσει. Για ποιο λόγο; Για να είναι οριζόντια η μείωση, για τα υψηλά βαλάντια. Διότι εμείς είχαμε νομοθετήσει μια προοδευτική μείωση. Ποσοστιαία μεγάλη μείωση γι’ αυτούς που έχουν μικρές ιδιοκτησίες, μικρότερη για τις μεσαίες, μικρότερη για τα υψηλά βαλάντια. Όταν όμως νομοθετείς οριζόντια, αυτός ο οποίος έχει βίλες με πισίνες και έχει ποσοστιαία την ίδια μείωση με αυτόν που ζει σε ένα διαμέρισμα, αντιλαμβάνεστε ότι το όφελός του ποσοτικά είναι υπερπολλαπλάσιο από την ελάφρυνση που έχει αυτός ο οποίος ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα.
Άρα, για να είμαστε ειλικρινείς, έγιναν ελαφρύνσεις, αλλά όχι στη μεσαία τάξη και στους αδύναμους. Έγιναν στους έχοντες και τους κατέχοντες. Στους λεγόμενους προνομιούχους και όχι στους μη προνομιούχους. Στους μη προνομιούχους τι είχαμε; Είχαμε μαζικές απολύσεις που επέστρεψαν. Μετά από πάρα πολλά χρόνια, είδαμε μαζικές απολύσεις στον χώρο των τραπεζών, που από την μεταπολίτευση και μετά δεν έχουν γίνει μαζικές απολύσεις στις τράπεζες. Είχαμε μαζικές απολύσεις σε κερδοφόρες επιχειρήσεις όπως ο ΟΤΕ και όλα αυτά είναι αποτέλεσμα ενός κλίματος που έχουν δημιουργήσει μετά την εκλογή τους. Ενός κλίματος ασυδοσίας για την μεγάλη κερδοφορία. Ενός κλίματος ασυδοσίας, ανομίας και αναρχίας σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις.
Το τελευταίο εξάμηνο όμως, και αυτό είναι το χειρότερο, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, καταγράφτηκαν μια σειρά από αρνητικά ρεκόρ στην απασχόληση. Και με βάση τα στοιχεία της Εργάνη, για πρώτη φορά μετά από τέσσερα συνεχόμενα χρόνια που είχαμε σειρά θετικών ρεκόρ στη μείωση της ανεργίας, είδαμε να “τσιμπάει” ξανά η ανεργία στον τόπο μας. Και είδαμε να αυξάνονται, με βάση τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων τον Δεκέμβρη σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα τον Νοέμβρη κατά 46.000. 4,5% αύξηση, αλλά και σε σύγκριση με τη προηγούμενη χρονιά, γιατί αυτό έχει μια ιδιαίτερη αξία, ενώ κάθε χρόνο από το 2015 και μετά, χρόνο με τον χρόνο είχαμε λιγότερους ανέργους και αποκλιμάκωση του ποσοστού της ανεργίας, που το παραλάβαμε στο 28% κοντά και πήγε στο 17%, φέτος βλέπουμε για πρώτη φορά να έχουμε αύξηση ξανά και έτσι ο Δεκέμβρης του 2019 σε σχέση με τον Δεκέμβρη του 2018 έχουμε μια αύξηση 14%.
Και ταυτόχρονα –θα σας κουράσω ίσως λίγο αλλά θα σας πω κάποια στοιχεία τα οποία δεν θα τα ακούσετε στα δελτία των ειδήσεων το βράδυ, εκεί θα ακούτε άλλα πράγματα, εκεί θα ακούτε πώς προσπαθούν να κρύψουν στοιχεία της πραγματικότητας, όχι να αναδείξουν προβλήματα, να κρύψουν προβλήματα, εγώ θα σας πω τα πράγματα όπως έχουν– μειώθηκαν οι εξαγωγές 11,4% σε σχέση με το 2018, η οικοδομή έπεσε 10% τον Οκτώβρη του 2019 σε σχέση με τον Οκτώβρη του 2018 και η βιομηχανική παραγωγή 8,1%. Άρα λοιπόν κάποιο λάκκο έχει η φάβα σε σχέση με τον ουρανό που θα γίνει πιο γαλανός. Σύννεφα συσσωρεύονται.
Για τέσσερα συνεχόμενα έτη, κάθε Δεκέμβρη, στην αρχή από το απόλυτο υστέρημα, πιο μετά από το υπερπλεόνασμα, αλλά κάθε Δεκέμβρη, δίναμε ό,τι περίσσευε θετικά στον προϋπολογισμό στους πιο αδύναμους. Κάθε χρόνο. Και πέρσι τον Δεκέμβρη μοιράσαμε 850 εκατομμύρια ευρώ σε αυτούς που είχαν ανάγκη.
