Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Οι ανέξοδες ηρωικές δηλώσεις κάποιων «άκαπνων» μεγαλοϋπουργών της κυβέρνησης, που καλά θα έκαναν να περιοριστούν στο αντικείμενό τους, δεν διευκολύνουν το έργο του πρωθυπουργού. Τουναντίον, μάλιστα.
Γιατί όταν λες πως έτσι και ζυγώσει τουρκικό ερευνητικό πλοίο έξω από την Κρήτη «θα αντιδράσουμε ακαριαία», ανεβάζεις τον πήχη και θα πρέπει να ανταποκριθείς στις προσδοκίες. Είτε βυθίζοντάς το είτε καταλαμβάνοντάς το με στρατιωτική έφοδο.
Άλλη λύση δεν υπάρχει. Κι όποιος πολιτικός το υπόσχεται, αλλά όταν φτάσει εκείνη η απευκταία ώρα δεν τολμήσει να το κάνει, πάει αυτομάτως σπίτι του ή στη χειρότερη περίπτωση σε έναν τοίχο με δεμένα τα χέρια.
Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτά που λέγονται (ορθώς αν έχουν χαρακτήρα αξιόπιστης προειδοποίησης προς τον γείτονα) δεν θα τηρηθούν στην πράξη, μπορεί να αναρωτηθείτε. Είναι απλό. Η ωμή καταπάτηση εθνικής και θαλάσσιας κυριαρχίας εκδηλώνεται ήδη σε σημεία του ευρύτερου ελλαδικού χώρου και μένει εμφανώς αναπάντητη.
Ξέρω πως υπάρχουν πρόσωπα στο επιτελείο του κυρίου Μητσοτάκη που ενδεχομένως δεν θεωρούν την Κύπρο κομμάτι του ευρύτερου ελλαδικού χώρου. Ας κρατήσουν αυτή την άποψη για τον εαυτό τους, καθώς συγκρούεται με τα πάγια πιστεύω 20.000.000 Ελλήνων σε όλον τον πλανήτη.
Η απουσία αντίδρασης, όμως, στην εισβολή τουρκικών πλοίων, ακόμη και σε οριοθετημένα Οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, αυτή η πλήρης αφωνία μπροστά σε ιταμές αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας, που κάνουν ακόμη και γείτονες, όπως οι Αιγύπτιοι, να βάζουν τις φωνές, δεν είναι αποτέλεσμα του δόγματος «η Κύπρος δεν μας αφορά, ας τα βγάλει πέρα μόνη της». Είναι αποτέλεσμα δειλίας να αντιμετωπιστεί η σκληρή πραγματικότητα και στρουθοκαμηλισμού, που επιτρέπει σε κάποιους να ελπίζουν ότι αυτή η σκληρή πραγματικότητα δεν θα τους χτυπήσει την πόρτα.
Αυτούς τους τσαμπουκάδες, λένε κάποιοι στον Κυριάκο, τους κάνει ο «σουλτάνος» στην Κύπρο, επειδή ξέρει ότι δεν διαθέτει την αμυντική ικανότητα για να τους αποτρέψει και επειδή (προσθέτω εγώ) γνωρίζει ότι η «μητέρα Ελλάδα» στρέφει αλλού το βλέμμα ώστε να μην αναλάβει τις ευθύνες της.
Σε εμάς δεν θα τολμήσει να κάνει τέτοια καψώνια γιατί φοβάται τη στρατιωτική μας ισχύ, καταλήγουν συμπερασματικά οι κυβερνητικοί «τζάμπα μάγκες». Επομένως, λέμε και καμία κουβέντα παραπάνω για τα δικά μας, αφήνοντας την Κύπρο στην τύχη της.
Δεν έχουν σκεφτεί, δυστυχώς, αυτοί οι σιγουρατζήδες το μήνυμα αδυναμίας που εκπέμπουν εγκαταλείποντας την προστασία της κυπριακής και ευρύτερα ελλαδικής θαλάσσιας κυριαρχίας στις ορέξεις του «σουλτάνου». Οι συνεχείς υποχωρήσεις δεν ξορκίζουν την κακιά την ώρα που ο αχόρταγος γείτονας θα πατήσει πόδι και στα -στενώς εννοούμενα- δικά μας χωράφια. Αντίθετα, την επιταχύνουν.
