Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Προηγήθηκε η οργή των κατοίκων στα νησιά εξαιτίας των αδιέξοδων επιλογών στο Μεταναστευτικό και της χαώδους κατάστασης που επικρατεί. Βγήκαν στους δρόμους μαζικά, χωρίς κομματική ταυτότητα, βροντοφώναξαν και κατήγγειλαν την κυβέρνηση. Τέτοιας έκτασης κινητοποιήσεις πρώτη φορά είδαμε, παρότι υπήρξε ανάλογη κρίση και το 2015.
Ενδεικτική της οργής ήταν η ακραία αποδοκιμασία κατά του Νότη Μηταράκη, που παραλίγο να πληρώσει τα σπασμένα όλων των άλλων. Η κυβέρνηση έχει χάσει την αποδοχή που απολάμβανε στις νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου και, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά το επόμενο διάστημα, αυτή η παγιωμένη άποψη θα «μπετοναριστεί». Η οργή -όπως πάντα συμβαίνει- θα εκφραστεί στις επόμενες εκλογές.
Ο,τι συμβαίνει στα ανατολικά της χώρας εν μέρει γίνεται αυτές τις μέρες και στον Βορρά. Οι υπουργικές παρεμβάσεις Αυγενάκη και ο ρόλος του πριν από την τιμωρία του ΠΑΟΚ προκάλεσαν αντικυβερνητικό ξέσπασμα, που έφτασε σε ακραίες μορφές αντίδρασης. Απαράδεκτες απειλές εκτοξεύτηκαν από οργανωμένους οπαδούς.
Οι δε βουλευτές Θεσσαλονίκης πέρασαν δύσκολες μέρες. Παρότι με τη γνωστή πλέον τροπολογία αποφεύχθηκε ο υποβιβασμός του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης, οι εντυπώσεις δεν αλλάζουν. Οι φίλαθλοι αλλά και πολλοί ουδέτεροι παρατηρητές σε Μακεδονία και Θράκη είδαν πίσω από όλα αυτά σχέδιο υπέρ των Αθηνών (ή, για την ακρίβεια, υπέρ του Πειραιά). Η διαγραφή Ζαγοράκη είναι και αυτή μια πιστοποίηση του χάσματος που ξαφνικά δημιουργήθηκε και των προβλημάτων που έχουν προκύψει στη Θεσσαλονίκη για τη «γαλάζια» παράταξη και τα στελέχη της.
Τα ίδια αποτελέσματα υπήρξαν και στον Νότο. Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, αλλά και πολλοί οπαδοί άλλων μεγάλων ομάδων, είδαν να καταπατούνται οι νόμοι και να αλλάζουν τα δεδομένα από τη μια στιγμή στην άλλη. Προφανώς δεν στέκονται τόσο στις μεθοδεύσεις που προηγήθηκαν της απόφασης της ΕΕΑ, αλλά, από την πλευρά τους, δεν έχουν άδικο να υποστηρίζουν ότι δεν ίσχυσαν οι κανόνες και υπήρξε εξαίρεση. Οι οργανωμένοι του Ολυμπιακού αντέδρασαν με χυδαίο τρόπο, εκβιάζοντας και απειλώντας (όπως οι αντίστοιχοι του ΠΑΟΚ), αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτοί που πάνω κάτω ξέρουμε πώς λειτουργούν. Πρώτη φορά από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη εκφράστηκαν οργή και απογοήτευση από νηφάλιους Πειραιώτες, που μάλλον είχαν ταυτιστεί τελευταία με τη Ν.Δ. για διάφορους λόγους.
Ασφαλώς η οργή που υπάρχει σήμερα για τα ποδοσφαιρικά τεκταινόμενα πιθανόν να καταλαγιάσει σύντομα. Και, σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτή είναι δυνατόν να καθορίσει τη συμπεριφορά στην κάλπη, όπου κρίνονται πολλά και σοβαρότερα ζητήματα. Ομως αυτά τα γεγονότα και όσα ακολούθησαν (το εσωκομματικό πρόβλημα με τον Σαμαρά, για παράδειγμα) δημιουργούν σκηνικό κυβερνητικής φθοράς, και μάλιστα πολύ σύντομα, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη Ν.Δ. Αν από τώρα αρχίσουν οι γκρίνιες, οι μουρμούρες και, κυρίως, η αμφισβήτηση, υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα.
Εκτός των προβλημάτων σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές για επιμέρους λόγους, υπάρχει και η απογοήτευση σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες, που σιγά σιγά βλέπουν να διαψεύδονται οι προσδοκίες για καλύτερες μέρες. Ειδικά οι συνταξιούχοι, που σήκωσαν τα μεγαλύτερα βάρη επί Μνημονίων, αρχίζουν (έστω χαμηλόφωνα, προς το παρόν) να φωνάζουν και να καταγγέλλουν νέα κοροϊδία. Οι αυξήσεις που περίμεναν όλα δείχνουν ότι θα είναι αστείες έως ανύπαρκτες, ενώ σε ειδικές περιπτώσεις θα υπάρχουν και μειώσεις σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να λάβουν. Αν προστεθεί και μια κακή απόφαση για τα αναδρομικά (αναμένεται από το ΣτΕ), τότε το κλίμα θα βαρύνει πολύ για την κυβέρνηση.
Τέλος, σε επίπεδο οικονομικού κλίματος δεν έχει υπάρξει καμία πρόοδος. Φέτος τα μαγαζιά έκαναν πολύ χαμηλό τζίρο στις γιορτές, ενώ και στις εκπτώσεις η αγορά είναι νεκρή! Ανάπτυξη δεν υπάρχει, οι επενδύσεις αγνοούνται και τα ζόρια της μεσαίας τάξης παραμένουν. Κι αυτοί έχουν αρχίσει να γκρινιάζουν…
Η Ν.Δ. εξακολουθεί να έχει μεγάλα ποσοστά και να βρίσκεται πολύ μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως κάτι φαίνεται να έχει αλλάξει. Η ανοχή τελείωσε. Η φθορά με πολλές και συνεχείς αστοχίες άρχισε. Και, όπως ξέρουμε, αν σε πάρει η κατηφόρα, δεν υπάρχει επιστροφή…