Φέτος μοιράσανε λιγότερα από 200 και πανηγύριζαν κιόλας. Η διαφορά αυτή δεν φάνηκε μονάχα στους ανθρώπους εκείνους, ιδίως τους ηλικιωμένους, οι οποίοι με μια αξιοπρέπεια είχαν την δυνατότητα να δώσουν ένα δώρο στις γιορτές στα εγγόνια τους και φέτος δεν το βρήκανε. Δεν φάνηκε μονάχα σε αυτούς οι οποίοι είχαν έστω μια βοήθεια να περάσουν τις γιορτές με αξιοπρέπεια, όχι μόνο οι ηλικιωμένοι, αλλά και οι άνθρωποι του μόχθου, φάνηκε και στην αγορά. Διότι ο τζίρος στα καταστήματα φέτος έπεσε 30%. Αν κάνετε μια βόλτα και μιλήσετε με καταστηματάρχες, με ανθρώπους της αγοράς, με εμπόρους, θα το συνειδητοποιήσετε αυτό. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν είχε συμβεί αυτό επί των ημερών μας, αν είχε πέσει ο τζίρος της χριστουγεννιάτικης αγοράς, 30% περίπου όπως έπεσε φέτος, η ΓΣΕΒΕΕ το λέει αυτό, δεν το λέω εγώ, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ θα υπήρχε άλλο θέμα με το οποίο θα ασχολούνταν από το πρωί μέχρι το βράδυ τα δελτία ειδήσεων και τα ΜΜΕ;
Τώρα όμως η έγνοια δεν είναι πώς θα προβάλλουν το πρόβλημα, αλλά πώς θα το κρύψουν το πρόβλημα. Μας λένε, θα θυμάστε όλο το διάστημα που δίναμε μια πολύ σκληρή μάχη με τους εταίρους – ο θεός να τους κάνει εταίρους – και με τους θεσμούς και με το ΔΝΤ, που ήθελε να επιβάλει τιμωρητικά στη χώρα μια επιπλέον μείωση στις συντάξεις, που εμείς αντισταθήκαμε από την πρώτη στιγμή σε αυτή τη μείωση και δώσαμε τη μάχη και κερδίσαμε τελικά να μην μειωθούν οι συντάξεις. Θα θυμάστε ότι είχαν προεξοφλήσει τη μείωση αυτή και βγαίνανε τότε στις πρωινές εκπομπές με πινακάκια και μας λέγανε πόσο για τον κάθε συνταξιούχο θα μειωθεί σύνταξη (όχι μόνο ο Αυτιάς. κι άλλοι τα κάνανε) και η αίσθηση που είχε δοθεί στους άμοιρους συνταξιούχους ήταν πως είχαν χάσει ήδη τα λεφτά. Όχι ότι θα τα χάσουν όταν έρθει το 2019, τα είχαν χάσει από το καλοκαίρι του 2018 τα λεφτά! Τόσο πολύ τους είχαν σκοτεινιάσει την ψυχή. Τώρα, κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Επί τρεις μήνες παρουσιάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ πινακάκια για τα λεφτά που θα πάρουν. Τόσα λεφτά έχουν πάρει αυτοί οι συνταξιούχοι – αέρα κοπανιστό – που αισθάνονται ήδη ευτυχισμένοι. Μέχρι κι εμείς που δεν είμαστε συνταξιούχοι νομίζουμε ότι πήραμε λεφτά. Τόσους πίνακες που μας έχουν δείξει στην τηλεόραση. Αλλά θέλω να σας ρωτήσω ένα πράγμα, διότι ξέρετε οι αριθμοί είναι ένα περίεργο πράγμα. Είναι ύπουλο πράγμα και δεν μπορείς να κρύψεις την αλήθεια με τους αριθμούς. Αφού λοιπόν μοίρασαν τόσα λεφτά και ο Βρούτσης έβγαινε κάθε πρωί και έλεγε πόσα θα μοιράσει και πόσο θα αυξήσει τις συντάξεις, βλέπουμε ότι στον προϋπολογισμό, το κονδύλι που έχει προϋπολογιστεί συνολικά για συνταξιοδοτική δαπάνη για το 2020, είναι κατά 200 εκ. λιγότερο, από αυτό που δίναμε εμείς το 2019. Πείτε μου εσείς πως μπορεί να συμβαίνει αυτό;
Έπρεπε να τσακωθούν τα συμφέροντα τα ολιγαρχικά, τα επιχειρηματικά, τα μιντιακά για το ποδόσφαιρο για να βγάλουν στα ΜΜΕ – τώρα το ανακαλύψανε – ότι τελικά δεν θα αυξηθούν οι συντάξεις, αλλά θα μειωθούν. Το είπαν τώρα. Όχι όλοι, αυτοί που τσακώθηκαν το είπανε. Αυτή είναι η πραγματικότητα, είναι για γέλια, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα στη χώρα. Η πολιτική, οικονομική και μιντιακή πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2020.
Το ουσιαστικό όμως δεν είναι αυτό. Το ουσιαστικό είναι ότι η κυβέρνηση δημιούργησε βεβαίως ψευδείς εντυπώσεις περί δήθεν γενικευμένων αυξήσεων, όμως στην ουσία αυτό που κάνει είναι ότι κόβει μια ολόκληρη σύνταξη από τους χαμηλοσυνταξιούχους και παίρνει κάποια από τα χρήματα αυτά, 200 εκ. λιγότερα όμως πάλι, προκειμένου να ενισχύσει και να διορθώσει κάτι στους υψηλότερους συνταξιούχους. Δηλαδή κάνουν μια αναδιανομή υπέρ των λίγων πάλι. Αλλά, το κρίσιμο είναι ότι οι συνταξιούχοι θα δουν σοβαρές απώλειες από την κατάργηση της λεγόμενης 13ης σύνταξης.
Θυμάστε που μας κατηγόρησαν ότι είναι επίδομα; 820 εκ. αποφασίσαμε να δοθεί ως 13η σύνταξη, έτσι την ονομάσαμε, που ήταν ολόκληρη για τους χαμηλοσυνταξιούχους, μικρότερη για τους μεσαίους και ακόμα μικρότερη για τους υψηλούς, με στόχο όμως το 2021, με τον δημοσιονομικό χώρο που είχαμε προϋπολογίσει, να γίνει ολόκληρη για όλους. Αλλά, την είχαμε νομοθετήσει, επαναλαμβάνω, όχι ως επίδομα όπως επίτηδες μας είπανε, αλλά ως μόνιμη παροχή. Την είχαμε προϋπολογίσει και στον επόμενο προϋπολογισμό ως μόνιμη παροχή. Την καταργούν. Και την καταργούν, παρότι αυτή η νομοθέτηση η δική μας τους δέσμευε γιατί είχε μόνιμο χαρακτήρα. Στην αρχή είπαν, με μισή καρδιά, εντάξει αφού ψηφίστηκε κι εμείς θα την κρατήσουμε, αυτό είχανε πει. Στη συνέχεια εμφάνισαν όμως το πραγματικό τους πρόσωπο: την καταργούν χωρίς περιστροφές και προχωρούνε σε αυτή την ανάποδη αναδιανομή, όπως σας είπα.
Επειδή δεν θέλω να μιλώ μόνο για τους συνταξιούχους, να μιλήσω για όλους. Στις εισφορές επίσης, προχωρούν σε μια αύξηση για τη μεγάλη πλειοψηφία των ελευθέρων επαγγελματιών. Το 90% των ελευθέρων επαγγελματιών θα δει αύξηση στις εισφορές, περίπου 20%. Έτσι λοιπόν επιβάλλεται ένα άδικο σύστημα που ευνοεί τα υψηλά και πολύ υψηλά εισοδήματα, σε βάρος των χαμηλών εισοδημάτων και των μεσαίων εισοδημάτων, αφού ένας ελεύθερος επαγγελματίας με εισόδημα 7.000 ευρώ θα πληρώνει τα ίδια με αυτόν που βγάζει 70.000 ευρώ, γιατί επαναφέρουν το παλιό σύστημα των κλάσεων.
