Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ως συναξαριστής του Νεοκαραμανλισμού ο Μανόλης Κοττάκης κατέγραψε στην «Εστία» -που διευθύνει- πόσες φορές το τελευταίο διάστημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε στον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ο τίτλος του άρθρου του σημαδεύει στο κούτελο τον Πρωθυπουργό: «Ολίγος Καραμανλής δεν βλάπτει».
Ο δημοσιογράφος του υπενθυμίζει ότι καλός είναι ο Βενιζέλος και να τον μελετάει, αλλά καλύτερα να μελετήσει και λίγο Κωνσταντίνο Καραμανλή. Γιατί «ιδρυτής της νεότερης κεντροδεξιάς παράταξης δεν είναι ο Βενιζέλος, αλλά ο Καραμανλής».
Με ευθύ τρόπο συνιστά στον Πρωθυπουργό ότι «η μελέτη της ιστορίας μας επιβάλλεται». Το κόμμα στο οποίο προεδρεύει σήμερα, δεν είναι συνέχεια του Κόμματος των Φιλελεύθερων του Βενιζέλου, αλλά του αντίπαλου των Βενιζελικών -του Λαϊκού Κόμματος. Στο οποίο ο Βενιζέλος χρέωνε τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Οι -φυσικοί και πολιτικοί- επίγονοι του Εθνάρχη, ήταν αντίπαλοι της παράταξης στην οποία ανήκουν οι Μητσοτάκηδες μετά το 1979.
Ακόμη και αν ο Πρωθυπουργός αισθάνεται… ισάξιος του Βενιζέλου, ή επίγονος του -λόγω αίματος- ο Κοττάκης τον παραπέμπτει δηκτικά στην Ιδρυτική Διακήρυξη της ΝΔ, που φυσικά δεν έχει αναφορές στον Βενιζέλο. «Το επώνυμο Βενιζέλος δεν αναφέρεται στην ιδεολογική διακήρυξη του κόμματος του οποίο ηγείται σήμερα ο κ. Μητσοτάκης».
Σαν να λέει ότι τις συνδέσεις που κάνει ο Πρωθυπουργός στο άρθρο στην «Καθημερινή» τις βγάζει από το μυαλό του και πάντως είναι ανιστόρητες.
Ο πόλεμος των «Εθναρχών»
Κατά το πάγιο σύνθημα της ΝΔ: «Εθνάρχης είναι ο Καραμανλής. Στη μυθολογία της παράταξης δεν υπάρχει Βενιζέλος, ή υπάρχει ως αντίπαλος.» Ο Βενιζέλος δίχασε, εγώ ένωσα», συνήθιζε να λέει μετά το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που δεν αισθανόταν καθόλου συνεχιστής του Βενιζέλου.
Πολιτικοί παρατηρητές διακρίνουν ότι αρχίζει «πόλεμος των Εθναρχών» στη Δεξιά. Εμφανώς πάντως υπάρχει δυσφορία κατά του Πρωθυπουργού στον κομματικό χώρο της ΝΔ. Οι συνεχείς αναφορές Μητσοτάκη στον Ελευθέριο Βενιζέλο, ως «Εθνάρχη», «εξαφανίζουν» τον ιδρυτή του κόμματος και προκαλούν οργή.
Ορισμένοι χαρακτηρίζουν τον σημερινό επικεφαλής του πολιτικού φορέα της παράταξης ως» ανιστόρητο» – και ας ισχυρίζεταιότι σπούδασε Ιστορία. Ακόμη πιο ενοχλημένοι κάποιοι λένε ότι «έπαθε Σαμαρά».
Εννοώντας ότι όπως ο Μεσσήνιος πολιτικός συμπεριφέρεται ως … μετεμψύχωση του Παύλου Μελά, έτσι και ο Μητσοτάκης, επικαλούμενος κι αυτός-μακρινές- συγγενικές σχέσεις, εμφανίζεται στην «Καθημερινή» ως μετεμψύχωση του Βενιζέλου, προκαλώντας την ιστορική μνήμη της παράταξης.
Οι διατυπώσεις για «προσωπική αναστοχαστική άσκηση», ανακατεμένες με την «εγγύτητα της οικογενειακής παράδοσης» και η αναφορά σε «αξίες και επιλογές» του Βενιζέλου πριν από ένα αιώνα, τις οποίες » παρέλαβε και προβάλλει στον 21ο αιώνα η Νέα Δημοκρατία» οδηγούν ακόμη και σε απορίες: από ποιον τις παρέλαβε; Από την ΕΡΕ;
Ο Πρωθυπουργός υπογράφοντας αυτό το κείμενο- είτε επιδίωξε να «παρομοιάσει τον εαυτό του με τον Βενιζέλο», όπως του καταλογίζεται, είτε όχι – δημιουργεί ιδεολογική σύγχυση στο κόμμα του οποίου ηγείται και αλλοιώνει την παραταξιακή ιστορία του.
Ορισμένοι πάντως δεν αποκλείουν την ύπαρξη πολιτικού σχεδίου πίσω από τον μητσοτακικό υπερβενιζελισμό. Π.χ. ο παρατηρητικός διευθυντής εφημερίδας σημειώνει ότι πρόκειται για προσπάθεια του Μητσοτάκη να ενισχύσει τα κεντρώα χαρακτηριστικά του, θεωρώντας αναπόφευκτη την έξοδο Σαμαρά και την δημιουργία κόμματος στα δεξιά της ΝΔ.
Σε κάθε περίπτωση όμως πολλοί στο κόμμα και την Κοινοβουλευτική Ομάδα- αλλά και παλαιοί «βαρόνοι» που έχουν αποσυρθεί- είναι ενοχλημένοι και ορισμένοι επιμένουν ότι «αυτά πρέπει να πάρουν απαντήσεις».
Εκ των πραγμάτων το άρθρο του Μ. Κοττάκη εντάσσεται σ’αυτή την αντίδραση, που ανοίγει τον δρόμο για ιδεολογικό εμφύλιο πόλεμο στη ΝΔ και ανατάραξη στη Δεξιά.
Κι ο πατέρας Μητσοτάκης έκανε συχνά αναφορές στους Βενιζέλους. Αλλά τους ήξερε και πριν αποστατήσει στη Δεξιά. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ανήκε στην παράταξη που ίδρυσε ο Βενιζέλος.
Ο Κυριάκος ανήκει από την αρχή στον χώρο της Δεξιάς ως «κεντροδεξιός» . Καμιά σχέση με τον Βενιζέλο. Άλλωστε Βενιζέλος και αγκαλιά με τον Άδωνι και τον Βορίδη δεν νοείται.
Ιστορικά ο Βενιζελισμός διαχέεται στα κόμματα του Κέντρου, τους Παπανδρέου και εν μέρει σήμερα στον χώρο των πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν των ψηφοφόρων του Τσίπρα. Αρκεί να δει κανείς πόσο αντι-Μητσοτακικά ψηφίζουν στα κάστρα του Βενιζελισμού τα τελευταία χρόνια.