Το πιο ακραίο όμως, γιατί πιστεύω ότι ακόμα δεν έχουμε δει στην ολότητα τους την διάψευση των προσδοκιών και το νεοφιλελεύθερο σχέδιο που επεξεργάζεται η σημερινή κυβέρνηση, είναι αυτό που ετοιμάζουν για την πρώτη κατοικία. Θα θυμάστε ότι με νύχια και με δόντια απέναντι στους δανειστές, δημιουργήσαμε ένα πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Τώρα, ο κ. Γεωργιάδης, ήταν κυνικά ξεκάθαρος. Να μην χαλάμε τις καρδιές μας, είπε, από 1η Μαΐου δεν θα υπάρχει πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Από πρώτη Μαΐου ξεκινάνε οι πλειστηριασμοί, αυτό μας είπε. Ο κ. Γεωργιάδης τελικά, έταζε μπουλντόζες για το Ελληνικό, αλλά η μόνη μπουλντόζα που φέρνει είναι αυτή που στοχεύει την πρώτη κατοικία που θα βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια των φτωχών ανθρώπων. Αλλά, επειδή ο κ. Γεωργιάδης είναι γνωστό ότι δεν ντρέπεται να λέει πράγματα με ένα τρόπο ιδιαίτερο, είπε και κάτι ακόμα. Προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Είπε ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας δεν πρέπει να υπάρχει διότι είναι κακό για την οικονομία και μάλιστα είπε ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο παράδειγμα σε καμία άλλη ανεπτυγμένη χώρα. Εγώ θα ήθελα σήμερα να τον προκαλέσω, να μας πει αν υπάρχει ανεπτυγμένη χώρα οπουδήποτε αλλού και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, που μέσα σε ένα χρόνο, το 2010, έχασε μονομιάς το 25% του εθνικού της πλούτου, διότι αυτό συνέβη στην Ελλάδα. Και αν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη που η ανεργία σκαρφάλωσε σε ενάμιση χρόνο από το 6% στο 28%, γιατί αυτό συνέβη στην Ελλάδα. Να μας πει αν υπάρχει πουθενά άλλο παράδειγμα για να δούμε αν χρειάζεται η όχι ένα πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας.
Να πω ότι κοινωνικό κράτος υπάρχει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Στη Γαλλία, πάνω από 13 εκ. άνθρωποι ζουν σε δημόσιες κατοικίες, τα λέω αυτά για να μας ακούν οι «μενουμευρωπαίοι». Στη Βιέννη, το 62% ζει σε κοινωνική κατοικία με κρατική επιχορήγηση. Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, αφού μας λέει ότι είναι κακό για την οικονομία χωρίς να λαμβάνει υπ όψιν τι συνέβη σε αυτή την χώρα την περίοδο της κρίσης, και μας λέει ότι δεν θα επιχορηγούμε και δεν θα επιδοτούμε τους μπαταχτσήδες. Θέλω να ρωτήσω και κάτι άλλο σε αυτόν που κατηγορεί τους μπαταχτσήδες. Πώς είναι δυνατό να ζητά από τις τράπεζες, να δίνει το πράσινο φως να κτυπήσει τους δήθεν μπαταχτσήδες, παίρνοντας τους το σπίτι, όταν δεν έχουν πραγματικά να πληρώσουν; Να μας πει τι έκανε το κόμμα του με τα θαλασσοδάνεια που πήραν από τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν από το υστέρημα του ελληνικού λαού. Αν θέλει να μιλάμε για μπαταχτσήδες. Τι έκανε η ΝΔ με τα δάνεια, πάνω από 200 εκ., να το κάνουν το ίδιο λοιπόν όσοι άνθρωποι βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο και κτυπάει η καρδιά τους μην τυχόν και χάσουν το σπίτι τους όταν δεν έχουν να πληρώσουν. Ας μην πω τώρα για τον Κήρυκα Χανίων, γιατί θα το χοντρύνουμε το πράγμα.
Η κυβέρνηση, μόλις μέσα σε επτά μήνες, μας έχει δείξει ένα πρόσωπο κυνισμού αλλά και ανικανότητας. Ένα μείγμα κυνισμού και ανικανότητας, που ανταγωνίζονται τα δύο αυτά στοιχεία, ο κυνισμός και η ανικανότητα. Σας ζητώ να δείτε να δείτε τι κάνανε αυτούς τους επτά μήνες στο προσφυγικό. Στο προσφυγικό, μας λέγανε προεκλογικά, ότι τους πρόσφυγες και τους μετανάστες τους φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και τους προσκαλεί και φταίει η κ. Τασία που έρχονται στην Ελλάδα και ότι δεν είναι μια παγκόσμια κρίση, που φυσικά δεν έχουμε ξαναδεί τέτοια, και είναι ένα πρόβλημα που θα μείνει, δυστυχώς, διότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έρχονται για να μείνουν στην Ελλάδα, έρχονται για να πάνε στη Γερμανία. Αυτά μας έλεγαν προεκλογικά. Και ότι με το που θα αναλάβουν θα λύσουν το πρόβλημα και ότι εμείς δεν ξέρουμε να φυλάμε τα σύνορα. Μας λέγανε ότι η Μόρια, πράγματι είχε δύσκολες συνθήκες πάντα, ήταν η ντροπή της ανθρωπότητας. Αλλά είχε 5000 ανθρώπους. Σήμερα έχει 25000 ανθρώπους η Μόρια, αλλά δεν είναι η ντροπή της ανθρωπότητας. Και με το που ανέλαβαν, αποφάσισαν να καταργήσουν το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Δηλαδή, στη μόνη χώρα της Ευρώπης που θα έπρεπε να έχει αυτό το υπουργείο πάνω απ’ όλα τα άλλα, διότι είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες ροές, κατάργησαν το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και έλεγαν και ψέμματα μάλιστα ότι το κατάργησαν γιατί καμία άλλη Ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει.
Όλες οι σοβαρές ευρωπαϊκές χώρες έχουν. Άλλαξαν έξι υπουργούς. Πέρναγε η διαχείριση του προβλήματος από τον έναν στον άλλον. Στην αρχή ανέλαβε ο Κουμουτσάκος, μετά ανέλαβε ο Χρυσοχοϊδης, μετά ανέλαβε ο Θεοδωρικάκος, μετά ανέλαβε ο Παναγιωτόπουλος, μετά ανέλαβε αυτός ο υφυπουργός, ο στρατηγός, ο οποίος προχθές έμαθα ότι ανακάλυψε το μέγα κόλπο για να λυθεί το πρόβλημα. Έναν φράχτη πλωτό 2,5 χιλιομέτρων. Οι άνθρωποι έχουν αναγάγει την επικοινωνιακή πολιτική σε επάγγελμα, αλλά έχουν την αίσθηση ότι απευθύνονται σε αδαείς. Δυόμιση χιλιόμετρα όλο και όλο που χρησιμοποιούν για να μαζεύουν την ρύπανση και τις τσούχτρες. Θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των προσφυγικών ροών σε μια ακτογραμμή δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων με έναν φράχτη, που έχουν για να μαζεύουν τη ρύπανση και τις τσούχτρες, 2,5 χιλιομέτρων και αυτά έρχονται και τα πουλάνε στην ελληνική κοινή γνώμη. Βεβαίως, κόστισε και 500 χιλιάρικα δεν ξέρω ποιος θα επωφεληθεί από αυτό, ενδεχομένως κάποιος θα επωφεληθεί από αυτό. Εν τοιαύτη περιπτώσει, πιστεύω ότι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια κατάσταση τραγελαφική. Τους πήρε έξι μήνες για να συνειδητοποιήσουν ότι έπρεπε να είχαν κάνει αλλιώς τα πράγματα από την αρχή. Επανασύστησαν το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής που οι ίδιοι κατάργησαν με το που εξελέγησαν, αλλά θα έπρεπε να πάνε να ρωτήσουν τους ανθρώπους που μένουν στα νησιά μας, στη Λέσβο, στη Σάμο, στη Χίο, στη Λέρο, να πάνε και να τους ρωτήσουν αν αυτούς τους έξι μήνες οι ζωή τους έγινε καλύτερη ή χειρότερη από τις ατσαλιές τους και την ανικανότητα τους να διαχειριστούν το πρόβλημα αυτό.
Όμως, επικοινωνία δεν κάνουν μόνο στο θέμα το προσφυγικό. Επικοινωνία και μόνο επικοινωνία κάνουν και στο θέμα που πιστεύουν ότι πρέπει να απασχολεί από το πρωί μέχρι το βράδυ τον ελληνικό λαό, στο κρίσιμο θέμα της ασφάλειας.
Δεν πιστεύω πως κάποιοι ενδεχομένως θα έλεγαν ότι το θέμα της ασφάλειας αφορά τους συντηρητικούς πολίτες, όχι. Η ασφάλεια είναι ένα δικαίωμα για όλο τον ελληνικό λαό και είναι και ζήτημα δημοκρατίας και δικαιοσύνης, θα έλεγα εγώ. Ζούμε σε μια περίοδο μεγάλης έξαρσης της εγκληματικότητας, πιστεύω ότι είναι επίσης τραγελαφικό να γίνεται επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος αυτού. Διότι από τη μία τα ΜΜΕ κρύβουν επιμελώς την έξαρση της εγκληματικότητας και το βαρύ έγκλημα που αλωνίζει, τους μαφιόζους δηλαδή που δρουν ανενόχλητοι, τους εμπόρους ναρκωτικών που δεν τους αγγίζει κανείς και οι δίκες τους αναβάλλονται, αναβάλλονται, αναβάλλονται και οι υποθέσεις τους μπαίνουν στο συρτάρι για χρόνια και για δεκαετίες και από την άλλη εξαντλούνται σε επιδείξεις πυγμής και τσαμπουκά σε φοιτητές, νέους, πρόσφυγες, προσφυγομάνες, που τις βγάζουνε με επιχειρήσεις σε σπίτια φιλήσυχων ανθρώπων, όπως η περίπτωση του Ινδαρέ, του σκηνοθέτη, κι αυτή η επικοινωνιακή πολιτική δεν λύνει τα προβλήματα.
Αντιθέτως, νομίζω ότι τα βάζει κάτω από το χαλί. Η ασφάλεια πλέον δεν είναι ασφάλεια του πολίτη αλλά του τηλεθεατή. Είναι ένα τηλεοπτικό κατασκεύασμα προς πώληση και πιστεύω ότι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι απαιτούνται συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες για να αντιμετωπιστεί το πραγματικό έγκλημα και όχι για να γίνονται επιχειρήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα, όπως αυτές που κάνουνε κάθε τρεις και λίγο στο Κουκάκι, όπου για να βγάλουν 3,4,5,6 πόσοι είναι οι καταληψίες μιας στέγης, χρησιμοποιούν drones, επτακάμερα γιατί είναι και η τηλεοπτική κάλυψη, δεκάδες αστυνομικούς των Ειδικών Δυνάμεων λες και πάνε να συλλάβουν κανένα ληστή όπως ο Γιαγκούλας, παλαιότερα. Δεν ξέρω τι πάνε να κάνουν. Ενώ παλαιότερα αυτές οι επιχειρήσεις γινότανε με πολύ απλούστερο τρόπο, όχι επικοινωνιακό, ενδεχομένως με ένα απλό περιπολικό, που λέγανε σε αυτούς τους ανθρώπους, τους νέους, κυρίως, ως επί το πλείστον, να περάσουν έξω. Αυτό θα έπρεπε να γίνεται και σήμερα. Αλλά, επαναλαμβάνω, η εγκληματικότητα καλπάζει κι εμείς ασχολούμαστε με το Κουκάκι και τα Εξάρχεια μονάχα.
Την ίδια στιγμή και άλλοι κρίσιμοι τομείς που αφορούν την κοινωνία, η υγεία, η παιδεία, η αγροτική πολιτική έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Τα δημόσια νοσοκομεία μάλλον δεν τους αφορούν και πολύ. Βρίσκονται σε μια κατάσταση η οποία δεν είναι καλή. Έχουμε τον Φαρμακευτικό Σύλλογο να στέλνει σήμα επείγον για πρωτοφανή, όπως αναφέρει, δεν τα λέμε εμείς, έλλειψη φαρμάκων. Έχουμε καρκινοπαθείς να εκπέμπουν SOS, χωρίς όμως να εισακούονται. Έχουμε νοσοκομειακές μονάδες να υπολειτουργούν και να κλείνουν, αλλά το μόνο που φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη από τους χώρους των δημόσιων νοσοκομείων μας είναι τα γραφεία των διοικητών. Μόνο αυτό τους απασχολεί. Ποιον θα βάλουν διοικητή από τον κομματικό μηχανισμό. Χωρίς πτυχία βέβαια, γιατί οι “αριστότεροι” των αρίστων είναι αυτοί που φέρνουν ψήφους, όπως έγινε με τον διοικητή στα Τρίκαλα. Μια κατάσταση που μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω.
Και στην Παιδεία, εξυπηρέτηση συμφερόντων. Θα είδατε τι έγινε με τα κολέγια: το πρωτοφανές να εξισώνεται το πτυχίο ενός ιδιωτικού κολεγίου με το πτυχίο ενός δημόσιου πανεπιστημίου για τη συμμετοχή ενός αποφοίτου στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ για να διδάσκει γράμματα στα παιδιά μας. Και βεβαίως είχαμε και την εκδικητική απόφαση να κλείσουν 38 σχολές του δημόσιου πανεπιστημίου, στις οποίες οι νέοι φοιτούν δωρεάν. Και, βεβαίως, όταν αφήνεις τα δημόσια σχολεία χωρίς καθηγητές, όταν κλείνεις τμήματα του δημοσίου πανεπιστημίου, ξέρεις ότι ωθείς έναν σημαντικό αριθμό μαθητών στα ιδιωτικά σχολεία και στα κολέγια με δίδακτρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και, βεβαίως, όταν θέλεις να επαναφέρεις και τη βάση του 2010 στις πανελλαδικές και εξισώνεις τα πτυχία των κολεγίων με αυτά των ΑΕΙ, τότε δεν κάνεις τίποτα άλλο παρά ντελίβερι στα ιδιωτικά συμφέρονται και στους ιδιοκτήτες των κολεγίων. Και επειδή μιλώ εδώ στη Σπάρτη, από τα 38 τμήματα, 9 τμήματα αφορούν το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, αναφέρομαι σε τμήματα που δεν λειτούργησαν. Και εδώ στη Σπάρτη ήταν το Τμήμα Στατιστικής και Αναλογιστικής Επιστήμης το οποίο θα λειτουργούσε από φέτος και δεν λειτούργησε επειδή αποφάσισαν να ανασταλεί. Ελπίζω βέβαια να μην ακυρωθεί η λειτουργία του…
Για να απαντήσω σε ένα ερώτημα που έθεσε ένας φίλος πριν για την αγροτική οικονομία και για το λάδι: να πω λοιπόν ότι και για τους αγρότες μας τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά όσο θα περιμέναμε. Φέτος οι ελαιοπαραγωγοί στενάζουν, έχουν πέσει πάνω από 14% σε σχέση με τον μέσο όρο της προηγούμενης πενταετίας, πολύ παραπάνω σε σχέση με πέρσι. Και, βεβαίως, η άποψη μου είναι ότι, παρότι το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί από τη μια μέρα στην άλλη και θέλει μακρόπνοο σχεδιασμό, διότι ως χώρα έχουμε ένα προϊόν το οποίο θα έπρεπε να είναι το ανταγωνιστικό μας προϊόν για να μπορέσουμε να ενισχύσουμε την οικονομία μας –αν θέλουμε να ενισχύσουμε την παραγωγή, πρέπει να επενδύσουμε στα ποιοτικά προϊόντα και το λάδι είναι το κατεξοχήν ανταγωνιστικό προϊόν στην παγκόσμια αγορά. Όμως, στη σημερινή κατάσταση θα πρέπει να δοθεί και μια λύση στους ανθρώπους αυτούς πριν φτάσουμε σε αυτό τον σχεδιασμό και πώς μπορεί να γίνει.
Θα θυμηθώ λοιπόν ότι πέρσι τέτοια εποχή, είχα ζητήσει από τον Στ. Αραχωβίτη να απευθυνθεί ως υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης στον Ευρωπαίο επίτροπο κ. Χόγκαν. Του είχε στείλει λοιπόν ένα αίτημα έκτακτης ενίσχυσης, δεν θα αφορούσε μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες, έστειλε και μια αιτιολογημένη έκθεση, έθεσε λοιπόν το θέμα στο συμβούλιο των υπουργών Γεωργίας, και δεσμεύτηκε ο Χόγκαν για μια ενίσχυση, το 2019, 60 εκ. Αν προσθέσουμε σε αυτό και τα 50 εκ. που είχαμε διασφαλίσει από το de minimis, θα είχαμε τη δυνατότητα, μέσα στο 2019, 110 εκ. να δοθούν ως ενίσχυση στους ελαιοπαραγωγούς, μέχρι να προχωρήσουμε σε αυτόν τον σχεδιασμό. Απ’ ό,τι φαίνεται, η νέα κυβέρνηση δεν ακολούθησε αυτόν τον βηματισμό. Προφανώς. Διότι τα χρήματα αυτά δεν δόθηκαν ποτέ στους ελαιοπαραγωγούς. Και αυτό είναι ένα ζήτημα που θα ήθελα εδώ από τη Σπάρτη να το αναδείξουμε. Τουλάχιστον στα κεκτημένα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να υπάρχει μια συνέχεια. Έρχεται λοιπόν σήμερα ο κ. Βορίδης και λέει δεν μπορώ να παρέμβω, η αγορά θα τα ρυθμίσει. Δεν είναι έτσι, όμως. Το λάδι και το πώς αποτιμάται, για πάρα πολλά χωριά και για πάρα πολλές περιοχές, αποτελεί και ζήτημα κοινωνικής συνοχής και επιβίωσης για πολλές οικογένειες. Άρα, εμείς ζητάμε σήμερα εδώ από τη Σπάρτη αφενός μεν να υπάρξει μια εθνική στρατηγική, να κάτσουμε όλοι σε ένα τραπέζι να δούμε πώς μακρόπνοα μπορούμε να στηρίξουμε την ελαιοπαραγωγή. Αφετέρου όμως, στα χνάρια και στα βήματα που εμείς είχαμε ξεκινήσει πέρσι, φέτος η κυβέρνηση να διεκδικήσει και να βρει τον τρόπο να ενισχύσει τους ελαιοπαραγωγούς.
Μίλησα από την αρχή για ένα μείγμα ανικανότητας και κυνισμού και θα ήθελα να σας πω ότι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του μείγματος είναι ο τρόπος που διαχειρίστηκαν ένα ζήτημα που βεβαίως δεν είναι τόσο κρίσιμο όσο το προσφυγικό, όσο η ασφάλεια, όσο η κοινωνική πολιτική. Αλλά τελικά, αυτό το θέμα κοντεύει να γίνει εθνικό θέμα έτσι όπως το χειρίστηκαν και αναφέρομαι στην κρίση στον χώρο του ποδοσφαίρου. Μια κρίση που όμως αντανακλά το πώς είναι δομημένο και το πολιτικό μας σύστημα. Το πώς η οικονομική διαπλοκή με την πολιτική εξουσία έχουν γίνει ένα και το αυτό. Το πώς μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος δεν υπάρχουν βουλευτές οι οποίοι πρόσκεινται στην μια ή στην άλλη άποψη, αυτό είναι εύλογο και θεμιτό, αλλά που πρόσκεινται στον έναν ή τον άλλο ολιγάρχη.
Και βλέπουμε ότι ενώ άλλες κυβερνήσεις περνούσαν μεγάλες δυσκολίες –κι εγώ ως πρωθυπουργός στη διαχείριση μεγάλων και κρίσιμων ζητημάτων που δημιουργούσαν θέμα συνείδησης στους βουλευτές, όπως οι πιέσεις που δεχτήκαμε από την τρόικα για τα μνημόνια ή σε κρίσιμες συμφωνίες για τα εθνικά μας θέματα–, βλέπουμε τώρα ότι ο κ. Μητσοτάκης τέτοια προβλήματα και τέτοιες κρίσεις δεν αντιμετωπίζει για μεγάλα θέματα, αλλά τις αντιμετωπίζει για το ποδόσφαιρο. Όπως του είπα προχθές στη Βουλή, ο καθείς και η μοίρα του και ανάλογα με τις ικανότητές του. Αυτοί όμως, και αυτό είναι το πρόβλημα για τη χώρα, αντί να λύνουν προβλήματα, γεννάνε προβλήματα. Δημιουργούν προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Διότι, προσέξτε τώρα: Είναι γνωστές οι κόντρες των επιχειρηματιών που όλως περιέργως δεν έχουν στην ιδιοκτησία τους μόνο ποδοσφαιρικές ομάδες αλλά και μια σειρά από επιχειρήσεις και μια σειρά από ΜΜΕ και κανάλια και εφημερίδες κτλ. Και πολλές φορές οι ομάδες λειτουργούν ως μέσα για να στηρίζουν τα συμφέροντά τους. Είναι γνωστά όλα αυτά, νομίζω.
Λένε ότι φταίει ο Αυγενάκης. Εγώ δεν πιστεύω ότι φταίει ο Αυγενάκης. Μη ρίχνουμε όλες τις ευθύνες σε ένα υφυπουργό που κρύβεται τις τελευταίες ημέρες. Δεν τον βρίσκει κανείς πουθενά. Κρυμμένος είναι. Ούτε στη Βουλή δεν ήρθε να υπερασπιστεί αυτό που έκανε. Μας έλεγε ή δεν μας έλεγε ο κ. Μητσοτάκης ότι έχει φτιάξει το επιτελικό κράτος που είναι τόσο φοβερό και τρομερό που όλα τα αποφασίζει το Μαξίμου; Πώς είναι δυνατόν όλα να τα αποφασίζει το Μαξίμου αλλά όταν γίνεται καμιά πατάτα να φταίει ο υφυπουργός; Ο κ. Μητσοτάκης λοιπόν πήρε την απόφαση –το γιατί δεν μπορώ να το γνωρίζω και δεν θα εικάσω– μεσούσης μιας κρίσιμης διαδικασίας την οποία είχε αρχίσει να μελετά η ΕΕΑ, πήρε την απόφαση να αλλάξει δυο από τα πέντε μέλη. Και μάλιστα πήρε αυτή την απόφαση παρακάμπτοντας τον νόμο Βασιλειάδη, το νόμο που είχαμε ψηφίσει εμείς, που έλεγε ότι για να ορίσεις μέλη στην ΕΕΑ θα έπρεπε να έχεις τη σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Ήρθε λοιπόν στη Βουλή και την παραπλάνησε λέγοντας ότι θα μείνουν τα ίδια μέλη και πήγε μετά και τους άλλαξε, χωρίς να πάρει την έγκριση της Βουλής, μη γίνει βέβαια κάνα λάθος και μπουν αυτοί που δεν θέλουν. Και αφού λοιπόν τους άλλαξε, που η κοινή λογική λέει ότι τους άλλαξε για να ελέγξει το Μαξίμου τη σύνθεση της Επιτροπής, αυτή η Επιτροπή βγάζει μια απόφαση και βγαίνει ο Αυγενάκης και κάνει δήλωση ότι δεν του αρέσει η απόφαση.
Ποιους κοροϊδεύουν; Αλλά, πέραν αυτού, για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, είναι σαν να έχεις τον Κωνσταντινέα που είναι διαιτητής και να σφυρίζει ένα ποδοσφαιρικό αγώνα μέχρι το 90΄ και μετά να τον αλλάζεις και να βάζεις έναν άλλο διαιτητή. Και στο 93΄ να γίνεται μια αμφισβητούμενη φάση και να σφυρίζει πέναλτι. Τι θα πει η φίλαθλη γνώμη; Ό,τι και να έδινε. Είτε έδινε το πέναλτι είτε όχι, ξύλο θα έτρωγε και από τις δυο πλευρές. Όπως και τρώει τώρα ξύλο και από τις δυο πλευρές η κυβέρνηση! Αλλά το θέμα δεν είναι ότι τρώει ξύλο η κυβέρνηση. Το θέμα είναι ότι διχάζει και την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη και τον ελληνικό λαό. Και φτάσαμε στο σημείο, όπως έλεγε ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης, «όλη η κυβέρνηση να προσκυνά σώβρακα και φανέλες». Εκεί βρισκόμαστε.
Και φοβάμαι ότι το θέμα αυτό δεν θα σταματήσει εκεί, αλλά εν πάση περιπτώσει το συμπέρασμά μου είναι το εξής: εδώ δεν μπορούν χωρίσουν δύο γαϊδάρων άχυρα. Δεν μπορούν να διαχειριστούν τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες και δημιουργούν αντιθέσεις και διχασμούς, θα μπορέσουν να διαχειριστούν, ω μη γένοιτο, μια κρίσιμη κατάσταση στο Αιγαίο; Δεν μπορούν να διαχειριστούν τον κ. Μαρινάκη και τον κ. Σαββίδη, θα διαχειριστούν τον πρόεδρο της Τουρκίας, τον Ερντογάν; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα και αυτό λέει ο μέσος Έλληνας σήμερα, δεν το λέω εγώ. Αυτή είναι η μεγάλη ανησυχία που έχει ο ελληνικός λαός. Εμείς όπως γνωρίζετε, παραλάβαμε μια χώρα χρεοκοπημένη, με πολύ χαμηλή διεθνή αξιοπιστία τότε, το 2015, μαύρο πρόβατο ήμασταν, και καταφέραμε μέσα σε τεσσεράμισι χρόνια να φέρουμε την Ελλάδα από την εξώπορτα της Ευρώπης, που ήταν τότε, στο επίκεντρο των αποφάσεων.
Δημιουργήσαμε πολύ σημαντικές συμμαχίες στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Κύπρο μαζί και με άλλες χώρες. Καταφέραμε τη στήριξη σε ένα πρότζεκτ που αλλάζει την ενεργειακή ισορροπία, τον EastMed. Δημιουργήσαμε, μέσα από τη λύση που δώσαμε, αν και μας λοιδορήσανε, μας είπανε προδότες, για μια διαμάχη 30 ετών, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, δημιουργήσαμε μια προοπτική, ειρηνικής συμβίωσης και αναβάθμισης της γεωπολιτικής της χώρας. Και αυτοί που μας λοιδορήσανε τότε και μας είπανε προδότες, σήμερα λένε ότι θα την τηρήσουν και θα την τιμήσουν αυτή τη συμφωνία. Εδώ λοιπόν είναι η υποκρισία η μεγάλη. Εν πάση περιπτώσει, δεν μας πειράζει αυτό γιατί δεν το κάναμε για να κερδίσουμε ή να μην χάσουμε ψήφους. Το κάναμε γιατί η “πρώτη φορά Αριστερά” έχει τη βαριά ευθύνη, ότι κάνει να είναι προς όφελος της κοινωνίας και της πατρίδας, όχι προς όφελος του κόμματος, όχι για λίγες ψήφους. Εφαρμόσαμε λοιπόν ένα δόγμα μιας πολυδιάστατης και ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής, που έδωσε αυτοπεποίθηση στη χώρα και σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Και μέσα σε λίγους μήνες, βλέπουμε μια χώρα που ξανά αρχίζουν να μη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Βλέπουμε έναν πρωθυπουργό να πηγαίνει στον Λευκό Οίκο και να παρακαλάει τον Τραμπ μπας και μιλήσει 72 δευτερόλεπτα και να τον σκουντάει να πει μια λέξη.
Και λίγο μετά, να γίνεται μια κρίσιμη σύσκεψη στο Βερολίνο για το Λιβυκό, που τώρα δεν αφορά απλά μια γειτονική χώρα, αφορά την Ελλάδα άμεσα, γιατί ο Ερντογάν με την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης έχει συνάψει μια παράνομη συμφωνία. Και η Ελλάδα να μην καλείται σε αυτήν την σύσκεψη. Εγώ ήμουν εκεί, στο Παλέρμο στην προηγούμενη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη. Βλέπουμε και έναν πρωθυπουργό που δεν έχει φροντίσει η διπλωματία του.
Εγώ δεν θα πω ότι φταίει ο ίδιος. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Διότι, όταν δεν έχει φροντίσει από πριν να δοθεί συνέντευξη τύπου, προφανώς θα ψάχνει τρόπο να πει δυο λέξεις. Αλλά, γιατί πας στον Λευκό Οίκο, αν δεν έχεις τη δυνατότητα να θέσεις τον πολιτικό σου λόγο και να διεκδικήσεις πράγματα;
Αλλά, εκεί που δεν ψέλλισε μια κουβέντα για τα εθνικά μας δίκαια, ψέλλισε αρκετές λάθος κουβέντες σε άλλες εκδηλώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως για παράδειγμα εκεί που είπε μια φράση, εκεί μπόρεσε να την πει, αλλά ήταν λάθος φράση. Επιδοκίμασε τη δολοφονία του Ιρανού αξιωματικού, του Σολεϊμανί, από Αμερικάνους κομάντος, μία κίνηση πέρα και έξω από το Διεθνές Δίκαιο. Μα δεν έχει τίποτα άλλο η Ελλάδα να στηριχτεί πέρα από το Διεθνές Δίκαιο. Και εν πάση περιπτώσει, για ποιο λόγο το έκανε αυτό; Κανένας άλλος Ευρωπαίος ηγέτης δεν επιδοκίμασε αυτή τη στάση. Γιατί να μας φέρει αντίπαλους; Να μας κάνεις εχθρούς σε χώρες που δεν έχουμε κανένα λόγο να είμαστε αντίπαλοι και εχθροί. Και βλέπουμε τώρα να στέλνει και πυραύλους Πάτριοτ, που από το υστέρημα του ελληνικού λαού έχουμε αγοράσει για να φυλάμε τα ελληνικά νησιά, να τους στέλνει στην Σαουδική Αραβία. Άραγε για να φυλάνε ποιον στην Σαουδική Αραβία και Έλληνες στρατιώτες εκεί να τους χειρίζονται. Αυτές είναι επικίνδυνες κινήσεις που μας γεννούν μεγάλη ανησυχία, μεγάλη ανησυχία μας γεννούν.
Και βλέπουμε επίσης επικοινωνιακά παιχνίδια και στην εξωτερική πολιτική. Την ώρα που χθες έκοβε βόλτες το Oruc Reis, το ερευνητικό τουρκικό σκάφος στα νερά της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, επισήμως το υπουργείο Εθνικής Άμυνας διέρρεε ότι το παρέσυρε ο άνεμος και βρέθηκε εκεί. Προσέξτε όμως τώρα: το αστείο δεν είναι ότι είπαν αυτό, το αστείο είναι ότι ο άνεμος φυσούσε βορειοδυτικός. Και ο βορειοδυτικός άνεμος, αν είναι να παρασύρει, συνήθως καμιά ψαρόβαρκα παρασέρνει, όχι ένα τεράστιο πλοίο. Αλλά, εν πάση περιπτώσει το παρασέρνει ανατολικά. Δεν το παρασέρνει δυτικά. Αλλά εν πάση περιπτώσει ήταν ένα θαύμα αυτό, έγινε και αυτό το θαύμα. Και μετά από δυο μέρες, προχθές βγήκε ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Άμυνας σε μια δημόσια πολιτική εκδήλωση να μας λέει τι συζητούσε με τον Πρωθυπουργό. Μα είναι αυτή σοβαρή στάση αυτή; Να καρφώνει τώρα ο υπουργός τι του έλεγε και είπε λέει στον πρωθυπουργό, ψυχραιμία κ. πρωθυπουργέ. Ε, τι να πούμε.
Ψυχραιμία στον ελληνικό λαό που έχουμε μια κυβέρνηση κατώτερη των περιστάσεων, αυτό να πούμε.
Και για να κλείσω το θέμα αυτό, να πω ότι για μένα το κρίσιμο θέμα στην εξωτερική πολιτική είναι να μπορεί η χώρα να έχει συμμαχίες, να έχει στρατηγική. Αλλά, για να μπορεί να έχει και συμμαχίες και στρατηγική, θα πρέπει να είναι μια χώρα που δεν θα δηλώνει δεδομένη και προβλέψιμη.
Διότι, όταν στην εξωτερική πολιτική δηλώνεις στον σύμμαχό σου δεδομένος και προβλέψιμος, τότε είναι να σαν να του λες ότι δώσε όσα περισσότερα μπορείς στον γείτονα, διότι εμένα με έχεις ούτως ή άλλως στο τσεπάκι σου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και όταν δηλώνεις δεδομένος και προβλέψιμος εταίρος, ποιος και γιατί να σε πάρει στα σοβαρά;
Ποιος και γιατί να σε πάρει στα σοβαρά, όταν αντιμετωπίζεις ένα γεωπολιτικό ζήτημα, όπως το προσφυγικό σαν να είναι το επιτραπέζιο παιχνίδι, «Ναυμαχία»; Και γιατί να σε πάρει στα σοβαρά, όταν σε έχει δει ως αρχηγό της αντιπολίτευσης να ξεσηκώνεις όλον τον κόσμο και να δημιουργείς διχασμό και να δηλητηριάζεις τον λαό σου για μια συμφωνία, η οποία είναι προς όφελος της πατρίδας σου, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών;
Φίλες και φίλοι, με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα να κλείσω λέγοντάς σας ότι, αν ήταν κάποιος άλλος στη θέση μου, στη θέση του αρχηγού της αντιπολίτευσης, με τόσα ευτράπελα που έχουν γίνει σε λίγους μόνο μήνες, τόσες διαψεύσεις προσδοκιών αλλά και τόσο μεγάλα φάουλ που έχει κάνει η κυβέρνηση σε κρίσιμα θέματα, αν ήταν κάποιος άλλος, ξέρετε τι θα έκανε; Θα ζήταγε εκλογές.
Δεν θα τον αντιγράψω τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος ζήτησε εκλογές με το που εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Ωστόσο, έτσι όπως πάει και έτσι όπως πάνε τα πράγματα, δεν θα κληθώ να τις ζητήσω εγώ. Θα τις ζητήσει ο ίδιος, όχι από επιλογή, όπως λένε, αλλά από αδιέξοδο για να γλιτώσει τα χειρότερα για τον ίδιο. Και θα είναι καλοδεχούμενες, θα πω εγώ, γιατί πράγματι μας ενδιαφέρει όχι ο ίδιος να γλιτώσει τα χειρότερα. Μας ενδιαφέρει η χώρα να γλιτώσει τα χειρότερα.
Θέλω λοιπόν φίλες και φίλοι να σας ευχαριστήσω θερμά για τη σημερινή πολύ ζεστή σας παρουσία εδώ στη Σπάρτη που γεμίσατε ασφυκτικά ένα μεγάλο αμφιθέατρο. Και θέλω να σας ζητήσω από όλους και όλες, τους επόμενους μήνες και μέχρι το 3ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, να βρεθείτε όχι απλά ψυχικά κοντά μας ή δίπλα στις γραμμές μας. Να κάνετε το βήμα και να γίνετε ο ΣΥΡΙΖΑ εσείς, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κόσμος που τον στηρίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι πολίτες που του έδωσαν τα προηγούμενα χρόνια την ευκαιρία να παίξει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα.
Θέλουμε μια νέα σχέση του πολίτη με την πολιτική. Και αυτή η σχέση μπορεί να οικοδομηθεί με αμοιβαία εμπιστοσύνη μονάχα μέσα από τη συμμετοχή. Σας θέλουμε, λοιπόν, συμμέτοχους στις κρίσιμες αποφάσεις που θα πάρουμε και για το κόμμα μας αλλά και για το μέλλον αυτού του τόπου. Σας θέλουμε να κάνετε το βήμα να μας στηρίζετε αλλά και να παίρνετε μέρος και να συναποφασίζετε μαζί μας.
Σας καλούμε λοιπόν να ενταχθείτε στις γραμμές μας. Για να πετύχουμε μαζί νέες σημαντικές μεγάλες νίκες για την πρόοδο και τη δημοκρατία, για την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου που πιστεύω ότι είναι μονόδρομος και είναι κοντά.
Σας ευχαριστώ θερμά. Να είστε καλά. Γεια σας.
